Teraźniejsza Prawda nr 484 – 2003 – str. 13
Anarchiści posiadają swoich bohaterów, modele wzorcowe oraz w pełni potwierdzony historyczny zapis Anarchizmu zastosowanego w praktyce i na pozór pomyślnego jako pokojowy sposób życia. Wciąż oczekują oni na swoją kolej w historii, po to by mogli pełniej poddać próbie swoje idee, a w ogólności przyjmują oni, iż z powodu wojowniczej natury obecnych narodów, po drodze do ich utopijnego świata, ludzkość musi przejść przez wstępny etap rozlewu krwi oraz destrukcyjnej rewolucji.
Nie chcemy przepowiadać wydarzeń z dużą dozą pewności, ale może tak się zdarzyć, iż Bóg dozwoli anarchistom na to, by mieli swoją sposobność, po to by mając wolną rękę w świecie do przetestowania swoich idei mogli zawieść – jako że zawieść muszą – a także ludzkość musi zobaczyć to, iż zawiedli. Kiedy umrą wszelkie nadzieje na utopijną anarchię, nic nie będzie w stanie zapobiec popadnięciu w skrajną formę anarchii „bezmyślny chaos”. W takich warunkach kiedy upadła natura człowieka wciąż nękana przez demony, otrzyma niekontrolowaną wolność, wyłonią się najgorsze pokłady zła zgromadzone w stworzeniu, czego skutkiem będzie końcowa, okropna, ale zbawienna lekcja dla całego rodzaju ludzkiego.
PISMA BR. RUSSELLA ORAZ JOHNSONA
Następujące fragmenty z pism br. Russella oraz Johnsona obrazują ich oczekiwania odnośnie anarchii oraz jej miejsca w końcowej fazie Czasu Ucisku,
ANARCHIA JAKO ŚRODEK ZARADCZY
„Anarchiści żądają wolności wykraczającej poza granice prawa. Najwidoczniej doszli oni do wniosku, że zawiodły wszystkie sposoby współpracy między ludźmi i dlatego proponują zniesienie wszelkich wzajemnych ograniczeń. Anarchia jest więc dokładnym przeciwieństwem komunizmu, chociaż niektórzy je mylą. Podczas gdy komunizm chciałby zniszczyć wszelkie przejawy indywidualizmu oraz zmusić cały świat do dzielenia wspólnego losu, anarchia chce obalić wszelkie prawa i ograniczenia społeczne tak, by każda jednostka mogła czynić to, co jej się podoba. Na ile jesteśmy w stanie to stwierdzić, anarchizm jest ideologią wyłącznie destrukcyjną i nie zawiera żadnych cech konstruktywnych. Jej zwolennicy uważają prawdopodobnie, że zniszczenie świata jest wystarczająco wielkim zadaniem na obecny czas i trzeba pozwolić przyszłości, by sama stoczyła walkę w kwestii odbudowy.”
SOCJALIZM ALBO KOLEKTYWIZM JAKO ŚRODEK ZARADCZY
„Socjalizm jako forma rządów świeckich proponuje odnowę społeczną, wzrost dobrobytu oraz bardziej równomierny podział wypracowanego produktu dzięki kolektywnej własności ziemi i kapitału (bogactwa innego niż majątek nieruchomy) oraz kolektywnemu zarządzaniu całą gospodarką przez społeczeństwo. Jego mottem jest: „Każdemu według uczynków [potrzeb – Przypis Redaktora].” Różni się on od „nacjonalizmu” tym, że nie proponuje jednakowego wynagrodzenia dla wszystkich. Różni się od komunizmu tym, że nie postuluje wspólnoty dóbr i własności. W ten sposób naszym zdaniem unika on błędów obu tych ideologii i jest bardzo praktyczną ideologią, gdyby udało się go wprowadzić stopniowo i za pośrednictwem mądrych, umiarkowanych i niesamolubnych ludzi.” Wykłady Pisma Świętego, Tom 4, str. 602, 603
„W proroctwie Ezechiela (38:1-13) Pan wymienia głównych uczestników walk w Palestynie, nie możemy jednak być zbyt pewni naszej interpretacji ich znaczenia. Magog, Mesech, Tubal, Gomer, Togorma, Jawan i Tarsis to imiona synów Jafeta, syna Noego. Przypuszcza się, że byli oni pierwszymi osadnikami w Europie. Seba i Dedan byli potomkami Chama, syna Noego, i przypuszczalnie byli oni pierwotnymi mieszkańcami północnej Afryki. Abraham i jego potomstwo (Izrael) pochodzili z rodu syna Noego – Sema – i ponoć osiedlili się w Armenii – Zachodniej Azji (zob. 1Mojż. 10:2-7), To wskazywałoby, że w ogólnym sensie atak nadejdzie z Europy – „stron północnych” – w sojuszu z wieloma innymi narodami.
Całkowite wytracenie tych wrogów Izraela (kończące czas ucisku i rozpoczynające czas ustanowienia Królestwa Bożego) jest obrazowo przedstawione przez proroka Ezechiela (38:18 do 39:20). Klęskę tę można przyrównać jedynie do straszliwej zagłady Faraona i jego wojsk, gdy próbował on ponownie podporządkować sobie Izraela, który był wybawiany przez Pana. Również pod tym względem wybawienie Izraela będzie Jako [podobne jak] za dni, których wyszedł z ziemi Egipskiej” – będzie ukazaniem „dziwnych rzeczy” (Mich. 7:15).
Prorok najpierw opisuje, że atak owej armii ze stron północnych przeciwko Izraelowi (zgromadzonemu ponownie do Palestyny w „ostatecznym dniu”, mającemu „wiele dobytku” i „mieszkającemu bezpiecznie”) będzie nagły -Jako obłok okrywający ziemię” (Ezech. 38:1-17). Potem zaś przekazuje posłannictwo: „Tak mówi panujący Pan: Azażeś ty nie jest on, o którymem powiedział za dni dawnych przez sług moich, proroków Izraelskich, którzy prorokowali