Teraźniejsza Prawda nr 384 – 1988 – str. 14
i odkupione przez Zbawiciela świata Jezusa Chrystusa.
Powyższe przedstawienie jest całkowicie w harmonii z dosłownym tłumaczeniem ostatniego zdania Dz. 24:15: „że będzie … zmartwychwstanie i sprawiedliwych i niesprawiedliwych”, ponieważ przed greckimi słowami tłumaczonymi jako „sprawiedliwi” i „niesprawiedliwi” brakuje określonego rodzajnika.
CZY ZMARTWYCHWSTANĄ TE SAME CIAŁA?
Pytanie: Czy te same ciała, które zostały złożone do grobu, wyjdą z niego w czasie zmartwychwstania?
Odpowiedź: Bardzo jasna odpowiedź na podobne pytanie jest dana w 1Kor. 15:35-38, gdzie czytamy: „Ale rzecze Kto: Jakoż wzbudzeni bywają umarli i w jakim ciele wychodzą? O głupi! [głupcze]. To, co ty siejesz, nie bywać ożywione, jeśliby nie umarło. I co siejesz, nie siejesz dala, które ma potem wyróść, ale gołe ziarno, jako się trafi, albo pszeniczne, albo jakiekolwiek inne. Ale Bóg daje mu ciało jako chce; a każdemu nasieniu jego własne ciało [podkreślenie nasze]”.
Te wiersze bardzo jasno pokazują, że ciała, które są złożone w grobie w czasie pogrzebu nie powstaną znowu, a jako ilustracją Apostoł daje fakt, że ziarna pszenicy itp., które są posiane, nie wyrastają ponownie, ale wyrastają nowe ziarna. Tak właśnie pogrzebane ciała nie powrócą w czasie zmartwychwstania.
ZBADANIE EW. JANA 2:19,21; IZAJ. 26:19
Czasem Jan 2:19, 21 („Rozwalcie ten kościół, a we trzech dniach wystawię go. Ale on mówił o kościele ciała swego”) jest interpretowany jako nauka o wzbudzeniu tego samego ciała, które zostało pochowane. Ta interpretacja jest sprzeczna nie tylko z właśnie przytoczonymi słowami Świętego Pawła, ale także z wieloma ustępami i naukami Pisma Świętego (zobacz: 1Kor. 15:45, 50; 2Kor. 3:17; 5:16; 1Piotra 3:18; Mar. 16:12 itd.), które dowodzą, że Jezus był wzbudzony z umarłych jako duch ożywiający i w czasie Jego zmartwychwstania nie przybrał swego ziemskiego ciała, które On dal na żywot świata (Jan 6:51).
Jako istota duchowa (Jan 3:8) Jezus ukazywał się później swoim uczniom pod różnymi cielesnymi postaciami lub kształtami (Mar. 16:12) w stworzonej odzieży (żołnierze zabrali Jego odzienie – Mat. 27:35), np. jako ogrodnik, jako przychodzień (poznany dopiero wtedy, gdy złamał chleb, po czym zdematerializował się i zniknął), jako człowiek ze znakami gwoździ, jako szukający ryb itd. (Jan 20:11-18, 25-29; 21:1-14; Mat. 28:16, 17). On powiedział wyraźnie: „… bo duch [On był wzbudzony jako duch] nie ma ciała ani kości [substancji materialnych], jako widzicie, że ja mam [w którym On zmaterializował się]” (Łuk. 24:36-48),
Aby uniknąć nieporozumienia wśród Jego
kol. 2
słuchaczy, słowa Jezusa u Jana 2:19 są tłumaczone jako odnoszące się do świątyni zobrazowanej w świątyni żydowskiej, tj., On myślał o pozafiguralnej świątyni, którą jest Kościół (1Kor. 3:16, 17; 2Kor. 6:16; Efez. 2:19-22). Wiemy także, że Kościół jest nazwany Ciałem Chrystusowym (Rzym 12:5; 1Kor. 12:12-27; Efez. 1:23; 3:6; 4:4, 12, 16; 5:23, 30; Kol. 1:18, 24). Dlatego też Jezus tutaj obiecał, że nawet gdyby Jego wrogowie zabili różnych członków Jego Kościoła, to jednak On trzeciego (tysiącletniego) dnia wzbudzi go (Kościół). On wyraził to słowem w piątym tysiącletnim dniu od momentu, gdy Adam popadł w grzech. My zaś już dowiedliśmy, że Kościół będzie panował z Nim, a więc zmartwychwstanie w siódmym tysiącletnim dniu, który jest trzecim z tych dni od dnia piątego zawartego w nich także. Tak rozumiany tekst nie odnosi się do wzbudzenia ciał świętych.
„Ciało nasze podłe” (Filip. 3:21, ASV), które w zmartwychwstaniu „przemieni… aby się podobne stało chwalebnemu ciału jego [Jezusa]” również odnosi się do Ciała Chrystusa, a nie do literalnych ciał świętych.
Pismo Święte nigdzie nie naucza, że ciała, które są złożone po śmierci do grobu, będą wzbudzone ostatniego dnia, ale przeciwnie – ono zaprzecza takiej myśli. Przez przyjęcie tej nauki Pisma Świętego nie mają na nas wpływu zarzuty niedowiarków odnośnie zmartwychwstania oparte na materialnych elementach niektórych ciał, które stają się częścią składową innych ciał poprzez przyswojenie ich drogą kanibalizmu lub przez jedzenie owoców, warzyw itd., które asymilowały elementy martwych ciał ludzkich.
Izaj. 26:19 jest czasem cytowany jako rzekomy dowód tego, że te same ciała, które były złożone w grobach, powstaną. Jednakże w tym tekście, tak jak jest on przetłumaczony w KJV, jest kilka rzeczy, które można zakwestionować. Po pierwsze słowa drukowane kursywą w tym wierszu są wprowadzone do tekstu nie mając w oryginale żadnych słów odpowiadających, gdyż tłumacze uciekli się do użycia kursywy, aby poinformować Czytelników, że słowa drukowane nie są interpolowane. Interpolowane słowa „razem z” sprawiają, że ten wiersz może być interpretowany w sposób sugerujący, że my jesteśmy sprzeczni z Biblią w wielu punktach. Co więcej, hebrajskie słowo tłumaczone w KJV jako „ciało” nie posiada liczby mnogiej; ale użyte w znaczeniu zbiorowym, jak np. w Psalm 79:2 i Jer. 7:33 ma ono znaczenie liczby mnogiej.
Zatem Amerykańska i Angielska Wersja Zrewidowana, Moulton, Leeser, Żydowskie Towarzystwo Wydawnicze itd. oddają ten tekst jak następuje: „Ożyje umarły twój; trupy moje wstaną…”
Jak już dotąd pokazaliśmy (porównaj Łuk. 20:36; zobacz też w jęz. angielskim „Życie – Śmierć – Co później?”, str. 171-183), zmartwychwstanie ma dwie części: (1) wzbudzenie umarłych i (2) podniesienie tych wzbudzonych z fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej