Teraźniejsza Prawda nr 452 – 1997 – str. 43
z nimi zapoznał, TERAŹNIEJSZA PRAWDA z przyjemnością je ogłosi i wyjaśni, nie dogmatycznie, lecz w formie nasuwania myśli, popierając je Pismem Świętym, tak aby każdy czerpał z nich pomoc dla siebie i, w ten sposób sam budował niezależną strukturę wiary. TERAŹNIEJSZA PRAWDA starać się będzie, aby wszystkie jej nauki były podporządkowane Słowu, opierały się na zasadach Prawdy Paruzyjnej i pozostawały w zgodzie z siedmioma przyjętymi pewnikami interpretacji biblijnej, według których każdy fragment Pisma Świętego lub doktryny musi być interpretowany zgodnie z: (1) samym sobą, (2) z wszystkimi pozostałymi wersetami Pisma Świętego, (3) z wszystkimi doktrynami biblijnymi, (4) z charakterem Boga, (5) z okupem i ofiarami za grzech, (6) z faktami i (7) z zasadami pobożności. Natomiast nasze pismo będzie odrzucać wszystko, co okaże się sprzeczne z tymi aksjomatami. Poniżej przedstawiamy podsumowanie stanowiące zwięzły opis głównych poglądów, które popiera TERAŹNIEJSZA PRAWDA:
NINIEJSZE CZASOPISMO I JEGO ŚWIĘTA MISJA
Niniejsze czasopismo zdecydowanie staje w obronie jedynej prawdziwej podstawy chrześcijańskiej nadziei, która obecnie jest tak powszechnie odrzucana, a jest nią odkupienie przez drogocenną krew „człowieka Chrystusa Jezusa, który dał samego siebie na okup [jako zastępcza, równoważna cena] za wszystkich”. (1Piotra 1:19; 1Tym. 2:6). Budując na tym pewnym gruncie złoto, srebro i drogocenne kamienie (1Kor. 3:11-15; 2Piotra 1:5-11) Słowa Bożego, jego dalszą misją jest „objaśnianie wszystkim, jaka by była społeczność onej tajemnicy zakrytej … w Bogu … aby teraz przez zbór wiadoma była … nader rozliczna mądrość Boża” – „Która inszych wieków nie była znajoma synom ludzkim, jako teraz objawiona jest” – Efez. 3:5-10.
Pismo to jest wolne od powiązań z jakimikolwiek partiami, sektami i wierzeniami ludzkimi, podczas gdy stara się coraz bardziej, aby każda zamieszczona w nim wypowiedź była całkowicie podporządkowana woli Bożej w Chrystusie, jak to jest wyrażone w Piśmie Świętym. W związku z tym, dzięki Boskiej mądrości udzielanej nam w celu jego zrozumienia, może bez ograniczeń odważnie głosić wszystko to, co powiedział Pan. Przyjęte przez nie stanowisko nie jest dogmatyczne, ale ufne, ponieważ wiemy i potwierdzamy to w nim, a mianowicie, iż kroczymy z absolutną wiarą w pewne obietnice Boże. Jest ono prowadzone jako powiernictwo, aby można było się nim posługiwać tylko w Pańskiej służbie, stąd też nasze decyzje, dotyczące tego co może, a co nie może pojawić się na jego szpaltach, muszą być według naszego zrozumienia zgodne z Jego dobrym upodobaniem, w celu nauczania, aby Jego lud budować w łasce i wiedzy. My nie tylko zapraszamy, lecz również zachęcamy naszych czytelników, aby poddawali próbie wszystkie zawarte w nim wypowiedzi przy pomocy nieomylnego Słowa, do którego nieustannie się odwołujemy, aby ułatwić taką próbę.
PISMO ŚWIĘTE WYRAŹNIE NAS UCZY, ŻE:
Człowiek stworzony przez Boga był doskonały – „bardzo dobry” – na wyobrażenie i podobieństwo Boże, ale z powodu grzechu znalazł się pod wyrokiem, nie życia w mękach, lecz śmierci, unicestwienia, której podlega, narażony na wiele form fizycznego, umysłowego, moralnego i religijnego zła, na które Bóg dozwolił, aby za pośrednictwem doświadczenia, jako nauczyciela, człowiek poznał naturę i skutki grzechu oraz celowość nienawidzenia i zaniechania go – 1Moj. 1:26-31; Rzym. 5:12-19; 6:23; 8:20-22; 11:32; Ps. 76:7-10; 90:11, 12, 15.
Kościół jest „świątynią Boga żywego” – szczególnym „Jego dziełem”, a jego budowa posuwała się naprzód przez cały Wiek Ewangelii, odkąd Chrystus stał się Odkupicielem świata i głównym kamieniem węgielnym Boskiej świątyni, dzięki której, po jej ukończeniu, Boże błogosławieństwo obejmie wszystkie „narody ziemi”, gdy one znajdą dostęp do Niego. – 1Kor. 3:16, 17; Efez. 2:20-22; 1Moj. 28:14; Gal. 3:29.
Tymczasem trwa rzeźbienie, cyzelowanie i polerowanie poświęconych, którzy wierzą w Chrystusowe zadośćuczynienie za grzech. A kiedy ostatni z tych „żywych kamieni”, „wybrani i drogocenni”, zostaną odpowiednio przygotowani, wielki Mistrz Budowniczy połączy je wszystkie razem w pierwszym zmartwychwstaniu, a świątynia napełni się Jego chwałą i przez całe Tysiąclecie stanowić będzie miejsce spotkań Boga z ludźmi. – Obj. 15:5-8.
Podstawa nadziei dla Kościoła, jak i dla świata, leży w fakcie, że Jezus Chrystus, „z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował” („okup za wszystkich”) i stał się „prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka, przychodzącego na świat” – „co jest świadectwem czasów jego”. – Żyd. 2:9; Jan 1:9; 1Tym. 2:5, 6.
Kościół ma nadzieję, że będzie podobny do swego Pana i „ujrzy go takim, jakim jest”, stając się uczestnikiem „Boskiej natury” i dzieląc Jego chwałę jako Jego współdziedzice. – 1Jana 3:2; Jan 17:24; Rzym. 8:17; 2Piotra 1:4.
Obecna misja Kościoła polega na doskonaleniu świętych do ich przyszłej służby, na rozwijaniu w nich każdej łaski, pełnieniu roli Bożego świadka wobec świata i na przygotowywaniu się do urzędu królów i kapłanów w przyszłym wieku. – Efez. 4:12; Mat. 24:14; Obj. 2:6; 20:6.
Nadzieja dla świata polega na przyniesieniu przez Tysiącletnie Królestwo Chrystusa wszystkim chętnym i posłusznym błogosławieństwa wiedzy i sposobności restytucji, tego wszystkiego, co zostało utracone