Teraźniejsza Prawda nr 449 – 1996 – str. 85
mogą być zbawieni, lecz że wszyscy będą mogli usłyszeć, aby uwierzyć?
Ponadto gdy czytamy: „Tenci był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka, przychodzącego na świat” (Jan 1:9), nasze obserwacje podpowiadają, że tak nie jest. Każdy człowiek nie został oświecony. My widzimy, że Pan oświecił niewielką liczbę z miliardów na ziemi. Nawet w tym stosunkowo oświeconym dniu miliony pogan nie dają żadnego dowodu takiego oświecenia. Nie byli oświeceni Sodomici ani inne rzesze ludzi w minionych wiekach. Jezus Chrystus z łaski Bożej skosztował śmierci „za każdego człowieka” (Żyd. 2:9). Lecz jeśli skosztował śmierci za sto czterdzieści trzy miliardy, i z jakiejś przyczyny ta ofiara staje się skuteczna tylko dla jednego miliarda, czy w takim razie odkupienie stosunkowo nie było niepowodzeniem? A w takim przypadku, czy oświadczenie Apostoła nie jest zbyt przesadzone? Gdy znowu czytamy: „Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie WSZYSTKIEMU LUDOWI” (Łuk. 2:10), a patrząc wokoło widzimy, że jest to radością tylko dla „maluczkiego stadka”, a nie dla wszystkich ludzi, bylibyśmy zmuszeni do zastanowienia się, czy aniołowie nie przesadzili w dobroci oraz zasięgu swego posłannictwa i nie przecenili znaczenia dzieła, jakie ma wykonać zapowiadany przez nich Mesjasz.
W innym miejscu czytamy: „Boć jeden jest Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który dał samego siebie na okup za wszystkich” (1Tym. 2:5, 6). Na okup za wszystkich? To dlaczego wszyscy z odkupionych nie mieliby mieć jakiejś korzyści z śmierci Chrystusa? Dlaczego wszyscy nie mieliby poznać prawdy, aby mogli uwierzyć?
PLAN WIEKÓW – KLUCZ DANY PRZEZ BOGA
Jakże niejasne, jakże niekonsekwentne wydają się te wypowiedzi bez tego klucza, lecz kiedy znajdziemy klucz do Boskiego planu, te wszystkie wersety jednym głosem oznajmiają, że „Bóg jest miłością”! Klucz ten można znaleźć w drugiej części ostatnio zacytowanego tekstu: „Który dał samego siebie na okup za wszystkich, ABY O TYM ŚWIADCZONO WE WŁAŚCIWYM CZASIE”. Bóg ma właściwy czas na wszystko. Mógł świadczyć o okupie w ich przeszłym życiu, ale ponieważ tego nie uczynił, wynika z tego, że ich właściwy czas należy do przyszłości. Dla tych, którzy mieli należeć do Kościoła, Oblubienicy Chrystusowej, oraz uczestniczyć w zaszczytach królestwa, „właściwym czasem” na usłyszenie jest chwila obecna. Ktokolwiek teraz ma uszy ku słuchaniu, niech słucha i uważa, a będzie odpowiednio do tego błogosławiony. Chociaż Jezus zapłacił za nas okup zanim się urodziliśmy, to nie był nasz „właściwy czas”, by o tym usłyszeć, ten czas nastąpił wiele lat później i jedynie uświadomienie sobie tego przyniosło odpowiedzialność, i to tylko w stopniu zależnym od naszych zdolności i oceny. Ta sama zasada dotyczy wszystkich. We właściwym dla Boga czasie będzie to
kol. 2
świadczone wszystkim i wszyscy będą wówczas mieli sposobność uwierzenia i otrzymania błogosławieństwa.
Panuje opinia, że śmierć kończy wszelkie próby, lecz nie ma żadnego wersetu Pisma Świętego, który by tak nauczał. Bóg nie zamierza zbawiać ludzi z powodu ignorancji, lecz „chce, aby wszyscy ludzie … ku znajomości prawdy przyszli” (1Tym. 2:4). A ponieważ szerokie rzesze ludzi umierają w niewiedzy i ponieważ „nie ma żadnej pracy, ani myśli, ani umiejętności, ani mądrości w grobie” (Kaz. 9:10), dlatego Bóg przewidział obudzenie umarłych, w celu poznania, uwierzenia i zbawienia. Stąd Jego planem jest, aby „jako w Adamie wszyscy umierają, tak w Chrystusie wszyscy ożywieni byli, ale każdy w swoim rzędzie” – najpierw Kościół Ewangelii, Oblubienica, Ciało Chrystusowe, a następnie, w wieku Tysiąclecia, wszyscy, którzy staną się Jego w czasie tego tysiąca lat Jego obecności (błędnie przetłumaczono jako przyjście), Pańskim właściwym czasie dla wszystkich, aby Go poznali od najmniejszego do największego (1Kor. 15:22, 23).
Widzimy więc, że wszystkie te dotychczas trudne teksty zostały wyjaśnione stwierdzeniem „aby o tym świadczono we właściwym czasie”. We właściwym czasie prawdziwe światło oświeci każdego człowieka, jaki przyszedł na ten świat. We właściwym czasie będzie to „radością wielką, która będzie wszystkiemu ludowi”. Tych wersetów nie można w żaden inny sposób użyć bez ich wypaczenia. Paweł z naciskiem przedstawia ten zarys argumentu w Liście do Rzym. 5:18, 19. Uzasadnia, że tak jak wszyscy ludzie zostali potępieni na śmierć z powodu grzechu Adama, tak sprawiedliwość Chrystusowa i Jego posłuszeństwo aż do śmierci stały się podstawą usprawiedliwienia. I jak wszyscy stracili życie w pierwszym Adamie, tak wszyscy, prócz świadomych przewinień, mogą otrzymać życie przyjmując drugiego Adama.
Piotr mówi nam, że o tej restytucji przepowiadał Bóg przez usta wszystkich świętych proroków (Dz.Ap. 3:19-21). Wszyscy prorocy uczą o niej. Ezechiel opowiada o dolinie suchych kości: „Te kości są wszystek dom Izraelski”. Bóg mówi do Izraela: „Oto Ja otworzę groby wasze i wywiodę was z grobów waszych, ludu mój, i przywiodę was do ziemi Izraelskiej! I dowiecie się, żem Ja Pan, gdy … dam w was ducha mojego, a ożyjecie, i dam wam odpocząć w ziemi waszej; i dowiecie się, że Ja Pan mówię to i uczynię, mówi Pan” (Ezech. 37:11-14).
Zgadzają się z tym słowa Pawła (Rzym. 11:25, 26): „zatwardziałość z części przyszła na Izraela, póki by nie weszła zupełność pogan [wybrana grupa, Oblubienica Chrystusowa]. A tak wszystek Izrael będzie zbawiony”, przyprowadzony z powrotem z swego stanu odrzucenia, ponieważ „nie odrzucił Bóg ludu swego, który przejrzał” (w. 2). Byli odrzuceni od Jego łaski w czasie wybierania Oblubienicy Chrystusowej, lecz zostaną ponownie do niej przyjęci, gdy praca ta