Teraźniejsza Prawda nr 418 – 1991 – str. 73
oświecają innych braci. Jest to pokazane najpierw w najwyższym kapłanie zapalającym i utrzymującym świecznik w stanie świecenia oraz w kapłanach w Świątnicy, którzy widzą jego światło. Uczy nas On każdego postępującego zarysu prawdy. Każda cząstka prawdy, jaką otrzymujemy od Niebiańskiego Ojca, jest nam udzielana przez naszego najwyższego kapłana. To On umieszcza to światło na świeczniku dla nas.
(7) Rozwijanie Kościoła
Jezus rozwijał Kościół aż do końca. Na antytypicznym stole kładł chleby pokładne, aby członkowie Kościoła mogli w nim uczestniczyć, tzn. że to właśnie On daje nam prawdę w jej wzmacniającym aspekcie. Ze świecznika otrzymali prawdę w jej oświecającym aspekcie, a ze stołu we wzmacniającym, co rozwinęło ich w każdym dobrym słowie i czynie. Cierpienia są metodą krystalizowania charakteru, co jest pokazane przez umieszczanie kadzidła na węglach. To właśnie do Jezusa należy rozwijanie nas aż do doskonałości. Oznacza to, że czyni On Kościół niezłomnie wiernym w łaskach, tak że żadne próby ani pokusy, jakie Ojciec może zarządzić, nie doprowadzą do ich upadku. To kończy dzieło Jezusa jako Nawyższego Kapłana.
(B) SKUTKI DZIEŁA NAJWYŻSZEGO KAPŁANA
Rozważymy obecnie skutki, jakie praca ta powinna wywierać na nas. Nasz nowy sposób patrzenia pokazany jest w słowach wersetu: „Przystąpmy” (Żyd.10:22). Co przez to rozumiemy? Mamy tutaj na myśli postać kapłana. Apostoł nie zwraca się do będących na Dziedzińcu, lecz do tych z Świątnicy (do kapłanów). [Brat Johnson według następującego zestawienia podał różne rodzaje tych skutków].
1. Korzyści ze świecznika.
2. Korzyści ze stołu z chlebami pokładnymi.
3. Korzyści z ołtarza.
4. Wejście do Świątnicy Najświętszej.
5. Prawdziwe serce w wierze.
6. Pokropienie serc i omycie ciał.
(1) Przybliżanie się do świecznika
Zbliżmy się do świecznika. „Nie opuszczajcie społecznego zgromadzenia naszego … ale napominając jedni drugich … czym więcej widzicie, iż się on dzień przybliża” (w. 25). Jest tutaj napomnienie, by przybliżać się do świecznika. Dlaczego? Jako lud Boży przybliżajmy się do naszych braci, którzy są naszymi nauczycielami. To znaczy, kierujmy się do literatury, jakiej tacy bracia dostarczają. To znaczy, uczęszczajmy na zebrania, gdzie nasi bracia starsi uczą nas, aby nasze umysły były właściwie prowadzone, byśmy dostrzegali to, co Bóg chce nam ukazać w Jego planie.
Powinniśmy badać, aby zdobyć oświecenie. To jest właśnie to napomnienie, aby „napominać jedni drugich na każdy dzień, póki się Dziś nazywa” (Żyd. 3:13). W naszej zdolności oświecania braci działamy jako świecznik. Z drugiej zaś strony, gdy stajemy się odbiorcami światła, jesteśmy kapłanami stojącymi przed nim.
Gromadźmy się przy przygotowanym przez Pana świetle: powinniśmy karmić się literaturą paruzyjną i epifaniczną. Teraźniejszej prawdy potrzebujemy do naszej obecnej pracy wobec grup lewickich. Literatura paruzyjna jest nam potrzebna jako podstawa, a epifaniczna jako teraźniejsza prawda. Czytajmy również tomy, traktaty itp. Teraźniejsza prawda przygotowuje nas do obecnej pracy. Przybliżmy się: badajmy samodzielnie i z innymi ten pierwszy sposób za pomocą literatury paruzyjnej i epifanicznej, a drugi przy pomocy naszych starszych braci i innych.
(2) Antytypiczny stół z chlebami pokładnymi
Następna rzecz: Musimy podejść do stołu z antytypicznym chlebem i karmić się nim. Stół reprezentuje wzajemne wzmacnianie się w każdym dobrym uczynku. Gdy karmimy się chlebem z tego stołu, z łaski Boga otrzymujemy wzrost w łaskach i owocnej służbie. Nasi bracia w swoich zdolnościach rozwijania i pomagania nam we wzrastaniu w łaskach są pokazani w stole podającym nam wzmacniający chleb życia. Gdy karmimy się tymi fragmentami Słowa Bożego, które dotyczą rozwijania łask, i gdy je przyswajamy, pokazani jesteśmy w kapłanie spożywającym przy stole chleb pokładny.
Nadal korzystajmy z usługi dwóch posłanników, przybliżajmy się do ich pism i karmmy się nimi nie tylko dla oświecenia, lecz i dla zachęty, jaką niosą nam w rozwijaniu łask. Czyniąc tak, przybliżamy się do antytypicznego stołu. Musimy karmić się tymi wzmacniającymi częściami pokarmu, przyjmować go i przyswajać sobie oraz poddawać się jego kierownictwu. Bądźmy posłuszni tym fragmentom słowa, które dotyczą rozwijania ducha, ponieważ czyniąc to rozwiniemy łaski.
| Jeśli dostrzeżemy u siebie jakieś zło, powinniśmy natychmiast udać się do Boga w celu oczyszczenia, czyli pokropienia za te winy. |
(3) Antytypiczny ołtarz
Nasze przybliżanie się ma przebiegać kilkoma sposobami: przez codzienne studiowanie, praktykowanie i rozpowszechnianie Słowa pomimo niesprzyjających warunków. Jest to pokazane w umieszczaniu przez kapłana kadzielnicy nad złotym ołtarzem i posypaniu kadzidłem,