Teraźniejsza Prawda nr 400 – 1989 – str. 80
i aby jako rzecznicy Boga oznajmiali niepokutującym o niewybaczalności ich grzechów. Stąd te trzy władze są odrębne i różnią się od siebie. Odpowiedź na to pytanie pokazuje wyższość Prawdy.
OTRZYMANIE ZAPŁATY PROROKA
Pytanie: Co nasz Pan miał na myśli wypowiadając w Mat. 10:41 te słowa: „Kto przyjmuje proroka w imieniu proroka, zapłatę proroka weźmie; a kto przyjmuje sprawiedliwego w imieniu sprawiedliwego, zapłatę sprawiedliwego weźmie”?
Odpowiedź: Słowo prorok w tym wersecie oznacza najprawdopodobniej „drugorzędnego proroka”, chociaż zasada ukryta w tym wersecie odnosi się zarówno do nauczającego lokalnego starszego (który również jest prorokiem, chociaż nie jest objęty wyrażeniem „drugorzędni prorocy”), jak i, oczywiście, do wszystkich sług Prawdy zajmujących się jej głoszeniem. Przyjmowanie proroka w imieniu proroka znaczy zaakceptowanie go i odwzajemnienie się poprzez społeczność, służbę, gościnność, wsparcie itd., z tego względu, że zajmuje taki a nie inny urząd. Dla przyjmujących go, prorok ma zapłatę, którą z zadowoleniem im daje. Zapłatą tą szczególnie jest Prawda, którą darmo, jako dodatkowe dobrodziejstwo wywołane uprzejmością wobec niego daje swoim dobroczyńcom służącym mu w sprawach ziemskich.
Zatem ci którzy gościli naszego Pana, jak Szymon, Marta, Maria itd., otrzymali od Niego zapłatę w formie zwiększonej ilości prawdy. Lidia oraz dozorca z więzienia w Filipi doświadczyli podobnego błogosławieństwa służąc Pawłowi, Syli i Tymoteuszowi. Ci, którzy goszczą pielgrzymów otrzymują płynące z ich nauk błogosławieństwa, których w innym razie nie otrzymaliby. Wielu z nas odczuwa te błogosławieństwa.
Przyjmowanie sprawiedliwego człowieka w imieniu sprawiedliwego człowieka oznacza przyjęcie go i potraktowanie zgodnie z zasadami społeczności, służby, gościnności itd. ze względu na jego charakter. Tym, którzy tak go traktują sprawiedliwy udziela ze swego dobrego charakteru chłonnym sercom błogosławieństw charakteru. Jego święte usposobienie przejawiające się w różnych łaskach, błogosławi swoich dobroczyńców przez podnoszenie ich na duchu, dzięki czemu postępują w rozwijaniu dobrego charakteru przez wpływ i przykład jaki daje sprawiedliwy. Tacy sprawiedliwi ludzie promieniują wiarą, nadzieją, miłością, posłuszeństwem, pokojem, radością, cichością itd. Tak więc promieniujący wpływ jest tą zapłatą jaką sprawiedliwy daje tym, którzy go przyjmują.
P '85,91, 92.