WERSET NASZEGO GODŁA NA 1995 ROK

 (3. część artykułu)

„Widziałżeś męża rątszego w sprawach swoich? Takowyć przed królami staje, A nie staje przed podłymi”. – Przy. 22:29

PRACOWITOŚĆ

      NIE mamy zamiaru debatować o świeckiej pracowitości, chyba że dostarczy nam ona wyższego rodzaju przykładów tej zalety. Naszym zamiarem jest omówienie pracowitości z punktu zapatrywania się na jej znaczenie, wskazujące na to, co my czynimy lub co mamy czynić, odnośnie Boga i naszych bliźnich, jako wyraz wyznawanej przez nas religijności.

       Z tego stanowiska pracowitość jest zaletą przedstawioną w Słowie Bożym. Ale nie tylko, bo cała natura uczy nas aktywności. Widzimy ją w porach roku: wiosna wykonuje swoją pracę przywracania do życia płodów ziemi; lato przyśpiesza dojrzewanie owoców ziemi; jesień doprowadza niektóre z nich do pełnej dojrzałości, a inne do początkowego wzrostu, i przygotowuje je do snu zimowego; zima doprowadza większość żyjących, lecz nieświadomych roślin do bezczynności, a przy pomocy śniegu przygotowuje ziemię do ponownego zapłodnienia i osłania całunem śniegowym niektóre gatunki zbóż do późniejszego wzrostu.

       Gwiazdy są w ciągłym ruchu, krążąc wokoło swych osi i orbit. Ogromne słońce z orszakiem planet i ich księżyców jest w nieustannym ruchu, wydając swoje błogosławieństwo światła, ciepła i życia. Obłoki są zawsze czynne, gromadząc zapasy wilgoci z ziemi i mórz, zwracając je następnie na ziemię w postaci deszczu i śniegu. Ocean jest też, prawie zawsze, w ciągłym ruchu swoich prądów, jak Golfsztrom, niosący błogosławieństwa zachodniej i północno–zachodniej Europie. Prądy Arktyki i Antarktyki przynoszą błogosławieństwa niektórym krajom tropikalnym, łagodząc choroby i upały strefy gorąca.

       Ziemia wydaje plony temu, kto ją pilnie uprawia. Góry dostarczają równinom świeżą wodę, zamieniając nieuprawne równiny w urodzajne obszary. Płynące strumyki tworzą potoki, z których następnie powstają rzeki, a te tworzą jeziora; zatoki i oceany pozostają w swoich granicach. Deszcze i wiatry odświeżają powietrze dla korzyści istot żyjących. Życie wszystkich zwierząt jest błogosławione dzięki aktywności natury. I tak cała natura daje nam lekcję pracowitości.

STOSOWNE PRZYKŁADY I NAUKI BIBLII

       Biblia ze swoimi przykazaniami i przykładami uczy tej samej lekcji jeszcze wyraźniej, niż natura. Adam w swej doskonałości miał ogród Eden „sprawować i strzec” (1Moj. 2:15). To samo przykazanie, które wymagało, aby Izrael odpoczywał w sabat, polecało mu pracować przez sześć dni (2Moj. 23:12; 5Moj. 5:13). Salomon nauczał, że próżniak powinien zastanowić się nad pracowitą mrówką, że leniwy staje się ubogim, poddany drugim i marnotrawnym, pilny zaś bogatym i potężnym i radzi, aby każdy wykorzystywał nadarzające się sposobności (Przyp. 6:6–8; 10:4, 5;
kol. 2
12:11, 24, 27). On chwali pracę jako pożyteczną (14:23), prowadzącą do wywyższenia i wielkości (22:29) i chwali pilną niewiastę jako wysoce poważaną (31:10–27). Salomon nawołuje też do pilności w pracy w teraźniejszym życiu, nie ma bowiem żadnej aktywności w stanie śmierci (Kazn. 5:12; 9:10; 11:6).

       Jezus zachęca swych naśladowców do pracy, dopóki mają sposobność pracować (Jan 9:4), a Paweł dodaje swoje świadectwo względem tych samych działań (Rzym. 12:11). Mówi on braciom, żeby pracowali i byli w stanie pomagać potrzebującym i sami nie znaleźli się w potrzebie, a wszystko to czynili z cichością, oświadczając, że ten, kto nie pracuje (jeśli jest w stanie pracować) nie powinien otrzymywać żywności od drugich (Efez. 4:28; 1Tes. 4:11, 12; 2Tes. 3:10–12). Należy pracować, aby zabezpieczyć swoje rodziny, bo ten kto tego nie czyni, wiary się zaparł i jest gorszy, niż niewierny (1Tym. 5:8).

       Biblia nie tylko przez przepisy, ale także przez przykłady zaleca pracowitość. Kain i Abel pracowali, ten pierwszy jako rolnik, drugi jako pasterz. Pięciu braci Józefa, jako szczególnie pracowici, byli przedstawieni faraonowi, który ze względu na ich aktywność postawił ich nad swoimi stadami i trzodami. Mojżesz został powołany do wyswobodzenia Izraela, gdy pasł trzody Jetra. Gedeon, gdy młócił pszenicę został powołany do zaszczytnego wyswobodzenia Izraela z rąk Madianitów. Saul był zajęty poszukiwaniem zaginionych oślic, gdy został wybrany i pomazany na króla Izraela. Dawid pasł owce, kiedy został zaproszony do Samuela i pomazany na króla. A jak pilnie i pożytecznie pracowali Jozafat, Ezechiasz, Jozjasz i Nehemiasz i wykazywali aktywność w swej działalności. Jakże aktywni i użyteczni oni wszyscy byli!

       Nasz Pan, chodząc czynił dobrze, a Paweł pracował obficiej i owocniej niż pozostałych jedenastu Apostołów. Powyższe rozważania oraz wiele innych usprawiedliwiają ofiarowanie czasu na studiowanie tego przedmiotu, Bogu na chwałę oraz nasze i drugich dobro.

DEFINICJA PRACOWITOŚCI

       Naszym przedmiotem jest raczej pracowitość niż praca, tymczasem dawniej te słowa były używane synonimicznie i nawet teraz często tak się dzieje, chociaż obecnie słowo praca często jest używane, aby przedstawić tę samą ideę, co słowo praca, (np. klasa pracująca), ale nie w znaczeniu ciężkiej pracy, lecz pracowników fizycznych, ogólnie jako klasę, np. używamy tego terminu w zdaniu: „Praca i kapitał są z sobą w wojnie”. Pracowitość jest zaletą umysłu i serca, sprawiającą, że człowiek przejawia pilną i użyteczną aktywność. Nie można nazwać kogoś pracowitym, kto leniwie i

poprzednia strona – następna strona