Teraźniejsza Prawda nr 385 – 1988 – str. 24
pośród Żydów Nowego Testamentu w wersji hebrajskiej, niesekciarską znaczną ewangelizację i mającą na celu uświadomienie ich co do popełnionego błędu, polegającego na odrzuceniu Jezusa i jednocześnie dopomożeniu im w zrozumieniu, że On jest przepowiedzianym w Starym Testamencie Mesjaszem. Dobroczynne skutki wynikające z przywrócenia Izraelowi łaski Pańskiej są przedstawione w Rzym. 11:12, 15, 16; Ezech. 16:46-63. Więcej szczegółów na ten temat podaje E 12 The Bibie, str. 367-377 i „Przyjdź Królestwo Twoje”, rozdz. 8.
(13) Radosna Nowina (Łuk. 2:10). Ta radosna nowina była zwiastowana w okresie zaznaczonym przez luk F na Wykresie wieków. Zwiastunem jej nie był ani upadły anioł, ani człowiek, lecz dobry anioł, stosownie upełnomocniony. Ta nowina nie jest kombinacją radosnych i smutnych wiadomości, lecz jedynie nowiną radosną. Jej uniwersalne błogosławieństwa były obiecane w Przymierzu Abrahamowym (1Moj. 12:3; 18:18; 22:18)”Obejmują one usunięcie z wszystkich ludzi Adamowego wyroku śmierci (Jan 1:29; 3:15-17; Żyd. 2:9; Rzym. 5:19; 8:21; 11:26; 1Tym. 2:4; 4:10; 1Jana 2:2; Tyt. 2:11; Obj. 22:3),poświecenie wszystkich (Psalm 98:2; Izaj. 25:6, 7; 29:18, 24; 35:5; 40:5; 52:10; Jer. 31:34; Jan 1:9; 1Tym. 2:4) radość wszystkich (Łuk. 2:10), pociągnięcie wszystkich do Chrystusa (Jan 12:32), skłonienie wszystkich kolan przed Chrystusem i uznanie Go przez wszystkich (Filip. 2:9-11; Efez. 1:10; Kol. 1:20; Izaj. 45:23; 2:2; Psalm 22:29).
Ograniczone błogosławieństwa tej radosnej nowiny są ofiarowane wszystkim ludziom (Obj. 22:17; Izaj. 45:22). Obejmują one przymierze (Żyd. 8:8-12), przebaczenie grzechów (Rzym. 5:18; Jer. 31:34; Mar. 3:28, 29; Mat. 12:31, 32), Ducha Świętego (Joel 2:28; Dz.Ap. 2:17) i przywileje drogi świętej (Izaj. 35:8, 6, 9). Błogosławieństwa te warunkowo będą osiągane tylko na podstawie posłuszeństwa (Dz.Ap. 3:23). Nie dostąpią w pełni ich wszyscy, lecz tylko wierni (Psalm 22:28-30; Psalm 86:4; Izaj. 2: 2, 3; 35:6, 9, 10; 51:11; 1Tym. 4:10; Obj. 5:13).
(14) Harmonijność Biblii (2Tym. 2:15). Streszczenie niniejsze podejmuje temat istnienia pozornych sprzeczności między niektórymi wersetami biblijnymi, które jednak po wnikliwym rozpatrzeniu okazują się zgodnymi ze sobą. Weźmy jako pierwszą pozorną sprzeczność, trwałość niebios i ziemi (Kazn. 1:4; Psalm 148:1-6) a ich zniszczenie (Mat. 24:35; Obj. 20:11). Harmonię zauważamy wówczas, gdy obserwujemy różnicę pomiędzy literalną ziemią (1Moj. 1:10-12, 28; Żyd. 11:38; Jak. 5:17) i niebiosami (1Moj. 1:1, 8, 14, 20; Jak. 5:18), a symboliczną ziemią (Mat. 5:13; 1Moj. 6:11-13; 9:11) i niebiosami (Dan. 12:3; Judy 13; Obj. 9:1; 12:1; 21:1; 2Piotra 3:7, 10, 12, 13). Druga pozorna sprzeczność to dozwolenie na zło (Rzym. 8:20; 11:32) a doskonały charakter Boży (Psalm 25:7, 8; Jer. 9:24; Obj. 15:3). Harmonijność znajdujemy w przyczynie dozwolenia złego (Rzym. 8:20; 11:32, zobacz streszczenie nr 10). Trzecią pozorną
kol. 2
sprzecznością jest wybór (2Tes. 2:13; Jak. 2:5) a wolna łaska (Jan 3:16, 17; Żyd. 2:9; Obj. 22:1). Harmonijność znajdujemy stosując każdy zestaw wersetów biblijnych do właściwego wieku. Duch Święty jest udzielany Wybrańcom w tym wieku a nie wybrani otrzymają go w przyszłym wieku (Joel 2:28, 29).
