Teraźniejsza Prawda nr 412 – 1990 – str. 71
niego, za które nasz naród zapłacił wielką cenę i które wywarły poważne konsekwencje na życie naszego społeczeństwa … Jest to lekcja dla wszystkich generacji”.
W Związku Radzieckim, gdy Gorbaczow obchodził czwartą rocznicę przejęcia władzy, ocena pieriestrojki była następująca: jak dotąd nie zauważono, by funkcjonowała. Braki żywności i innych dóbr konsumpcyjnych powiększyły się od rozpoczęcia reformy, a standard życia uległ obniżeniu. Inflacja i deficyt budżetowy których istnienia nie spodziewano się pod panowaniem sowieckiego komunizmu stały się poważnymi problemami. Sam Gorbaczow jest zawiedziony. Przyznał, że „te wyniki nas nie zadowalają”. Jeden z jego czołowych doradców, Leonid Abałkin , nie ukrywa, że „prawdopodobnie potrzeba wysiłków jednej lub dwóch generacji, aby przekształcić ekonomię”. Chodzi o to czy Gorbaczow lub jakikolwiek inny reformator ma na to dostatecznie dużo czasu. A zatem pierestrojka jest przejściową reformą gospodarczą, niewykonalną mieszaniną marginesowej wolnej przedsiębiorczości i nieznacznego rozluźnienia centralnej kontroli.
SOLIDARNOŚĆ W POLSCE
W głosowaniu z zadziwiającym wynikiem (378 za, 4 przeciw, 41 wstrzymujących się) polski parlament wybrał Tadeusza Mazowieckiego, długoletniego doradcę związku zawodowego Solidarność, na pierwszego po czterdziestu latach niekomunistycznego premiera. Mazowiecki otrzymał poparcie ze strony Moskwy i nawet, aczkolwiek niechętnie, ze strony Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (czyli komunistów), której długą dzierżawę ostatecznie on zakończył.
Była to emocjonująca i historyczna chwila dla Polski. Zaznaczyła się ona również przyjęciem przez demokratyczne siły kraju pozornie niemożliwego wyzwania.
kol. 2
Przestarzała gospodarka polska udaremniła w ostatnim dziesięcioleciu wysiłek komunistów w przeprowadzeniu reform. Kraj jest obarczony długiem liczącym trzydzieści dziewięć miliardów dolarów w twardej walucie. Począwszy od późnych lat siedemdziesiątych dochód rzeczywisty na głowę stale się obniżał, a sytuacja szybko się pogarszała. Od pierwszego sierpnia, gdy poprzedni rząd wstrzymał dotacje na chleb, mięso i produkty mleczarskie, wskaźnik inflacji osiągnął poziom stu sześćdziesięciu procent w skali rocznej. Złoty został poddany wolnej grze w stosunku do wszystkich twardych walut. Lech Wałęsa (przywódca Solidarności) i Mazowiecki wiedzą, że ich jedyną szansą utrzymania się przy krótko sprawowanej władzy jest zatrzymanie i ostateczne odwrócenie długo staczającej się w dół gospodarki Polski.
Spotykają się oni z ogromnymi sprzecznościami. Olbrzymie zadłużenie Polski odprowadza z kraju pieniądze, które mogłyby być zainwestowane w nowych, zmodernizowanych zakładach produkcyjnych. Kadry profesjonalistów i administratorów wywodzą się całkowicie z grona nominalnych komunistów, przywiązanych do starego ustroju. Popierający Solidarność z niecierpliwością pragną odczuwalnej poprawy standardu życiowego. Niemniej jednak ekonomiści Solidarności wierzą, że przynajmniej istnieje szansa wyjścia z gospodarczego chaosu. Mazowiecki planuje urynkowienie polskiej gospodarki. W dużym stopniu oznacza to prywatyzację bazy przemysłowej Polski, która w dziewięćdziesięciu czterech procentach nadal znajduje się pod państwową kontrolą. Doprowadzi to do zniesienia niszczących rynek dotacji wspierających wytwarzanie m.in. takich produktów jak ciągniki. Będzie to wymagało przeprowadzenia restrukturyzacji bezładnej sieci dystrybucyjnej kraju, co spowoduje, przynajmniej w pierwszym okresie,