Teraźniejsza Prawda nr 482 – 2002 – str. 44
Chociaż Bóg powołał grzesznych, to jednak nie pozostawił ich takimi, lecz usprawiedliwia ich przez wiarę w Chrystusa i uświęca ich przez Prawdę, dając im sposobność udziału w ofierze Chrystusa, udziału w Chrystusowym „kielichu” krwi Nowego Przymierza przelanej za nich i za wielu, udziału w Chrystusowym chrzcie na śmierć, aby tym sposobem nauczyć ich posłuszeństwa aż do śmierci w szkole Chrystusowej i aby ostatecznie mieli udział w Jego chwale, czci i nieśmiertelności – w Boskiej naturze. Oczyszczenie usprawiedliwienia przez wiarę jest właśnie w celu oczyszczenia nas, abyśmy mogli być ofiarami godnymi przyjęcia na Jego ołtarzu. Zobacz Mal. 3:3; Rzym.12:1.
(2) Krew (zasługa), którą nasz Pan zastosuje wkrótce po tym, gdy Kościół zakończy swój udział w Jego ofierze, będzie „Jego własną krwią” w tym znaczeniu, że On przyjął albo zaadaptował nas jako swoich członków, w tej transakcji tracimy naszą indywidualność w ten sam sposób jak panna traci swoje nazwisko i indywidualność przy zawarciu małżeństwa. Wszystko, co posiadamy i czym jesteśmy należy do wielkiego Oblubieńca a my cieszymy się z tego, że w jakimkolwiek znaczeniu tego słowa On zechciał nas zaliczyć z sobą, w łączności z Jego cierpieniami w obecnym czasie i zaszczytami w przyszłości.
„GRZECH ŚWIATA”
Jan Chrzciciel oświadczył o Jezusie, „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata!” (Jan 1:29). Typ święta przejścia wskazuje na śmierć baranka tylko w łączności z pierworodnymi Izraela. Jego krew na odrzwiach była ochroną tylko dla pierworodnych, a nie dla wszystkich Izraelitów. Ponieważ pierworodni reprezentowali „Kościół pierworodnych” teraz w procesie wyboru a pozostali Izraelici reprezentują tych ze świata, którzy ostatecznie będą wyzwoleni z niewoli Faraona i Egiptu (reprezentujących szatana, grzech i obecne warunki w świecie), to jak możemy zastosować słowa Jana: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”! Gdyby nie było innych wersetów na ten temat, to nie wiedzielibyśmy jak zrozumieć tę pozorną sprzeczność. Jednak inne wersety wskazują nam, że Kościół Pierworodnych przeszedł w tej nocy wieku Ewangelii i wkrótce będzie Kościołem Chwały. Wówczas pod zwierzchnictwem Chrystusa będzie stanowił Królewskie Kapłaństwo, które podczas Wieku Tysiąclecia będzie błogosławiło ludzkość pomaganiem jej, nauczaniem oraz wszelkiego rodzaju podnoszącymi wpływami. Baranek Boży jeszcze nie zgładził grzechu świata. Rozpoczął On kładzenie ceny okupu podczas chrztu w Jordanie, a zakończył na Kalwarii. Wstąpił na wysokość z ceną w swojej ręce, że tak powiemy, i przedstawił ją nie za świat, lecz za Kościół. Jak Apostoł oświadcza „aby się teraz okazywał przed oblicznością Bożą za nami” – za domownikami wiary, za antytypicznymi Kapłanami i Lewitami. Inne wersety Pisma Świętego wskazują nam, że gdy zasługa Chrystusa przejdzie przez Kościół, to przy końcu tego Wieku będzie dostępna do zastosowania za grzech świata. Tak więc wówczas Baranek Boży zgładzi grzech świata – w Boskim słusznym czasie i porządku.
Odrębność tych typów jest znowu tutaj należycie uwidoczniona: Mojżesz nie był jednym z pierworodnych, lecz był nim jego brat Aaron, dlatego Mojżesz w tym typie nie występuje. Następnie gdy wszyscy pierworodni przeszli, byli z Boskiego zarządzenia wymienieni za pokolenie Lewiego, za kapłańskie pokolenie, reprezentujące pierworodnych, a Aaron, najwyższy kapłan reprezentował naszego Pana, Najwyższego Kapłana naszego wyznania lub porządku kapłanów – duchowego kapłaństwa.
Jak powinniśmy odróżnić cenę okupu od ofiary za grzech?
Cena okupu odnosi się do wartości danej rzeczy, czyli krew albo śmierć Chrystusa jest ceną okupu wy starczającą do zapłacenia kary za jednego członka ludzkiej rodziny albo za wszystkich, w zależności, jak będzie zastosowana. Ofiara za grzech wskazuje sposób, w jaki cena okupu może być zastosowana albo skuteczna do zgładzenia grzechów całego świata. Jak już wykazaliśmy, że pod Boskim zarządzeniem cena okupu była najpierw skuteczna dla Kościoła i usprawiedliwiała darmo każdego wierzącego w jego godnej przyjęcia postawie umysłu – w postawie poświęcenia, aby być wiernym naśladowcą Pana Jezusa. Następnie przy końcu tego Wieku, cena okupu, która była zastosowana za Kościół i użyta przez Niego, a potem ponownie złożona w śmierci, będzie wolna w rękach wielkiego Najwyższego Kapłana jako ofiara za grzech, jako cena pojednania za grzechy całego świata – oprócz domowników wiary, którzy już wcześniej byli usprawiedliwieni przez jej zasługę.
Podamy pewną ilustrację. Przypuśćmy, że ktoś posiada majątek wartości 10.000 dolarów i że bandyci porwali kilku jego przyjaciół i przetrzymują ich, żądając 10.000 dolarów okupu za uwolnienie ich. Wobec tego sprzedaje on swój majątek za 10.000 dolarów z zamiarem wpłacenia żądanej ceny okupu za uwolnienie ich. Ta suma jest ceną okupu za uwolnienie uwięzionych, żadna mniejsza suma nie może być skuteczna, a większa suma nie jest konieczna za uwolnienie jednego lub wszystkich. Sprzedanie majątku i uzyskanie potrzebnej sumy na okup nie uwalnia jeszcze jego przyjaciół, to musi nastąpić później. Według własnego uznania on mógł tę cenę zastosować