WYBORY SŁUG KOŚCIOŁA

      Wybory sług w zborach lokalnych zwykle odbywają się przy końcu roku, kiedy to do szczególnej służby na następny rok wybierani są starsi, diakoni, sekretarz, skarbnik, kapitan ochotników itp. Dużo napisano na ten temat w F (VI tomie) 329–423 oraz w innej literaturze prawdy, tak więc bracia w Prawdzie powinni być dobrze z tymi sprawami zaznajomieni. Jednakże w ostatnich latach wielu, nowo zainteresowanych i młodzieży wychowanej w Prawdzie, poświęca się i łączy ze zborami braci i sióstr, oświeconych prawdą epifaniczną. Wierzymy, że ci drodzy bracia i siostry powinni być również dobrze zapoznani z biblijnym porządkiem w kościele oraz karnością przedstawioną w F 329–423 itp. Dla wszystkich byłoby dobrą rzeczą, gdyby przed wzięciem udziału w wyborach sług w lokalnych zborach dokładnie zbadali ten temat (w tomie VI) łącznie z tym, co podano w niniejszym artykule.

       Kościół pierwotny potrzebował pouczenia o tym jak zorganizować lokalne zbory, łącznie z informacją w jaki sposób wybierać starszych, jako swych nadzorców. Nie znano wtedy dobrodziejstwa druku, nawet kopie rękopisów nauk apostolskich nie były w powszechnym obiegu, a masy nie potrafiły czytać. Większość nauk podawano ustnie przez usługę (1) Apostołów, (2) ich pomocników, którzy byli także generalnymi starszymi (jak na przykład: Barnabasz, Łukasz, Tymoteusz, Tytus itp.) oraz (3) lokalnych starszych w różnych zgromadzeniach.

       I tak, dla przykładu, Apostoł Paweł i Barnabasz, gdy zebrali grupy wierzących w Listrze, Ikonii i Antiochii, „przez głosy postanowili [z greckiego cheirotoneo — wybrać przez podniesienie ręki] im starszych w każdym zborze”, z modlitwą i postami. To postanawianie w każdym przypadku dokonywało się na skutek głosowania przez podnoszenie rąk członków lokalnego zboru (F 332–337), a następnie, polecając ich Panu, odchodzili (Dz. 14:21–23). Paweł również upoważnił Tytusa, aby poszedł i „co tam jeszcze zostaje [brakuje] w rząd dobry wprawił, i postanowił [greckie kathistemi — umieścić, ustanowić — w ten sam sposób przez wybory lokalnego zboru] po miastach starszych”. Ich obowiązkiem było nadzorowanie trzody Pańskiej w poszczególnych zborach, karmienie jej Prawdą, strzeżenie przed fałszywymi naukami błądzicieli z zewnątrz i wewnątrz
kol. 2
i działanie w sposób ogólny jako ich przedstawiciele. Mieli służyć niesamolubnie, nie dla osobistego zysku (Tyt. 1:5; Dz.Ap. 20:17, 28–31; 1Piotra 5:1,2). Paweł też wyraźnie przedstawił kwalifikacje starszych i diakonów (1Tym. 3:1–13; Tyt. 1:5–9).

       Niektórym z ludu Pańskiego się wydaje, że dzisiaj nie jest już tak niezbędne przestrzeganie tego biblijnego porządku, ponieważ, na przykład, lokalne zbory obecnie nie składają się z antytypicznych kapłanów, lecz poświęconych niekapłanów — Lewitów i Netynejczyków. Wskutek tego w pewnych zborach, w których znajdują się bracia zdolni do usługiwania jako starsi, wybiera się jedynie kogoś na przewodniczącego, a nie starszego, ponieważ jedyny poświęcony brat, którego się uznaje za posiadającego kwalifikacje i zdolność do usługiwania w charakterze starszego uważa, że nie jest dostatecznie rozwinięty, aby mógł służyć jako starszy. Zawsze należy pochwalać pokorę, lecz zachęcamy takiego brata, by w takim przypadku przyjął starszeństwo i robił co może, służąc jako starszy, aby był pilny w badaniu i wzrastaniu w wiedzy prawdy oraz łasce, tak aby powiększać swe zdolności (2Piotra 3:18).

       Jeśli jednak w zborze nikt nie ma niezbędnych kwalifikacji do pełnienia funkcji starszego, właściwą rzeczą jest wybranie odpowiedniego brata lub braci na przewodniczącego lub przewodniczących do prowadzenia badań (Ter. Pr. ’84, 173, kol. 2). Lecz ten (lub ci) służąc jako przewodniczący powinien pilnie się starać o wzrost w wiedzy i łasce, tak aby, jeśli to możliwe, w niedługim czasie mógł być mianowany i wybrany przez zbór do służenia jako starszy, a nie przewodniczący. Większość braci służąc wiernie na stanowisku przewodniczącego powinna szybko się przygotowywać do dodatkowych obowiązków i przywilejów starszeństwa.

       W zborach, w których nie ma poświęconych braci, którzy mogliby przewodniczyć w zebraniach, dobrze byłoby wybrać siostrę lub siostry do przewodniczenia w zebraniach, tak aby w zborze nie panował nieporządek. W badaniach takie siostry mogą zadawać pytania, powołując się na autora artykułu jako na nauczyciela, siebie uznając za powtarzających wraz z innymi. Siostry mogą tak jak inni udzielać odpowiedzi, lecz nie mogą podsumowywać dyskusji tak jak starsi.

poprzednia strona – następna strona