Teraźniejsza Prawda nr 438 – 1995 – str. 3
NASZ NAJWAŻNIEJSZY ZAWÓD LUB ZAJĘCIE
Co jest dla nas wszystkich najważniejszym zajęciem? Jest to praca, jaką każdy prowadzi w sobie, wzrastając na podobieństwo Chrystusa. Jest tak dlatego, że nie jest ważne ile pracy ktoś wykona dla drugich, jeśli we własnym sercu i umyśle nie odnosi zwycięstwa i Bóg mu nie ufa. Bóg czasem może przez kogoś dokonać wiele dobrego, ale z punktu widzenia Bożego, jeśli taka osoba nie rozwija podobieństwa Chrystusowego, przynosi to jej niewiele pożytku (1Kor. 13:2, 3). Jeśli ktoś nie jest rzeczywiście odrodzony w sercu, wykonane usługi nie są mu policzone.
Pierwszą rzeczą, jaką wszyscy z nas muszą wykonać, jest ciągłe wzrastanie w podobieństwie Chrystusowym — w wierze, nadziei, samokontroli, cierpliwości, pobożności, braterskiej uprzejmości, miłości bezinteresownej, pokorze, skromności, odwadze, aktywności, samoofierze, nieskwapliwości, szczerości, szczodrości, oszczędności itd. Prócz wymienionych, jest wiele innych łask, takich jak gorliwość, radość, cichość, pokój, pracowitość, dobroć itd. Ta praca przygotuje nas wszystkich, jeśli w ogóle tego zechcemy, do wejścia na szczyt.
Pomaganie drugim w obecnym podróżowaniu przez życie i doprowadzenie nie usprawiedliwionych do usprawiedliwienia, usprawiedliwionych do poświęcenia oraz pomaganie już poświęconym osobom, jest ważną częścią naszej pracy. W ten sposób pomagamy rozwijać przedrestytucyjne nasienie Abrahamowe, w stopniu, w jakim jest ono błogosławione z wiernym Abrahamem (Gal. 3:9). Powinniśmy się więc starać wyszukiwać w świecie osoby reagujące na Boskie zaproszenie, aby Bóg je uznał za swoje dzieci (Dz. 17:27).
GŁOSZENIE POSŁANNICTWA KRÓLESTWA
Ponadto my wszyscy mamy do wykonania pracę dla drugich, związaną z Królestwem. Wszyscy prowadzimy dalej pracę przedstawioną w ogólnym zarysie w Obj. 19:5–9; 11:15–18 (a szczególnie w w. 15). Na okładce naszego czasopisma SZTANDAR BIBLIJNY odczytujemy 15 werset:
„I zatrąbił Anioł siódmy, i stały się głosy wielkie na niebie mówiące: Królestwa świata stały się królestwami Pana naszego i Chrystusa jego, i królować będzie na wieki wieków”.
Od 1874 roku żyjemy w czasie ogłaszania posłannictwa tego Królestwa. My wszyscy mamy połączyć swoje głosy z głosami właśnie wzmiankowanymi. Ta ważna proklamacja trwa, ponieważ trąbienie siódmego anioła rozciąga się na całe tysiąc lat.
My wszyscy wykonujemy dzieło ogłaszania posłannictwa o Chrystusie jako Zbawicielu i Królu oraz o nastaniu, już wkrótce, Jego Królestwa na ziemi. Będzie się ono składało z więcej niż zaprowadzenia doskonałych warunków na ziemi na tysiąc lat (o czym niektórzy nasi bracia z nominalnego kościoła nauczają). Ponadto to Królestwo przyniesie z sobą Restytucję — ludzkość zostanie wskrzeszona ze stanu śmierci, zmartwychwstanie do ludzkiej doskonałości i będzie żyła wiecznie na doskonałej ziemi. Nie będzie końca temu wspaniałemu Królestwu (Izaj. 9:7). Mamy przywilej ogłaszania o bliskim jego założeniu. To jest pozytywna strona naszego posłannictwa.
