„Miłość braterska [philadelphia] niech zostaje” (Żyd. 13:1).

WAŻNE, BY ZDOBYĆ I ZACHOWAĆ MIŁOŚĆ

       Bądźmy zatem stale czujni, dobrze strzegąc swoich serc i umysłów, a szczególnie miłości philia i agape. Dokładnie zastosujmy się do napomnienia Apostoła: „Jeśli kto [gdy jest na próbie życia] nie miłuje [philia] Pana Jezusa Chrystusa [nie ma wobec Jezusa przynajmniej prawdziwej miłości obowiązkowej, wdzięcznej dobrej woli, wdzięczności za wszystko, co On dokonał, oraz osobistej oceny, społeczności i posłuszeństwa], niech będzie Anathema Maranatha” (1Kor. 16:22).

       Niech każdy też pamięta, że jeśli ma właściwą miłość obowiązkową oraz wszystkie inne łaski podobieństwa Chrystusowego, dużo pracuje w ofiarniczej służbie, a mimo to nie ma miłości agape – nic mu to nie da (1Kor. 13:1-3). Jezus powiedział: „A iż się rozmnoży nieprawość, oziębnie miłość [agape] wielu” (Mat. 24:12). Zdajemy sobie sprawę, że nieprawość, błąd, samolubstwo i światowość obfitują w obecnym czasie wielkiego ucisku i jeśli nie będziemy bardzo czujni, szybko ostudzą naszą miłość.

       Niech lud Boży, będący na próbie życia, z rozwagą przyjmie te nauki do serca; niech uczynią to także ci, którzy nie są obecnie na próbie życia, pamiętając że jeśli będą żyć samolubnie i nie będą w swym życiu coraz bardziej przejawiać miłości obowiązkowej i bezinteresownej, nie uzyskają tych wielkich nagród, jakie Bóg przed nimi wystawił. Zatwardziałość ich serc wobec Boga, Chrystusa i Ich Świętego Ducha może spowodować utrudnienia, a nawet uniemożliwić uzyskanie wiecznego życia w Królestwie Bożym.

kol. 2

       Nasz Pan przyszedł obecnie, by sądzić „żywych i umarłych” (2Tym. 4:1); wszyscy, którzy nie posiadają właściwej miłości obowiązkowej, bezinteresownej i posłuszeństwa, którzy w próbach nie potwierdzą, iż je mają i zachowują, ostatecznie zostaną „wygładzeni z ludu” (Dz.3:23).

       Wszyscy powinni także pamiętać, że chociaż niemożliwe jest okazanie naszego osobistego uczucia i miłości Jezusowi, jak np. uczyniła to Maria pomazując Go, to jednak i my możemy Jemu okazać osobiste uczucie przejawiane wobec Jego braci, z którymi się stykamy.

       W pośredniczącym Królestwie świat podobnie okaże swą miłość Jezusowi przez okazanie jej Jego (najmniejszym) braciom, innym członkom klasy restytucyjnej, tak jak powiedział: „cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili” (Mat. 25:40; por. w. 34-39).

       „Jeśliby kto rzekł: Miłuję [agape] Boga [lub 'miłuję Chrystusa’], a brata by swego nienawidził, kłamcą jest; albowiem kto nie miłuje [agape] brata swego, którego widział, Boga [i Chrystusa], którego nie widział jakoż może miłować [agape]?” (1Jana 4:20).

       „A wszystkiemu się koniec przybliża. Przetoż trzeźwymi bądźcie i czułymi ku modlitwom, a nade wszystko miejcie uprzejmą miłość [agape] jedni ku drugim; albowiem miłość [agape] zakryje mnóstwo grzechów. Gościnnymi bądźcie jedni ku drugim bez szemrania. Każdy kto wziął dar, tak nim jeden drugiemu usługujcie jako dobrzy szafarze rozlicznej łaski Bożej” (1Piotra 4:7-10).
PT ’93, 36-41.

kol. 1

PIEŚNI  NOCĄ

Psalm 85

      Werset 1-szy tego  Psalmu  podaje, iż jest to psalm „synom [lub synów] Korego”. Kore zginął razem ze swymi sprzymierzeńcami, Datanem i Abironem, wtedy, gdy pochłonęła ich ziemia (4Moj. 16:31-33). Z opisu biblijnego można przypuszczać, że razem ze spiskowcami zginęły całe rodziny w swoich namiotach. Z pewnością zginęli wszyscy, którzy byli w namiotach; skoro jednak potomkowie Korego stali się później wybitnymi w służbie lewickiej, oczywistym jest, iż jego synowie ocaleli. Prawdopodobnie mieszkali w innych namiotach lub też należeli do tych, którzy na polecenie Mojżesza odłączyli się od spiskowców. Nie ma powodu do przypuszczeń, że synowie Korego w chwili śmierci ojca byli dziećmi.

       Potomkowie Korego zostali wyznaczeni przez Dawida do urzędu strzeżenia drzwi świątyni i śpiewania pieśni pochwalnych. W istocie rzeczy zajmowali znaczące miejsce w chóralnej służbie świątyni, i kilka psalmów (Psalm 42; 44-49; 84; 85; 87; 88;) zostało przypisanych im. Wyrażenie „synom Korego” oznacza albo pochodzenie albo ogół osób zainteresowanych świętymi pieśniami i muzyką – bractwo jakiegoś stowarzyszenia lub ciąg grup wywodzących się z ruchów z czasów
kol. 2
Dawida. (Asaf, Etan i Jedytun byli pomocniczymi prorokami z muzyką instrumentalną i pieśniami – wszyscy określani mianem „synowie Korego”). Z historycznego punktu widzenia to Dawid zorganizował śpiewaków i muzyków w rozwiniętą strukturę w służbie świątyni.

PIEŚŃ WYZWOLENIA

       Psalm 85 jest podstawą naszej lekcji. Większość historyków Biblii uważa, iż został napisany po niewoli babilońskiej i właściwie może mieć kilka większych zastosowań.

       Pierwsze z nich może dotyczyć wyzwolenia Izraela z niewoli babilońskiej, kiedy to Cyrus wszystkim chętnym udzielił zezwolenia na powrót do Palestyny. Z przywileju tego i jego pomocy skorzystało 53.000 osób. Lud cieszył się z tego dowodu odwracania się Boskiej niełaski. Wersety 2-4 wskazują na ocenę możliwości powrotu z niewoli. Następnie modlili się o swoją poprawę oraz powrót do Boskiej łaski i błogosławieństw. Ten przywilej powrotu do Boskiej łaski był dowodem przebaczenia jego narodowych grzechów.

       Drugie zastosowanie tej pieśni jest widoczne w naszym

poprzednia strona – następna strona