grzesznym, ale człowiekiem doskonałym, świętym, niewinnym, niepokalanym, odłączonym od grzeszników. (2) Tak przygotowany, aby zostać Odkupicielem miał przywilej dokonać pełnego poświęcenia swoich ziemskich spraw, a przyjemnością Ojca było spłodzenie Go w Jordanie z Ducha Świętego do natury duchowej na najwyższym poziomie. Przez trzy i pół roku (Dan. 9:27) Jego ofiara płonęła na ołtarzu. Była to rzeczywiście lepsza ofiara od jakiejkolwiek ofiary ze zwierząt składanych według przepisów Zakonu, bowiem była to odpowiednia cena za Adama – oko za oko, ząb za ząb, życie człowieka za życie człowieka (5Moj. 19:21). (3) Kiedy Mesjasz składając ofiarę rozstał się ze swoim ziemskim życiem doświadczył w zmartwychwstaniu zmiany natury ludzkiej na duchową, podobną do tej, jaką miał pierwotnie, jednakże wyższą i wspanialszą. Tak więc Jezus zarówno był ofiarą, jak i spłodzonym z Ducha kapłanem, który składał tę ofiarę. Gdy powstał ze stanu śmierci, Jego osobista ofiara już się skończyła a osobista doskonałość duchowej istoty była zupełna (Żyd. 10:1-14; 13:11-13).

      Dlaczego więc Jezus nie rozpoczął natychmiast powierzonej Mu w stosunku do Izraela, i za jego pośrednictwem do całego świata, wielkiej działalności Proroka, Króla i Pośrednika Przymierza Nowego? Stało się tak, ponieważ według Planu Bożego w antytypicznym dniu pojednania miało być więcej ofiar niż jedna. Podczas obecnego wieku Ewangelii ten zmartwychwstały i uwielbiony Najwyższy Kapłan, Pośrednik, Prorok i Król oczekiwał na inaugurację swego wspaniałego królestwa błogosławieństw – oczekiwał aż niewielkie grono świętych zostanie wybrane ze świata, wypróbowane, uznane za godne i. wyniesione razem z Nim do chwały – „maluczkie stadko” wybrane z rodzaju ludzkiego, z żydów i pogan.

      Po tym gdy klasa Oblubienicy i jej towarzyszki (Psalm 45:15, 16), antytypiczni Kapłani i Lewici z Mal. 3:3, zostaną w pełni wypróbowani i okażą się wierni, nastąpi błogosławienie Izraela jako nasienia Abrahamowego a przez Izraela wszystkich narodów. Tak rozumiane objawienie się wielkiego Posłannika Przymierza Nowego jest bardzo ważne, nie tylko dla Żydów, ale także dla ludzkości, która musi otrzymać swoje błogosławieństwa pod władzą Izraela przez zastosowanie się do tego samego nowego Przymierza Zakonu.

      Zwróćmy uwagę na dalsze posłannictwo proroka: „Ale się do was przybliżę z sądem, i będę świadkiem prędkim przeciwko czarownikom, i przeciwko cudzołożnikom, i przeciwko krzywoprzysięzcom, i przeciwko tym,  którzy krzywdę czyniąc zatrzymują zapłatę najemnikowi, wdowie i sierocie i cudzoziemcowi krzywdę czynią a nie boją się [nie oddają czci] mnie” (Mal. 3:5). Widzimy tu wyraźne oświadczenie, iż Królestwo Mesjasza będzie wymagało wierności zasadom prawdy, czystości i zgodności z Bogiem. I ta lekcja skierowana do Żydów znajdujących się pod władzą zarządzeń Przymierza Nowego, ostatecznie będzie obowiązywać wszystkie narody. Pod zwierzchnictwem tych nowych zarządzeń, pod zwierzchnictwem izraelskiego Przymierza Nowego, wszystkie narody ziemi dostąpią przywileju stania się „prawdziwymi Izraelitami” na skutek wierności wielkiemu Pośrednikowi Izraela i wszystkich narodów ziemi.
BS ’88, 69.

„I wyleją na dom Dawidowy,
I na obywateli Jeruzalemskich
Ducha łaski i modlitw,
A patrzeć będą na mię,
Którego przebodli;
I płakać będą nad nim płaczem,
Jako nad jednorodzonym;
Gorzko, mówią, płakać bada nad nim,
Jako gorzko płaczą nad pierworodnym”.
Zach. 12:10

NASZA POLITYKA WYDAWNICZA

    SZTANDAR BIBLIJNY I ZWIASTUN KRÓLESTWA CHRYSTUSOWEGO jest niezależnym, wolnym od jakichkolwiek wpływów wyznaniowych, miesięcznikiem o charakterze religijnym, niesekciarskim, lecz zobowiązanym wobec Boga, w takim stopniu w jakim

poprzednia strona – następna strona