Teraźniejsza Prawda nr 482 – 2002 – str. 45
za jednego, za kilku lub za wszystkich. Użycie tych pieniędzy jednorazowo albo w kilku różnych częściach i w różnym czasie odpowiada przedstawieniu ofiary za grzech na korzyść grzeszników.
Gdy majątek został sprzedany to te pieniądze stanowiły cenę okupu, chociaż jeszcze nie zastosowaną. Podobnie Jezus ofiarował samego siebie, oddając swoje życie jako wystarczającą cenę okupu za grzechy całego świata i na korzyść całego świata ludzkości. To dzieło On rozpoczął w Jordanie a zakończył trzy i pół lat później na Kalwarii. W chwili Jego śmierci cała cena okupu, była kompletna i została złożona. Lecz wówczas jeszcze ta wartość nie była dana Sprawiedliwości, nie była ona zastosowana za ludzkość gdy Jezus umarł, nie było to dokonane trzy dni później, gdy On zmartwychwstał, ani 40 dni później, gdy wstąpił do nieba. Lecz krótko po Jego wniebowstąpieniu ukazał się przed oblicznością Bożą za nami (za domownikami wiary) jako nasz Odkupiciel, nasz Orędownik, nasz wielki Najwyższy Kapłan. Miał On w posiadaniu zasługą swej własnej ofiary, cenę okupu i wówczas tam przedłożył ją na naszą korzyść. Jest to pokazane w typie przez Najwyższego Kapłana biorącego do Świątnicy Najświętszej krew cielca, która reprezentowała Jego ludzką ofiarę, cenę okupu jaką On posiadał. Chrystus wziął tę krew, lub cenę okupu do „Świątnicy Najświętszej” i tam pokropił nad ubłagalnią i przed ubłagalnią, w ten sposób zastosowując ją za nas (za Jego Ciało, „Maluczkie Stadko”) i za dom swój – za domowników wiary.
Jak już powyżej wykazaliśmy, wartość albo cena okupu jest darmo zastosowana za każdego wierzącego poświęconego, dając mu przypisane ziemskie prawa, przywileje i doskonałość. Lecz to wszystko jest nam dane warunkowo, pod warunkiem ofiarowania ich według przykładu naszego Odkupiciela i Pana. Gdy zgodziliśmy się je tak ofiarować, to zostaliśmy przyjęci jako członkowie Jego „Ciała”. Wówczas utraciliśmy naszą indywidualność wraz z człowieczeństwem i zostaliśmy spłodzeni z Ducha Świętego i od tego czasu uznani jako Nowe Stworzenia w Jezusie Chrystusie – Jako poszczególni członkowie Ciała Chrystusowego”(1Kor. 12:27, KJV), mający teraz udział z Nim w przywilejach Świątnicy (światło świecznika, chleby pokładne i przywileje złotego ołtarza) ze zgodą, że w słusznym czasie jako „Jego członkowie” przejdziemy za drugą zasłonę do Świątnicy Najświętszej, aby odtąd być z Panem. Ten czas zaznaczy dokończenie „Jego zmartwychwstania” – Pierwsze Zmartwychwstanie. Potem wielki Najwyższy Kapłan, Głowa i Ciało w chwale, w Świątnicy Najświętszej, przedłoży swoją drugą ofiarę, to znaczy Jego cenę okupu uczyni dostępną przez ofiarę Jego Kościoła. Ta zasługa Głowy, po takim przejściu przez ofiarę członków Jego Ciała będzie dla świata rzeczywiście taką samą jak przedtem, lecz będzie gotowa do ponownego zastosowania. Typ 3Moj. 16 pokazuje to zastosowanie jako „krew kozła Pańskiego”, która była zastosowana na korzyść „całego ludu „.
Tym sposobem przy końcu tego Wieku, Chrystus przedstawi przed Boską Sprawiedliwością (reprezentowaną w ubłagalni) zupełne zadośćuczynienie za grzech świata – za grzech Adama. Będzie ono godne przyjęcia u Ojca i od tego czasu cały świat będzie skierowany do wielkiego Mesjasza, Proroka, Kapłana, Króla, Sędziego i Pośrednika pomiędzy Bogiem a ludzkością – aby mógł postępować z ludzkością według Jego woli. Zgodnie z zarządzeniem Ojca, nasz Pan natychmiast rozpocznie sprawować funkcje swoich urzędów, łącznie z funkcjami Pośrednika Nowego Przymierza. Odrzucony Izrael powróci do łaski. „Z Syonu (z duchowego Izraela) wyjdzie Zakon, a słowo Pańskie z Jeruzalemu (z Królestwa na ziemskim poziomie)”. Ostatecznie przez Izraela błogosławieństwo Pańskie dosięgnie wszystkich rodzin ziemskich. „Cała ziemia będzie napełniona znajomością Pana”. Błogosławieństwa restytucji, utożsamiane z nowym Pośredniczącym Królestwem będą osiągnięte przez całą ludzkość, przez przyjęcie przez nich warunków Nowego Przymierza – przez ich stanie się prawdziwymi Izraelitami.
Czy ma jakąś wartość i zasługę, czy nie ma żadnej, ofiara, do udziału w której został zaproszony Kościół, zgodnie ze słowami Apostoła: „Proszę was tedy bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą”? Rzym. 12:1.
Jesteśmy przyzwyczajeni mówić, że zostaliśmy wybawieni od gniewu i staliśmy się dziećmi Bożymi, nie przez naszą zasługę, pracę lub sprawiedliwość z naszej strony, lecz jedynie i wyłącznie przez łaskę Bożą i że jakiekolwiek wysiłki z naszej strony by ofiarować Panu nasze dobre uczynki byłyby odrzucone przez Niego, ponieważ jesteśmy „dziećmi gniewu”, będąc grzesznymi i pod sprawiedliwym potępieniem, nie możemy nic takiego uczynić, co Bóg mógłby przyjąć. Dlatego też odpuszczenie naszych grzechów, nasze pojednanie z Ojcem, musi opierać się jedynie i wyłącznie na podstawie zasługi i ofiary Jezusa – na Jego okupowej ofierze.
ciąg dalszy nastąpi
P’ 1933,137-142.
Ten artykuł został napisany przez Br. P.S.L. Johnsona w 1933 roku i dostosowany do członków Kościoła, którzy wówczas jeszcze byli na ziemi.