EPIFANIA JEST WŚRÓD NAS

   (Artykuł ten po raz pierwszy ukazał się w Ter. Pr. w styczniu 1921 roku a w PT 9 grudnia 1918 roku)

      Wszyscy badacze Biblii zapoznani są z faktem stopniowego powtórnego, przez trzy okresy trwającego, przyjścia Jezusa wskazanego przez greckie słowa paruzja, epifania albo apokalipsa i bazylea. Jednak nie wszyscy zdają sobie sprawę z tego, że od czasu śmierci „onego Sługi” przeszliśmy z okresu Paruzji (obecności) do okresu Epifanii (jasnego świecenia) i stąd dla owego okresu przyjmujemy polską formę Epifania. Dla bezstronnego, wiernego dziecka Bożego wiele jest dostępnych faktów rzucających światło na odpowiednie dowody. Tak jak okres Paruzii przyniósł ludowi Bożemu wiele dowodów odnośnie Kościoła i świata z punktu widzenia Bożego Słowa i Planu, tak okres Epifanii, opierając się na tym świetle i z nim zharmonizowany oraz opracowany na jego podstawie, dodał do tego, co lud Boży już posiadał, sporo jasnego blasku i dalej dodaje szczegóły, które nie mogły być wcześniej zrozumiane, a które dla ludzi cichych są w najwyższym stopniu interesujące i zadowalające.

      O ile odnosi się to do dzieci Bożych, owe szczegóły raczej wyraźnie dotyczą Wielkiej Kompanii niż Maluczkiego Stadka, chociaż wiedza o nich jest bardziej potrzebna Maluczkiemu Stadku niż Wielkiej Kompanii. Oczywiście Maluczkie Stadko przyjmie też je nieco wcześniej niż Wielka Kompania. Dalej, światło Epifanii dotyczy tych niespłodzonych poświęconych osób,
kol. 2
które ktoś trafnie nazwał „Współcześni Godni” lub „Młodociani Godni” i którym Bóg da dziedzictwo razem ze Starożytnymi Godnymi, jeśli pozostaną wiernymi aż do śmierci. Jest nawet nieco światła odnoszącego się do tych osób usprawiedliwionych, które będą trwały w swojej wierze w okup, w nienawiści do nieprawości oraz miłości do sprawiedliwości. Pewne dodatkowe światło dotyczące klasy drugiej śmierci również świeci obecnie. Jeśli chodzi o nominalny lud Boży polityczny, kościelny i arystokratyczny – okres Epifanii, można rzec, dodał swojego światła we wzrastającym blasku, szczególnie na temat tych, którzy są przedstawieni w Hazaelu i Jehu (1Król. 19:16, 17).

      W czasie Epifanii nie tylko przejawia się wyjątkowa aktywność tych różnych grup i nie tylko Chrystus spoza zasłony wyraźnie wyjawia naturę i rodzaj tej aktywności, ale również rzuca specjalne światło na typy, symbole i proroctwa Pisma Świętego, dotyczące tych klas i ich epifanicznego zakresu działania. Nasz Pan kieruje uwagę swego pokornego ludu, szczególnie Maluczkiego Stadka, na pełniejsze znaczenie szczegółów Pisma Świętego, dotyczące tych klas oraz ich aktywności związanej z warunkami okresu Epifanii.

      Pan uważa za stosowne, aby część owego epifanicznego światła była nam znana, ale nie przez natchnienie lub jakieś szczególnie wielkie

poprzednia strona – następna strona