kol. 2
ZBIJANIE BŁĘDU
Mamy również nauki zbijające, będące prawdami naszego posłannictwa, pokazanymi przez „głos mocnych gromów” z Obj. 19:6. Wydaliśmy wiele rodzajów literatury, takiej jak książki, czasopisma Teraźniejsza Prawda i Sztandar Biblijny, broszury i ulotki, zawierające nie tylko nauki pozytywne, ale i wiele nauk zbijających błędy. Wszyscy zaopatrzyliśmy się w naszym arsenale w liczne, bardzo pomocne pozycje. Nie prowadzimy walki bronią cielesną, ale bronią duchową „mocną ku zburzeniu miejsc obronnych. Burząc rady” itd. (2Kor. 10:4, 5).
Mamy literaturę prawd paruzyjnych i epifanicznych, dzięki której możemy odpowiedzieć na pytania związane z Prawdą. Bracia: Russell, Johnson i Jolly pilnie pracowali w celu zaopatrzenia nas w potrzebne materiały.
DWIE SREBRNE TRĄBY
Werset godła zachęca nas, abyśmy byli pilnymi (czyli pracowitymi) w wykonywanej przez nas pracy. Nasza działalność wobec drugich obejmuje głoszenie posłannictwa Prawdy, gdy tylko mamy okazję. Rozważmy przedmiot naszego posłannictwa, tak jak jest on podany w Biblii.
Dwa ważne posłannictwa Biblii są zilustrowane przez dwie srebrne trąby z 4Moj. 10:1–10. (Szczegółowy opis jest podany w E 8, rozdz.10, Ter.Pr. '53,81, nr 151). W symbolach biblijnych trąba jest użyta do przedstawienia w typie jakiegoś posłannictwa, a dęcie w trąbę oznacza ogłaszanie posłannictwa. Tak więc jest widoczne, że te dwie trąby z 4Moj. 10:1–10 są typiczne, ponieważ są częścią prawa i zarządzeń dotyczących Przybytku — wszystkie te zarządzenia były typiczne (Żyd. 9:1–28; 10:1).
Obie trąby były zrobione z jednej litej sztuki metalu, z jednego źródła, z Biblii jako Słowa Bożego, a ich brzmienie pozostaje we wzajemnej harmonii — części jednolitej całości. Pragniemy szczególnie podkreślić, że 4Moj. 10:3 mówi o trąbieniu dwóch trąb.
Pewna liczba innych wersetów Pisma Świętego nasuwa myśl, że trąba symbolizuje posłannictwo, a jej brzmienie proklamację tego posłannictwa.
Tak więc brzmienie trąby jubileuszowej (3Moj. 25:9), proklamując wolność ziemi i jej mieszkańców, wspaniale pokazuje w typie obwieszczenie przez lud Boży posłannictwa Restytucji, szczególnie podczas żniwa.
Siedmiu kapłanów, którzy dęli w trąby, gdy Jerycho zostało otoczone (Joz. 6:4–9, 13, 16, 20), przedstawia to samo, co siedmiu aniołów z trąbami z Obj. 8:2–6 (i następne wersety). Kapłani trąbiąc przedstawiają to samo, co siedmiu aniołów trąbiąc w swoje trąby — jak wiemy przedstawia ono proklamację posłannictw siedmiu aniołów.
Gedeon, trąbiący w swoją trąbę (Sędz. 6:34), jest typem na naszego Pana, obwieszczającego posłannictwo Ewangelii przez cały obecny wiek, podczas gdy trzystu Gedeonitów, dących w swoje trąby w czasie pierwszej walki (Sędz. 7:16, 18–22), przedstawia naszego Pana i Jego wierny lud, ogłaszających posłannictwo przeciwko licznym błędom w Żniwie Wieku Ewangelii.
Następujące ustępy są tymi wersetami (wśród wielu),