Teraźniejsza Prawda nr 382 – 1987 – str. 171
jakie kiedykolwiek działy się pośród ludu Bożego i byłoby to przeciwne procedurze biblijnej i nauczaniu biblijnemu, gdyby nie były w Piśmie Świętym ukazane. Czy nie przypominamy sobie Pańskiego zapewnienia, że On nie uczyniłby niczego, co wchodziłoby w zakres Jego planu, czego nie przedstawiłby w swoim Słowie (Amos 3:7)? A zatem powinniśmy odnaleźć te biblijne proroctwa, czyli typy, które odnoszą się do tych doniosłych wydarzeń. Jeśli w naszych sercach jest cześć, cichość, pragnienie, pokora, szlachetność i świętość (poświęcenie), ostatecznie będziemy pośród tych, którym biblijne znaczenie tych wydarzeń zostanie odkryte (Psalm 25:9, 14; Mat. 5:6; Łuk. 8:15; Jan 1:4). Wierzymy, że pośród innych rzeczy są trzy szczególne kierunki myśli biblijnych, które znajdują swoje wypełnienie w tych godnych uwagi wydarzeniach pośród ludu Bożego odkąd opuścił nas „on sługa”. Zastanówmy się z Boską pomocą co to są za trzy rzeczy.
DWIE OGÓLNE GRUPY LUDU BOŻEGO
Pierwszym z tych wielkich wydarzeń wzmiankowanych w Biblii jest rozdzielenie w 1917 roku ludu Bożego na dwie ogólne grupy:
(1) zwolenników Watch Tower Bibie and Tract Society (Towarzystwo), będących pod jego uzurpatorskim kierownictwem w owym czasie i (2) tych, którzy nie byli zwolennikami Towarzystwa pod jego uzurpatorskim kierownictwem. W rozdzieleniu tym antytyp zgadza się z typem w najdrobniejszych szczegółach w odniesieniu do rozdzielenia Eliasza i Elizeusza. Zwróćmy uwagę na tę zgodność. Wszyscy przypominamy sobie, że nasz Pastor wskazał (Z '16,38-40; Reprints 5844-5846), iż przyjście Eliasza i Elizeusza do Jordanu stanowi typ tych wszystkich, którzy zatrzymali korony i pozostałych z ludu Pańskiego w Prawdzie, którzy w 1914 roku przyszli do chrześcijaństwa osądzając je na gniew czasu ucisku. Uderzenie Jordanu przez Eliasza odpowiada ogłaszaniu od października 1914 do listopada 1916 roku karania . chrześcijaństwa za jego wielkie grzechy, które doprowadziły do wojny i ją wywołały. Tymczasem nie uderzenie Jordanu przez Elizeusza, lecz wspólne chodzenie z Eliaszem stanowi typ tych poświęconych osób, które nie należały do Maluczkiego Stadka i jeśli nie wstrzymywały się zupełnie od tej pracy, to krótko po jej rozpoczęciu wstrzymały się od ujawniania grzechów, chrześcijaństwa, choć sympatyzowały z antytypicznym Eliaszem w jego pracy. Obaj prorocy suchą nogą przeszli przez rzekę, co świadczy, że ich antytypy nie doznały szkody. Wydarzenia te oczywiście występowały od jesieni 1914 do jesieni 1916 roku. Chodzenie razem i rozmawianie Eliasza i Elizeusza po przekroczeniu Jordanu aż do ich rozdzielenia jest odpowiednikiem zgodnej jedności wszystkich poświęconych w słowie, pracy i duchu Pańskim aż do wystąpienia podziału. Ale wtedy, gdy zgodna jedność Eliasza i Elizeusza została przerwana na skutek ich rozdzielenia, to i przyjemna jedność słowa, służby i ducha Pańskiego,
kol. 2
między zatrzymującymi korony a pozostałymi poświęconymi z punktu widzenia rzecznictwa do świata, została zerwana w chwili podziału, który nastąpił pośród ludu Bożego latem 1917 roku. Nie zapominajmy, że nasz drogi Pastor w styczniu 1916 roku przepowiedział, że tego rozdzielenia należy się spodziewać za trochę dłużej niż rok. Obecnie widzimy, że nastąpiło po półtorarocznym okresie (Z '16,39; Reprints 5846, kol. l, akapit 2).
W JAKI SPOSÓB LUD BOŻY ZOSTAŁ PODZIELONY
Fakty niezbicie dowodzą, że takie wyjaśnienie antytypu jest poprawne. Wszyscy znający wydarzenia owego czasu muszą zgodzić się z tym, że panowała wówczas pokojowa jedność Kościoła, która na ogół utrzymała się po pierwszym uderzeniu Jordanu, aż do lata 1917 roku. Wszyscy muszą przyznać, że ta pokojowa jedność została zerwana w lecie 1917 roku i to z powodu największego podziału jaki kiedykolwiek wydarzył się pośród poświęconego ludu Bożego. Dalej wszyscy powinni się zgodzić, że to rozdzielenie wywołało podział ludu Bożego na dwie klasy: (1) zwolenników Towarzystwa pod jego uzurpatorskim kierownictwem i (2) przeciwników Towarzystwa pod jego uzurpatorskim kierownictwem w owym czasie. W konsekwencji rozerwania społeczności ludu Bożego i podzielenia go na dwie klasy – po fakcie antytypicznego pierwszego uderzenia Jordanu – od dawna spodziewano się i przepowiadano, iż rozdzielenie antytypicznego Eliasza i Elizeusza nastąpi. Nie mogła bowiem być naruszona harmonia między nimi wcześniej, niż po pierwszym uderzeniu a rozbrat po tym wydarzeniu musiał być ich rozdzieleniem. Z tym wnioskiem zgadzają się wszystkie poprzedzające, towarzyszące i następujące po nim wydarzenia w doskonałej harmonii zarówno w typie, jak i antytypie. Powyżej wskazaliśmy na harmonię istniejącą w wydarzeniach poprzedzających rozdzielenie. A teraz pokrótce zwrócimy uwagę na wydarzenia towarzyszące rozdzieleniu i występujące po nim. Wpierw zajmiemy się zbadaniem wydarzeń towarzyszących rozdzieleniu.
Właśnie wtedy, gdy obaj prorocy pokojowo nastawieni spacerowali i rozmawiali z sobą, pojawił się ognisty wóz i konie rozdzielając ich; tak członkowie Maluczkiego Stadka jako Boski rzecznik do świata oraz pozostali poświęceni chodzili i rozmawiali w błogiej jedności aż antytypiczny wóz zaprzężony w konie wjechał między nich i ich rozdzielił. W symbolach Biblii wozy przedstawiają organizacje (patrz Komentarze do Pisma Świętego nt. 2Moj. 14:9; Izaj. 31:1 itd.). Ów wóz Izraelski (2Król. 2:12) trafnie przedstawia najważniejszą organizację wśród ludu Bożego – The Watch Tower Bibie and Tract Society, która zawsze była ważniejsza niż People’s Pulpit Association (Towarzystwo Kazalnicy Ludowej) i International Bibie Students’ Association (Międzynarodowe Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego) jako organizacje. Ognistość wozu jest typem na próby, w których Towarzystwo jako