Teraźniejsza Prawda nr 443 – 1995 – str. 84
Musimy się nauczyć z doświadczenia, iż łatwo uczynić taką pomyłkę. Musimy krytycznie zbadać każdą sugestię pochodzącą z naszego własnego umysłu, prosząc Pana o mądrość, jaka umożliwiłaby nam dostrzec różnicę między tym, co jest jedynie pierwszeństwem a tymi rzeczami, które pociągają za sobą zasady i nauki pochodzące od Boga.
Dla przykładu: W zborach często są bracia, którzy upierają się, by dana rzecz została wykonana w pewien sposób, ponieważ taki jest zwyczaj lub tak robią w innym zborze. Jeśli ich pierwszeństwo nie zostanie uwzględnione, gotowi są wywołać kłótnię. Mądrzej z ich strony byłoby zrezygnować z własnego pierwszeństwa na korzyść drugich, pod warunkiem że osiągnięty zostanie pożądany skutek — pod warunkiem mianowicie, że wola zboru zostanie osiągnięta, gdyż wola zboru ma być uznawana za wolę Pana. Jeśli tak nie jest, Pan pokieruje tą sprawą i udzieli nam z tego lekcji dla zboru. Bracia muszą uważać, by nie pozwolić kilku natarczywym wygadanym dominować nad innymi.
CZĘSTY BŁĄD
Zbyt często popełniany jest błąd, gdy sądzimy że cała odpowiedzialność spoczywa na nas, zapominając, że nasza odpowiedzialność kończy się wtedy, gdy wypowiedzieliśmy swoje zdanie i w zgodzie z tym zdaniem postąpiliśmy.
Brak wiary w Pana jest ściśle związany z błędem wywoływania walki w zborze z powodu jakiejś kwestii co do porządku czy też drobnych jego naruszeń. Powinniśmy pamiętać o interesowaniu się przez Pana zborem i całym Jego ludem, że On jest w stanie i chce kierować naszymi doświadczeniami dla naszego dobra — podobnie jak i doświadczeniami innych. A zatem, jeśli sprawy w zborze nie układają się tak, aby nas zadowolić, lepiej będzie dla nas, a często i dla wszystkich, gdy przedstawimy tę sprawę Panu w modlitwie, zamiast stale gderać lub krytykować to, co jest lub wydaje się zadowalające dla innych lub przynajmniej dla większości zboru.
Każdy członek zboru powinien usilnie starać się o krzewienie w zborze owoców Ducha Świętego — cichości, łagodności, wytrwałości, uprzejmości braterskiej, miłości, radości, pokoju itp. To krzewienie ma się dokonywać przez pamiętanie o rozwijaniu tych zalet przez nas samych, dając w ten sposób przykład innym i ukazując wpływ Ducha Świętego, działającego w naszych własnych sercach i życiu.
P.T.’93,58.
NASZE 76 ROCZNE SPRAWOZDANIE
(cd. z Ter. Pr. 1995,56)
PUNKT SZCZYTOWY CZASU UCISKU
Jak wiemy, niektórzy bracia myśleli, że Królestwo nastanie w 1914 roku. Jednakże nie zróbmy teraz tego samego błędu, jaki popełnili niektórzy, spodziewając się końca ucisku jesienią 1954 lub 1956 roku, albo jeszcze w innym czasie. Królestwo szatana dalej będzie obalane stopniowo. Dym znika powoli, stopniowo zużywa się odzież, a my czytamy u Izaj. 51:6 „Podnieście ku niebu oczy wasze, a spojrzyjcie na ziemię na dół. Niebiosa jako dym zniszczeją, a ziemia jako odzienie zwiotczeje, i obywatele jej, jako i ona zaginą” (stopniowo — od kołyski do grobu).
Być może, w naszej obawie i tęsknocie do błogosławieństw Królestwa, jakie zostaną wtedy zapoczątkowane, jesteśmy skłonni myśleć, że moce teraźniejszego złego świata przeminą gwałtownie, ale proroctwo mówi: „Góry jako wosk rozpływają się (nie tak jak lód) przed obliczem Pańskim, przed obliczem Pana wszystkiej ziemi” (Ps. 97:5).
Wiele jest przyczyn czasu ucisku. Niektóre mówiąc o nich wskazują tylko, że ten czas jest długi, jest przeciągającym się okresem (czasu). Co najmniej osiem przyczyn ucisku jest podanych w Piśmie Świętym:
(1) Pierwszą z tych ośmiu przyczyn jest wojna światowa. Symbolem wojny jest wiatr w 1Król. 19: 11, 12.
(2) Rewolucja światowa jest drugą z ośmiu przyczyn. O niej również mówi 1Król. 19:11, 12 jako o trzęsieniu ziemi, następującym po skutkach wojny światowej.
(3) Światowa anarchia jest trzecią z ośmiu przyczyn. Symbolizuje ją ogień z 1Król. 19:11, 12.
(4) Ucisk Jakuba (Jer. 30:7) jest czwartą z ośmiu przyczyn. Spodziewamy się, że ta część ucisku nastąpi tuż po anarchii i objawi nienawiść anarchistycznych powstałości z narodów na wieść o znajdującym się w dobrobycie narodzie Izraela. Ich nienawiść dotknie Żydów zgromadzonych w Izraelu (Jer. 30:4—9). Lecz Izrael będzie zbawiony przez Pana, który zniszczy grabiące hordy, jako pozostałości królestwa szatana, na co wskazuje 2Król. 19:32—35; Ezech. 38;39; Zach. 12:1—9, zobacz także Wykłady Pisma Świętego, czwarty tom, strony 689—696 i 626—629.
(5) Królestwo szatana „rozdzielone samo przeciwko sobie” (Mat. 12:25,26) jest piątą z tych ośmiu przyczyn.
(6) Rozpowszechnienie świeckich i religijnych Prawd jest szóstą przyczyną.
(7) Nieporządek w naturze jest siódmą z tych ośmiu przyczyn. Ten nieporządek przejawia się w klęskach głodu, epidemiach, narkotykach, zarazach, klęskach na samej ziemi, takich jak bezprzykładne powodzie, fale pływowe, huragany, pożary, trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów itd.
(8) Chrystus biorący swą wielką władzę i panowanie (Obj. 2:26, 27) jest ostatnią i największą z tych ośmiu przyczyn.
ŚWIAT RELIGIJNY
Stabilizacja populacji jest celem konferencji. Dążenie do szerokiego planu ustabilizowania światowej populacji zostało zatwierdzone we wrześniu