Brzask doszedł do tego błędu w wysiłku uniknięcia (1) większego błędu Towarzystwa w związku z twierdzeniem, że jako zaprzeczenie prawdziwym naukom naszego Pastora ,są postępującym światłem i (2) że prawdziwe postępujące światło – Prawda epifaniczna – jest oparte na poglądzie naszego Pastora wypływającym ze Słowa Pańskiego, na nim opartym i pozostającym z nim w harmonii.

      Drugie uchylenie się Brzasku nastąpiło w wysiłku ucieczki przed wnioskiem, że Prawda paruzyjna i epifaniczna uczy, iż Epifania jest poświęcona szczególnie na objawienie i oczyszczenie Wielkiej Kompanii (2Tym. 4:1; Obj. 7:14). Ta połączona Prawda dowodzi, że Brzask jest ruchem nieczystych Lewitów a jego aktywni
kol. 2
uczestniczący w nim utracjusze koron, jako antytypiczny Lot, oraz jego aktywni Młodociani Godni i usprawiedliwieni z wiary, jako antytypiczne dwie córki Lota popełniają antytypiczne kazirodztwo i rodzą symbolicznych bękartów, antytypicznych Amonitów i Moabitów, którzy w Tysiącleciu znajdą się w klasie restytucyjnej (1Moj. 19:30-38; 5Moj. 23:2-6). Na zastrzeżenia Brzasku (w tym samym artykule, który zawiera właśnie zbity błąd) do nas (bez nazwania nas) jako „widzącego się w Piśmie Świętym”, Pan wkrótce sam odpowie w sposób jaki niezbicie pokaże, że występowa nie z takimi zastrzeżeniami i nauczaniem różnych błędów dowodzi, iż się jest rzecznikiem Azazeła.
P’87,34.

kol. 1

WOLA BOGA

„Który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni, i ku znajomości prawdy  przyszli” (1Tym. 2:4).

      Termin „zbawieni” w sensie ogólnym oznacza wyzwoleni. O charakterze wyzwolenia muszą decydować okoliczności. Może to być wyzwolenie od niebezpieczeństwa wszelkiego rodzaju. Wyzwolenie od wrogów ziemskich lub duchowych; od grzechu i pokus; od śmierci doczesnej, duchowej albo wiecznej,; ze stanu niewiedzy lub beznadziejności, powstrzymujących nas przed osiągnięciem dobra, które nasz Stwórca przygotował dla swoich stworzeń. W tym przypadku wyzwoleniem jest usunięcie wymienionych tu niemocy itd. Należy przypuszczać, że użycie takich wyrażeń jak „zbawić”, „zbawiony” i „zbawienie” nie będzie przez nikogo kwestionowane.

      Powyższy werset zawiera stwierdzenia dotyczące dwóch faktów: (1) Bóg „chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni” i (2) Bóg „chce, aby wszyscy ludzie … ku znajomości prawdy przyszli”. Na tych dwu faktach opiera się istota Ewangelii. Nie zaprzeczając prawdzie, że wyrażenie „zbawić”, „zbawiony” itd. często są używane w ograniczonym sensie lub przetłumaczone jako wyzwolenie, które jest warunkowe, przejdę do rozważenia pierwszego z faktów wymienionych w zacytowanym wersecie:

      1. „… Bóg, zbawiciel nasz, który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni”. Mowa tu o zbawieniu, które jest wyraźnie bezwarunkowe i zależy jedynie od woli Bożej. Równie wyraźne jest i to, że ostateczne zbawienie jest warunkowe, oparte na „wierze prawdy” oraz „w poświęceniu Ducha” (2Tes. 2:13). Nie ma potrzeby mnożenia wersetów przedstawiających to zagadnienie. Zbawienie o jakim mówi zacytowany na wstępie werset jak zobaczymy dalej nie stawia żadnych warunków. Jest ono całkowicie zależne od „woli” „… Boga, zbawiciela naszego, który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni” – nie pragnie, aby wszyscy byli zbawieni, lecz chciał On, czyli zdecydował, że będą zbawieni.

      Zatem nasuwa się pytanie, jaki charakter ma
kol. 2
owo zbawienie, które jest bezwarunkowe i pewne? Paweł odpowiada: „Przetoż tedy jako przez jednego upadek na wszystkich ludzi przyszła wina ku potępieniu [na śmierć]: tak też przez jednego usprawiedliwienie na wszystkich ludzi przyszedł dar ku usprawiedliwieniu żywota. Bo jako przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wiele [cały rodzaj ludzki] się ich stało grzesznymi; tak przez posłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało sprawiedliwymi” (Rzym. 5:18, 19). To znaczy, że jak wszyscy ludzie umierają z powodu grzechu popełnionego przez jednego człowieka – Adama – tak dzięki sprawiedliwości jednego człowieka – Chrystusa – wszyscy ludzie zostaną przywróceni do życia ze stanu śmierci. Ten powrót do życia ze śmierci jest dla wszystkich ludzi bezwarunkowy, jednak życie do nieśmiertelności i życia wiecznego jest warunkowe. Powszechny powrót do życia uwalnia wszystkich ludzi od śmierci, która przyszła na nich w rezultacie grzechu Adama. W tym znaczeniu, Chrystus „śmierć zgładził” – anulował ją, unieważnił, uczynił bezsilną, nie mogącą zatrzymać nikogo z rasy Adama. Oto zbawienie: „Bóg … chce, aby wszyscy ludzie” otrzymali to zbawienie, bez względu na to jaka jest ich własna wola. Dalej, gdy przejdziemy do zbadania drugiego faktu o jakim mówi omawiany werset stanie się to zrozumiałe.

      2. „… Bóg, zbawiciel nasz, który chce, aby wszyscy ludzie … ku znajomości prawdy przy szli”. Ów drugi fakt pokazuje dlaczego Bóg chce, aby wszyscy ludzie powrócili do życia ze stanu śmierci. Jak inaczej niezliczone miliony ludzi mogą przyjść do znajomości Prawdy? Umarli bez takiej wiedzy, lecz Paweł, który otrzymał upoważnienie i posłannictwo osobiście od ukazującego się jemu Zbawiciela, oświadcza: Bóg, zbawiciel nasz, który chce, aby wszyscy ludzie … ku znajomości prawdy przyszli” i wobec tego chce, aby „wszyscy ludzie byli zbawieni”. Zauważcie, że zbawienie

poprzednia strona – następna strona