Czwarta pozorna sprzeczność to ziemskie rodzaje zła (Dz.Ap. 14:22; Żyd. 10:32-34; 2Kor. 11:23-27) i ziemskie błogosławieństwa (Psalm 37: 3, 9, 34, 38; Przyp. 2:21; Izaj. 65:21, 22; Ezech. 36:28-30) dla sprawiedliwych. Harmonijność znajdujemy rozpoznając różnicę pomiędzy warunkami wieku Ewangelii (2Tym. 3:12) a warunkami wieku Tysiąclecia (Psalm 72:7). Piąta pozorna sprzeczność: poginęli (Rzym. 2:12) a jednak zostali zbawieni (Rzym. 11:26; 1Tym. 2:4; 4:10). Na harmonijność wskazuje Rzym. 5:18, 19; 1Tym. 2:4-6 – wszyscy zostali zbawieni od Adamowego potępienia, lecz nie na wieki. Szósta: cierpienia za grzechy dziedziczne (2Moj. 20:5; Rzym. 5:12) a nie cierpienie za nie (Ezech. 18:4, 20). Zharmonizujmy te dwie grupy wersetów stosując pierwszą do rodzaju ludzkiego pod przekleństwem a drugą do ludzkości w warunkach Tysiąclecia (Jer. 31:29, 30; Ezech. 18:2, 3). Siódma: zbawienie jest trudno osiągnąć (Mat. 7:14) i łatwo (Izaj. 35:8). Harmonijność można dowieść przez wykazanie, że wersety te stosują się do różnych wieków (Jan 11:25, 26). Dalsze szczegóły podaje The Bibie, E 12, str. 698-702.
(15) Dlaczego powinniśmy oczekiwać panowania Chrystusa nad ziemią? (1Kor. 15:25, 26). Chrystus jako Król jest przedstawiony przez piramidę x na Wykresie wieków (łuk G). Panowanie Chrystusa uzasadniają: zaspokojenie potrzeb rodzaju ludzkiego (Rzym. 8:21, 22) fizycznych, umysłowych, moralnych i religijnych; wywyższenie sprawiedliwych, którzy byli gnębieni (Izaj. 35:4; Psalm 37:7-11; 75:10; 107:41; Mat. 25:37, 46); obalenie imperium szatana, które panowało nad światem z okropnymi skutkami – zostanie ono całkowicie unicestwione (Dan. 12:1; Mat. 24:21; Izaj. 25:7; Obj. 11:15); wymierzenie sprawiedliwości rodzajowi ludzkiemu (Izaj. 26:9; Jer. 23:5, 6; Mat. 10:42; 12: 36); ukrócenie zła i potrzeba wprowadzenia dobra (1Kor. 15:24-26; Obj. 20:1-3; 21:4,5); umożliwienie wszystkim skorzystania z śmierci Chrystusa, gdyż umarł On za wszystkich (Żyd. 2:9; Jan 1:29; 12:32; 1Jana 2:2) mimo, iż obecnie nie wszyscy z niej korzystają, co potwierdzają obserwacje i historia – stąd dokonać tego może tylko Jego panowanie; danie światu sposobności uzyskania zbawienia (1Tym. 2:4-6; Rzym. 5:18, 19; Psalm 22:28-30; 1Kor. 15:21-26; Filip. 2:8-11); przeprowadzenie restytucji posłusznych (Dz.Ap. 3:19-21); wypróbowanie rodzaju ludzkiego czy nadaje się do życia wiecznego (Obj. 20:7-9); wydanie i wykonanie ostatecznego wyroku (Mat. 25:46). Za wszystko to Bóg będzie wielbiony (1Kor. 15:28). Dalsze szczegóły na ten temat i dwa następne w The Millennium.