Teraźniejsza Prawda nr 428 – 1993 – str. 37
atak. Konserwatywny premier John Major stawiał czoło opozycji we własnej partii. W dniu 3 czerwca zawiesił debatę, mimo, że parlament podjął pierwszy krok w sprawie ratyfikacji. Major odrzucił wezwanie o referendum, pozostawiając dalsze działania parlamentowi. Pozostałe kraje planowały tę samą procedurę.
Pojawiła się również sprawa poszerzenia „dwunastki”, głównych państw, przez przyjęcie innych krajów Europy Zachodniej oraz tych ze Wschodniej, które niedawno uwolniły się od jarzma sowieckiego. Te zagadnienia nie istniały, kiedy po raz pierwszy powstała myśl zjednoczenia się.
KSZTAŁTOWANIE SIE NOWYCH ZASADA OD 1 STYCZNIA ’93
Po siedmiu latach ciężkiej pracy narody Wspólnoty Europejskiej uruchomią swój jedyny rynek przez obniżenie licznych barier swobodnego ruchu dóbr, usług, pieniędzy i ludzi. Inauguracja Europy bez granic nastąpi 1 stycznia. Przepisy prawne, jakich wymagają urzędy celne i kontrola paszportowa wśród dwunastu członków Wspólnoty Europejskiej zostaną wprowadzone o północy. Cyrkulacja towarów wewnątrz dwunastki wspólnoty europejskiej ma być częścią reformy generalnej wprowadzonej z rozmachem i przedstawionej blokowi 338 milionów ludzi w pierwszym dniu Nowego Roku.
Ustalenia na temat przepływu ludzi pozostają nie dokończone. Brytania, Irlandia i Dania obstawały przy zachowaniu kontroli paszportowej. Kontrola imigracji pozostaje również, chwilowo, do załatwienia na lotniskach Wspólnoty Europejskiej.
Liczne punkty kontroli paszportów stopniowo są eliminowane we Wspólnocie Europejskiej. Państwa Wspólnoty podniosły głos w sprawie tego wymogu, ale policja graniczna wszędzie zarezerwowała sobie prawo do zatrzymania niektórych osób i stawiania pytań każdemu w każdym czasie.
Robotnicy łatwiej będą mogli przenosić się z jednego kraju do drugiego w poszukiwaniu lepszej pracy, a banki będą mogły otwierać oddziały zagraniczne.
MOŻLIWE UWIKŁANIA RELIGIJNE WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ
Niektórzy amerykańscy ewangeliści telewizyjni przepowiadali, że jakiś światowy przywódca wyłoni się z krajów Wspólnoty Europejskiej i będzie panował jako dyktator nad ziemią, i rozpocznie się okres siedmiu lat ucisku. Błędna podstawa tego poglądu związana jest z ostrzeżeniami pisarzy Nowego Testamentu, odnoszącymi się do wielkiego Antychrysta.
Ponieważ protestanci już od jakiegoś czasu nie uważają papiestwa za Antychrysta, zostali uśpieni przez większość swoich teologów, uczących ich wiary w przyszłego osobowego Antychrysta (porównaj tom 2, Nadszedł Czas, str. 305). Pogląd ten zainicjował jezuita Ribera, a jego szermierzem był wielki rzecznik rzymski Bellarmine, który odparowywał ciosy, jakie reformatorzy kierowali pod adresem papiestwa, utrzymując, iż ono jest bestią z Obj. 13 i 17 rozdziału. W rezultacie, ów wynalazek wspomnianego jezuity o przyjściu indywidualnego Antychrysta oraz nazwanie „fanatyzmem”
kol. 2
działalności krytyków papieskich doktryn i praktyk, spowodowało zagubienie przez protestantów swego „protestu”.
Nie musimy się więc obawiać, że Wspólnota Europejska wyłoni z siebie dyktatora z cudowną mocą, która spowoduje, iż cały świat będzie go czcił i zniesie wszelką wiarę w Boga i Chrystusa.
„ZBIERAJCIE SIĘ NARODY” – IZAJ. 8:9
Jakkolwiek, z bardziej realistycznego punktu patrzenia, niektórzy zastanawiają się, czy poza europejskim wspólnym rynkiem istnieje jakiś program zmierzający do zjednoczenia różnych religijnych ludzi. Media przedstawiały politycznych przywódców, wyrażających nadzieję ustanowienia „jednego światowego porządku”. Chociaż Wspólnota Europejska jest programem jednoczącym ludzi finansowo, społecznie i politycznie dla wzajemnego poparcia i wspólnego działania, pozostaje jeszcze pytanie czy zechcą się zjednoczyć religijnie. Jeśli tak, będzie to następny krok do zjednoczenia, o jakim mówi Izaj. 8:9-12.
W epifanicznym tomie 17 „Tysiąclecie” br. Johnson mówi o tych wersetach jako siedmiu znakach religijnych powrotu naszego Pana. Narody Wspólnoty Europejskiej w Europie Zachodniej usiłują rozwiązywać swoje wewnętrzne problemy przy pomocy środków zaradczych. Również kraje Ameryki Północnej (Kanada, USA i Meksyk) zmierzają w tym samym kierunku, a kraje azjatyckie zależne są od wiary w ich jedyny ratunek, jakim jest azjatycki wspólny rynek. Jednakże można przewidzieć z pewnością, że wysiłek stworzenia tych wspólnych rynków dostarczy więcej tarć i konfliktów, niż możliwości zapobiegania im. Chociaż te środki zaradcze mogą zażegnać trzęsienie ziemi (Armagedon) z Obj. 16:18-21, ostatecznie jednak narody będą niezdolne do uniknięcia tej wielkiej bitwy (Obj. 16:14; 19:11-21).
Nie wiedzą czego się lękają. Kapitaliści są zjednoczeni i zfederalizowani w o wiele większe organizmy – trusty, fuzje, kartele itp. Podobnie federacje zrzeszające świat pracy boją się, widząc federacje kapitalistów. Na każdą ze stron wywiera wpływ niebezpieczeństwo, którego się obawiają, niebezpieczeństwo rzeczywiste lub wyimaginowane – a kiedy ludzie czują się zagrożeni, to cechą upadłej ludzkiej natury jest pochopne działanie, bez zwracania uwagi na dobro drugich.
Do naszych braci mówimy: Lud Pański wie, że Bóg jest u steru, że On wie dokładnie jak pokierować takimi sprawami, a lud Boży nie powinien pokładać swoich nadziei w federacjach. [Słowo „federacja” – w BG sprzysiężenie – u Izaj. 8:9-12 może znaczyć więcej niż federacja kościołów.] Bóg mówi: „nie strachajcie się jako oni”, to znaczy: nie bójcie się tak jak oni się boją. Lud Boży ma rozumieć, że jego bezpieczeństwo nie zależy od ludzkiej władzy i zjednoczenia się z kimkolwiek, lecz, jeśli oddał swoje serce Bogu i stara się Jemu podobać we wszystkim co czyni, Bóg jest w stanie sprawić, aby wszystkie rzeczy działały dla dobra Jego ludu i sprawi to.