Teraźniejsza Prawda nr 448 – 1996 – str. 76
… a Pan panujący otrze łzę z każdego oblicza … Usunięty zostanie smutek będący wynikiem klątwy Adamowej (Obj. 21:3; 22:1-5).
… i pohańbienie ludu swego odejmie ze wszystkiej ziemi; bo Pan mówił. Niepopularności, obecnie towarzyszącej wierności Panu, Jego Prawdzie i Jego ludowi, nie będzie więcej.
I rzekną dnia onego: Oto Bóg nasz ten jest; oczekiwaliśmy go i wybawił nas. Tenci jest Pan, któregośmy oczekiwali; weselić i radować się będziemy w zbawieniu jego. W dniu Tysiąclecia ludzkość będzie zbawiona i uradowana (Rzym. 8:19-22; Żyd. 7:25; Izaj. 35:5-10).
Ten fragment zatem uczy o zniszczeniu każdego elementu wyroku Adamowego – jego procesu umierania, stanu śmierci i towarzyszącego temu grzechu, błędu, smutku i wrogości – i wprowadzeniu postępu oraz zakończeniu restytucji w Tysiącleciu.
ANALIZA IZAJASZA 45:22, 23
Izaj. 45:22, 23 porównany z 1Moj. 22:16-18; Rzym. 14:9 ; Filip. 2:9-11 dowodzi, że w czasie Tysiąclecia wszyscy nie wybrani mają otrzymać sposobność na zyskanie wiecznego życia:
Obejrzyjcie się na mię, abyście zbawione były wszystkie kończyny ziemi; bom Ja Bóg, a nie ma żadnego więcej. Słowa te są skierowane do tych wszystkich, którzy będą żyli na ziemi w czasie ogólnego powołania – a więc do nie wybranych. Ci zostaną zaproszeni do przyswajania sobie zasługi okupu, chleba życia – doskonałego życia Chrystusa, Jego człowieczeństwa, prawa do życia i praw życiowych.
Przysiągłem sam przez się; wyszło z ust moich słowo sprawiedliwe, które się nazad nie wróci: że się mnie kłaniać będzie wszelkie kolano i przysięgać każdy język. Przymierze potwierdzone przysięgą z 1Moj. 22:16-18 gwarantuje zniszczenie przez Nasienie wszystkich wrogów człowieka („odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich” – 1Moj. 22:17) – klątwy, procesu umierania, stanu śmierci, grzechu, błędu, smutku, wrogości opinii publicznej itp. oraz błogosławienie wszystkich nie wybranych sposobnościami restytucji („będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi” – 1Moj. 12:3). Okup czyni obietnicę i realizację przymierza potwierdzonego przysięgą rzeczą zgodną z Boską sprawiedliwością, i nie wróci się próżny, nie zrealizowany. Ofiara okupu Chrystusowego jest u Rzym. 14:9 ; Filip. 2:7-9 podana jako powód wyniesienia Chrystusa oraz skłonienia się przed Nim każdego kolana, nawet znajdujących się pod ziemią (w. 10). Nie oznacza to,
kol. 2
że wszyscy zostaną na wieki zbawieni, choć wszyscy zostaną do tego zaproszeni, ale to oznacza, że przynajmniej przez jakiś czas wszyscy będą Jemu poddani w Tysiącleciu. Wszyscy będą Jemu ślubować posłuszeństwo jako Panu. U niektórych nie będzie to szczere i nie będzie trwało zbyt długo (Izaj. 26:9, 10; 65:20).
Wyrażenia Izajasza w 45 rozdziale wskazują, że stosuje się on do Tysiąclecia i że dlatego wszyscy nie wybrani od dni Adama do końca panowania Tysiąclecia mają być błogosławieni przez nasienie Abrahamowe. Oznacza to, że wszyscy nie wybrani będący w stanie śmierci zostaną przyprowadzeni z powrotem, w celu skorzystania ze sposobności i błogosławieństw Tysiąclecia, ponieważ okup gwarantuje ich udzielenie wszystkim nie wybranym dzieciom Adama.
ANALIZA EW. JAN 5:25-29
Jan 5:25, 28, 29 stwierdza:
Idzie godzina, i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a którzy usłyszą, żyć będą (w.25). Zbliżająca się godzina przedstawia Wiek Tysiąclecia, tak jak obecna godzina jest wiekiem Ewangelii (1Jan 2:18). Umarli to nie są ci w stanie śmierci, gdyż o nich jest mowa w w.28, 29. Raczej są to umarli, którzy się znajdują w procesie umierania (Mat. 8:22; 2Kor. 5:14). Obj. 20:13 w wyrażeniu „śmierć [proces umierania] i piekło [stan śmierci] wydały umarłych, którzy w nich byli” – jest jasnym przypadkiem, w którym słowo umarli jest użyte w obydwóch znaczeniach, ponieważ słowo śmierć niekiedy jest używane w Biblii w jednym, niekiedy w drugim, a niekiedy w obydwóch tych znaczeniach. W restytucji nie wybrani zrozumieją („usłyszą” – Mar. 4:9) nauki Syna Bożego, ci, którzy będą posłuszni, będą żyć – osiągną doskonałość, teraz są poczytani za doskonałych, w Tysiącleciu będą doskonali rzeczywiście.
W w. 25 Jezus wskazuje, w jaki sposób On jest w Wiekach Ewangelii i Tysiąclecia wykonawcą w odniesieniu do próby życia dla tych „umarłych”, którzy nigdy nie weszli w stan śmierci. W w. 28, 29 pokazuje, co uczyni w Tysiącleciu dla tych, którzy weszli w stan śmierci – zarówno sprawiedliwi, jak i niesprawiedliwi:
Nie dziwujcie się temu, boć przyjdzie godzina, w którą wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos jego [w. 28]. I pójdą … W czasie Wieków Ewangelii i Tysiąclecia Jezus przez zasługę swojego okupu stawia na próbie życia umarłych, którzy nigdy nie weszli w stan śmierci. W wierszu tym nie dodaje „i teraz jest”, co oznacza, że chodzi tu tylko o Wiek