Teraźniejsza Prawda nr 452 – 1997 – str. 34
NASZE 78 ROCZNE SPRAWOZDANIE
„Co było, jest to, co być ma; a co się teraz dzieje, jest to, co się dziać będzie, a nie masz nic nowego pod słońcem” — (Kazn. 1:9)
Z zadowoleniem przedstawiamy 78 Roczne Sprawozdanie, które, tak jak w ubiegłym roku, publikujemy w naszym marcowo–kwietniowym numerze PT. Ze względu na długość tego sprawozdania wydajemy je w dwóch częściach. Druga ukaże się w następnym numerze.
Jeśli cokolwiek jest pewne w naszej niepewnej egzystencji, to jest to, że każdy kolejny rok przynosi podobny plon radości i kłopotów jak rok miniony. Jest to owa jednostajność w różnorodności, która znamionuje ród ludzki od jego początku, a mianowicie, ten sam ludzki stan, jaki ogranicza nasze doświadczenia i obdarza nas zdolnością wyrażania tych doświadczeń na niezliczone mnóstwo sposobów.
Tak długo jak ludzkość istnieje na ziemi są kłopoty, czego dowodem jest pierwsze morderstwo popełnione na Ablu. Jedna grupa ludzi, napadała na inną i brała ją do niewoli. Narody wszczynały wojny, aby podtrzymywać swoją pychę, lub wziąć odwet za popełnione wobec nich zło. Następowały stulecia i mijały, lecz zasadniczy motyw pozostawał ten sam wskazując, że człowiek jest grzeszny i niedoskonały, i nie może stworzyć doskonałego, sprawiedliwego i trwałego społeczeństwa.
Obserwujący te sprawy byli historykami — ludźmi relacjonującymi wydarzenia, balladzistami, akademikami — ich słowa, pieśni i pisma służyły za okna tym, którzy przyszli po nich i przez nie patrzyli. Przyglądając się badawczo obszernej panoramie ludzkiej działalności widzimy jasno osąd Pisma Świętego „ale człowiek na kłopot się rodzi, jako iskry z węgla latają w górę” (Hiob 5:7).
Człowiek jest też bardzo pomysłowy i zmienił swój świat — często na lepsze, wielokrotnie na gorsze. Obecne roczne sprawozdanie wskazuje na niektóre sposoby jakich doświadczyła ludzkość i jakie ujawniły się w ciągu minionych dwunastu miesięcy. Wstępnie przedstawimy bieżące trendy a następnie niektóre wydarzenia 1996 roku.
ŚWIAT OGÓLNIE
PRAWO MIĘDZYNARODOWE I PORZĄDEK
Zagrożenie bezpieczeństwa publicznego stanowi przedmiot rozmyślań wszystkich cywilnych rządów na całym świecie. Zamachy bombowe w tak wielkich miastach jak Atlanta, Paryż i Belfast dają sygnały politycznego i społecznego niepokoju, jaki poraża wyobrażenia o ustabilizowanym, cywilizowanym społeczeństwie. Wędrówka wielkiej liczby ludzi z Rwandy i Zairu, uciekających z niehigienicznych i niebezpiecznych obozów dla uciekinierów, tylko po to, aby zostać zabitym przez zbuntowanych żołnierzy, budzi rozpacz w sercu. „Tępienie” dzieci ulicy przez wędrujące gangi policjantów w wysiłku „oczyszczenia” dzielnicy handlowej, jest szczególnie okropnym przykładem ludzkiej deprawacji.