Teraźniejsza Prawda nr 437 – 1994 – str. 83
się czy przyjmą Biblię. „Miłość wszystkiemu wierzy!”
Biblia stoi lub upada jako całość. Jej plan zbawienia powstał z nauk Jezusa, Apostołów i Proroków i nie może być przyjęty w części ani odrzucony w części. Jeśli Jezus i Jego Apostołowie uczyli, że Jego narodzenie było szczególne i dla szczególnego celu, a to nie byłoby prawdą, byliby złymi zwodzicielami. W takim wypadku ani jedno ich słowo nie powinno być przyjęte, ani nie powinno się w nie wierzyć. Nazywanie Jezusa wielkim nauczycielem, a następnie oświadczanie, że podstawą Jego nauk jest kłamstwo, jest niekonsekwencją i wskazuje na sympatyzowanie z fałszem.
ŚWIADECTWO ŚWIĘTEGO PIOTRA
Nauczanie Jezusa przebiegało głównie przez kierowanie uwagi słuchaczy na fakty i wnioskowanie. Nasz Pan, wraz ze swymi uczniami, czynił cuda prawdopodobnie około 2 lat, zanim ich zapytał: „A wy kim mię być powiadacie?” Na co św. Piotr oświadczył: „Tyś jest Chrystus, on Syn Boga żywego”, a Jezus odpowiedział: „tego ciało i krew nie objawiły tobie, ale Ojciec mój, który jest w niebiesiech (Mat. 16:15–17).
Czy św. Piotr wówczas nie zadeklarował swej wiary w to, że Jezus jest synem Boga — nie synem Józefa? Czy Jezus tego nie potwierdził i nie odniósł się do Ojca Niebiańskiego, a nie do ojca ziemskiego?
Co Jezus miał na myśli, gdy oświadczył: „Pierwej niźli Abraham był, Jam jest”? Przez skojarzenie powiedział o przedludzkiej egzystencji — lub wprowadzał w błąd! Podobnie modlił się do Ojca; „A teraz uwielbij mię … tą chwałą, którom miał u ciebie, pierwej niżeli świat był” (Jan 8:58; 17:5). Gdyby nie istniał wcześniej, ale urodził się podobnie jak inni, Jego słowa byłyby zwodnicze. Czy ów wielki Nauczyciel był wielkim zwodzicielem?
Ponadto Jezus powiedział uczniom o swoim wniebowstąpieniu tam, gdzie był przed swoim ziemskim urodzeniem (Jan 6:62). Gdyby nie istniał wcześniej, gdyby Jego narodziny nie były szczególne, jak moglibyśmy zrozumieć te słowa, jeśli nie jako zwodnicze? Jezus podobnie odniósł się do siebie jako „chleba, który z nieba zstąpił” (Jan 6:32–35, 41).
Z całą pewnością narodzenie się Jezusa było cudowne, bo w przeciwnym razie byłby największym i najbardziej uwieńczonym powodzeniem oszustem i dlatego najgorszym ze wszystkich oszustów. Niech każdy dokona wyboru. Nie ma stanowiska pośredniego.
POGLĄD ŚW. PAWŁA NA TĘ SPRAWĘ
Wysłuchaliśmy Jezusa i św. Piotra, posłuchajmy też św. Pawła. Co jest mocą lub znaczeniem oświadczenia św. Pawła, że Jezus jest „pierworodnym wszystkich rzeczy stworzonych” i „przezeń stworzone są wszystkie rzeczy, które są na niebie i na ziemi, widzialne i niewidzialne …wszystko przezeń i dla niego stworzone jest. A on jest przed wszystkimi, i wszystko w nim stoi” (Kol. 1:15–17). Te słowa wypowiedziane przez Apostoła nie pozostają w zgodzie z teorią o początku takiego samego istnienia Jezusa jak innych ludzi — o tym, że był On upadłym człowiekiem, synem Józefa.
kol. 2
Święty Paweł zapisał też: „Jezus Chrystus dla was stał się ubogim, będąc bogatym” (2Kor. 8:9). I ponownie oświadcza: „Który będąc w kształcie Bożym, nie poczytał sobie tego za drapiestwo równym być Bogu. Ale wyniszczył samego siebie, przyjąwszy kształt niewolnika, stawszy się podobny ludziom” (Filip. 2:6, 7). I wreszcie, jakie jest znaczenie oświadczenia św. Pawła, że Jezus jest święty, niewinny, niepokalany, odłączony od grzeszników” (Żyd. 7:26). Jeśli Jezus był synem Józefa, to nie był oddzielony od grzeszników, ale należał do tego samego rodu, co wszyscy i również potrzebowałby odkupienia.
OŚWIADCZENIE ŚW. JANA
Cały wczesny Kościół wierzył w oświadczenie Jezusa, że był Synem Bożym, którego Ojciec posłał na ziemię, aby stał się Zbawicielem ludzi (Jan 3:17). Doprawdy, ten zarys nauczania Mistrza bardzo rozgniewał Żydów, gdyż orzekli, że przez twierdzenie, iż jest Synem Bożym postawił się na podium honoru, zaszczytu, chwały we współzawodnictwie z Jehową. Na to Jezus odpowiedział następująco: „A mnie, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, wy mówicie: Bluźnisz, żem rzekł: Jestem Synem Bożym?” (Jan 10:36).
Ewangelia św. Jana została napisana później, niż pozostałe Ewangelie, stąd nie było potrzeby, ażeby pisarz podjął temat cudownego narodzenia się Jezusa. Ale jak najbardziej właściwe było, aby przez niego Bóg dał nam, jakoby w przelocie, wejrzeć w przedludzkie warunki Zbawiciela. Zwróćmy baczną uwagę na wagę słów Apostoła: „Na początku było Słowo, a ono Słowo było u (tego) Boga, a Bogiem było ono słowo. To było na początku u (tego) Boga. Wszystkie rzeczy przez nie (przez Słowo) się stały a bez niego nic się nie stało, co się stało … A to Słowo ciałem się stało i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca, pełne łaski i prawdy” (Jan 1:1–14).
PODSTAWA DOKTRYNY O OKUPIE
Niezależnie od doktryny o urodzeniu Jezusa przez dziewicę, teolodzy Biblii nawet przez chwilę nie są jednomyślni. Biblia twierdzi, że Boży wyrok, wydany na Adama za popełniony przez niego grzech, był wyrokiem śmierci. Podstawą tego Boskiego sądu jest, iż żaden grzesznik nie jest godzien życia wiecznego. Sześć tysięcy lat w historii świata, od Adama aż do naszych czasów pokazało, że człowiek nie jest w stanie ponownie osiągnąć doskonałości i jest niezdolny do odrzucenia przekleństwa grzechu i wyroku śmierci — „śmiercią umrzesz” (w oryginale: „umierając umrzesz”) 1Moj. 2:17).
Biblia naucza, że Bóg celowo przygotował ten wyrok śmierci, aby śmierć Jezusa była nieodzowna. Apostoł tego dowodzi, mówiąc następująco: „Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych. Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą. Ale każdy w swoim rzędzie” (1Kor. 15:21–23). Innymi słowy, gdyby Bóg nie dostarczył bezgrzesznego Odkupiciela