doskonałą ludzką sprawiedliwość wraz z prawem do życia i prawami życiowymi, związanymi z tą sprawiedliwością ­ jednym słowem, dostarczającymi nam przypisanej ludzkiej doskonałości przez tymczasowe usprawiedliwienie. Ponadto pamiętajmy, że my również mamy przywilej poświęcania się (Mat.16:24) i łączenia się z Panem (lecz nie jako członkowie ofiary za grzech sprawowanej przez podkapłanów) oraz pozostałymi poświęconymi członkami domowników wiary, którzy w tym życiu zrezygnowali ze swoich perspektyw i ambicji.

        Bądźmy szczególnie uważnymi w wywiązywaniu się z rzeczywistości symbolizowanej przez Pamiątkę.
kol. 2
Dlatego zbadajmy samych siebie przed spożyciem chleba i piciem z kielicha. Wszyscy przeczytajmy starannie rozdział na temat Wielkanocy w tomie szóstym pt. Nowe Stworzenie (F, str. 565–598), aby stanowiło ono cenną pomoc w naszych Pamiątkowych przygotowaniach. Niech Bóg błogosławi naszą Pamiątkę.

        Zbór w Chester Springs, Pa., zgromadzi się w kaplicy Domu Biblijnego 15 kwietnia o godz. 20.00, na lokalnym nabożeństwie. Serdecznie zapraszamy wszystkich poświęconych, którzy zechcieliby uczestniczyć z nami.
PT '91,18

kol. 1

PYTANIA BIBLIJNE

ODPUSZCZENIE  WSZYSTKICH  GRZECHÓW

      „Jeślibyśmy wyznali grzechy nasze, wiernyć jest Bóg i sprawiedliwy, aby nam odpuścił grzechy, i oczyścił nas od wszelkiej nieprawości” (1Jana 1:9). Jak należy rozumieć słowo „wszelkiej” ?

      Z wyjątkiem grzechu przeciwko Duchowi Świętemu (Mat. 12:31, 32), każdy inny grzech popełniony przez synów ludzkich zostanie odpuszczony, bądź to w obecnym wieku, bądź w wieku przyszłym. Duch Święty oznacza w tym  wypadku światło ­ wiedzę odnośnie Bożego celu. Każdy, kto rozmyślnie i ze zrozumieniem grzeszyć będzie przeciwko Jezusowi, winny będzie bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu. Lecz jeśli wypowiada bluźnierstwa przeciwko imieniu Jezus, ulegając w jakiś sposób zwiedzeniu, wtedy grzech taki nie jest bluźnierstwem przeciwko Duchowi Świętemu i może być odpuszczony. W przypadku Kościoła, takie wybaczalne grzechy były odpuszczane dzięki wstawiennictwu Orędownika, który w jego imieniu pojawiał się na niebiańskim sądzie przywracając go do Ojcowskiej łaski, chyba, że popełniono grzech przeciwko pełnemu światłu i wiedzy. W takim wypadku następowało natychmiastowe usunięcie spod Jego wstawiennictwa.

        Może także zaistnieć grzech częściowo rozmyślny ­ grzech, do którego przyczyniły się zarówno przesądy, jak i słabości oraz pewna doza samowoli. Jeśli ktoś zapyta, jak to możliwe, odpowiadamy, że między odpuszczeniem moralnej dwulicowości a odpuszczeniem
kol. 2
grzechu jest pewna różnica. Na przykład, gdy dziecko popełnia jakieś uchybienie, rodzice mówią, „Ukarzę cię za to, co zrobiłeś”. W takim wypadku karanie może przyjąć dwojaką formę ­kary cielesnej, bądź inną formę wyrażającą niezadowolenie rodziców.

        Dla niektórych dzieci, druga forma kary ­ brak porozumienia pomiędzy dzieckiem i rodzicami ­ może się okazać nie do zniesienia. Wtedy rodzic mógłby powiedzieć: Skoro mówisz, że jest ci przykro i że nigdy tego już nie zrobisz, odpuszczam ci. Powiedziałem jednak, że z nieposłuszeństwem wiąże się kara. Zastosuję, moim zdaniem, najlżejszą z możliwych kar, ale jakąś karę musisz ponieść. I to, co wydaje się właściwe w przypadku cielesnego, ziemskiego rodzica, można uznać za właściwe w przypadku Niebiańskiego Ojca.

        W przypadku Proroka Dawida ­ popełnił on dwa poważne, godne ubolewania grzechy, jeden związany z Uriaszem i jego żoną, a drugi w związku ze śmiercią Uriasza. Pamiętamy z jaką wytrwałością Dawid odwoływał się do Pana i chociaż Pan okazał odpuszczenie, jednak Dawid musiał ponieść pewną karę. Niektóre zarysy owej kary zostały przepowiedziane przez Boga, np., że z jego domu nie odstąpi miecz ani różne bunty oraz że nastąpi i to, iż umrze dziecko Dawida (2Sam. 12:10–22).

        Innym razem szatan sprowokował Dawida, aby policzył Izraela, co sprzeciwiało się zarządzeniu Pańskiemu. Bóg nie był zadowolony i poraził Izraelitów. I znów Dawid pokutował i żarliwie się modlił o odpuszczenie. Bóg przedstawił mu trzy rzeczy, a jedną z nich Dawid musiał wybrać jako karę za swój grzech. „Tak mówi Pan … obierz sobie … Albo przez trzy lata głód, albo

poprzednia strona – następna strona