SZTANDAR BIBLIJNY – NASZYM JEDYNYM SZTANDAREM

„Podnieście chorągiew do narodów” – Izajasz 62:10
Izajasz 8:20, Łukasz 11:28

USPRAWIEDLIWIENIE  ZDEFINIOWANE I OBRONIONE

 „Będąc tedy usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Rzym. 5:1)

      MIMO iż werset ten jest znany, pragnęlibyśmy aby wszystkie dzieci Boże wyraźniej uchwyciły pełnię jego znaczenia. Dzięki temu stanie się on dla nich wszystkich źródłem zadowolenia i ustawicznej radości, jest on bowiem pewną podstawą, na której niepodważalnie i bezpiecznie opierają się inne nauki Słowa Bożego – podstawą, której nie można poruszyć i z której żaden wicher doktryny nie zniesie budowli naszej wiary.

      Słowo usprawiedliwienie ma dwa znaczenia. Jedno udowadnia, że jakaś rzecz jest słuszna, drugie sprawić, by coś było słuszne. Webster definiuje słowo usprawiedliwić w następujący sposób: (1) „dowieść lub pokazać, że się jest sprawiedliwym lub w zgodzie z prawem, słusznością, sprawiedliwością lub obowiązkiem potwierdzić jako słuszne”. (2) „Ogłosić uwolnienie od winy – odpuszczenie”. W Piśmie Świętym słowa te użyte są w obu znaczeniach. Zwróćmy uwagę, że aby zilustrować pierwszą definicję o naszym Niebiańskim Ojcu i również o Jezusie mówi się, iż są sprawiedliwi.

      Kiedy Jan głosił o konieczności pokuty za grzechy, ludzie wierzyli sprawiedliwemu Bogu, (Łuk. 7:29), tj., uznawali że Bóg jest sprawiedliwy potępiając i karząc ich jako grzeszników – potwierdzili że Jego postępowanie jest słuszne. Jezus jako człowiek pod każdym względem był wypróbowany i doświadczony (przez świat, swoje ciało i szatana) podobnie jak my jesteśmy, lecz „oprócz grzechu” – „Który grzechu nie uczynił”. Był On „święty, niewinny, niepokalany, odłączony od grzeszników”.

      Jehowa był Jego sędzią i On usprawiedliwił, tzn., potwierdził, dowiódł, iż Jezus jest prawy i sprawiedliwy. Został usprawiedliwiony jako prawy, czyli jak czytamy, On „usprawiedliwiony jest w duchu … wzięty jest w górę do chwały” (1Tym. 3:16). Jezus oddał swoje nieskalane człowieczeństwo na śmierć, aby spłacić za nas karę za grzech Adamowy – śmierć. Zatem Jego śmierć nie była ceną za Jego grzechy, ale za nasze. To On „grzechy nasze na ciele swoim zaniósł na drzewo” (1Piotra 2:24). Jehowa [zgodnie ze swoim życzeniem] „włożył nań

poprzednia strona – następna strona