Teraźniejsza Prawda nr 381 – 1987 – str. 158
STOPIEŃ 1 – TYSIĄCLETNIE ZIEMSKIE KRÓLESTWO
Najpierw powinniśmy uznać, że Pismo Święte wyraźnie naucza o literalnym tysiącletnim panowaniu Jezusa i Jego prawdziwego Kościoła nad ziemią (Obj. 5:9, 10; 20:4, 6; 2Piotra 3:8; Mat. 19:28; Łuk. 12:32; 22:29, 30). Jest to nadchodzący czas wielkiego światowego pokoju, pomyślności, znajomości Boga, bezpieczeństwa i równości, czas z doskonałymi: otoczeniem, naturalnymi warunkami i rządem.
W tym czasie przekleństwo będzie usunięte z ziemi i będzie ona uczyniona podobną Edenowi (Izaj. 35:1, 2; 61:4; Ezech. 36:35). Szatan będzie całkowicie związany, trzymany w odosobnieniu i nie będzie w stanie dłużej kusić ludzi; zaś Chrystus będzie w pełni władał, oddziaływując na ludzi w kierunku rozwoju sprawiedliwości (Obj. 20:1-3; Psalm 72:7, 8). Błąd i ignorancja zostaną wypędzone z ziemi a Prawda będzie wszędzie panować (Izaj. 25:7-9; 11:9). Grzech zostanie zdetronizowany, a sprawiedliwość będzie intronizowana (Psalm 107:41, 42; Izaj. 62:12). Rodzaj ludzki zostanie uwolniony z niewoli i otrzyma sposobność uzyskania pełnej wolności pod każdym względem (Rzym. 8:21). Ludzki smutek skończy się i utoruje drogę do powszechnej radości (Izaj. 35:10).
Wojny ustaną a wszędzie będzie panować pokój (Izaj. 2:4; 9:7). Sprawiedliwi nie będą więcej prześladowani, ale zostaną wywyższeni za swą sprawiedliwość (Izaj. 25:8; Psalm 72:7). Źli nie będą dłużej wywyższani, lecz zostaną poniżeni i ukarani dla poprawy, a niepoprawni zniszczeni (Mal. 3:15; Izaj. 26:9; Psalm 37:35, 36). Nie będzie więcej fałszywych religii a jedynie prawdziwa religia zostanie wszędzie przyjęta (Izaj. 65:15; 60:14, 15; Sof. 3:9). Nie będzie ciemiężycielskich rządów a sprzyjający rząd Chrystusa będzie błogosławić i pomagać wszystkim (Izaj. 2:2-4; 60:12; Psalm 72:12-14). Ludzie nie będą więcej pracować na próżno i produkować kłopotliwych wyrobów, ale każdy będzie prosperować w swoich przedsięwzięciach (Izaj. 65:23; 60:17). Wtedy nie będzie wyzysku i ubóstwa, ale każdy będzie się cieszył swoimi własnymi posiadłościami (Izaj. 65:22; Mich. 4:4).
Z zadowoleniem dostrzegamy, iż obecnie wielu prawdę o tym podtrzymuje i naucza. Ale trzeba, aby i dalsze stopnie były podjęte.
STOPIEŃ 2 – LUDZKOŚĆ PRZYWRÓCONA DO DOSKONAŁOŚCI
Dodatkowo, podczas Tysiącletniego Pośredniczącego Królestwa rządzonego przez Chrystusa i Jego prawdziwy Kościół, wszyscy z rodzaju ludzkiego, którzy przyjmą Chrystusa i poświęcą się Bogu oraz posłusznie wypełniać będą swe poświęcenie, będą stopniowo podnoszeni do ludzkiej doskonałości, będą podlegać restytucji.
Dz. 3:19-21 mówią nam: „Którego
kol. 2
[Jezusa Chrystusa] musi przyjąć [Nowy przekład polskiej Biblii; zatrzymać, Williams, Diaglott] niebo” – to znaczy, że Jego drugie przyjście nie nastąpi „aż do czasu naprawienia [restytucji; przywrócenia, ASV, NASB, Berkeley] wszystkich rzeczy, co był przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków”.
Restytucja oznacza powrót do pierwotnego stanu. Pierwotny stan rodziny ludzkiej był wyobrażeniem i podobieństwem Bożym, tak jak było to zademonstrowane w Ojcu Adamie i Matce Ewie. Przez wyobrażenie Boże rozumiemy doskonałość istoty. Jest to stan istoty „bardzo dobry” (1Moj. 1:26, 27, 31; Żyd. 2:6-8). Natomiast przez podobieństwo Boże rozumiemy władanie człowieka nad ziemią, tak jak Bóg jest Władcą nad Wszechświatem (1Moj. 1:26, 28, 29; Mat. 25:34).
Wyobrażenie Boże zawiera w sobie pojęcie doskonałości w zdolnościach fizycznych, umysłowych, moralnych i religijnych. Adam i Ewa przed upadkiem, byli przykładami tej doskonałości. Podobieństwo Boże oznacza doskonałą ziemię z doskonałymi władcami nad nią. Ale jak pokazuje św. Paweł (Żyd. 2:8), wyobrażenie i podobieństwo Boże (pierwotna doskonałość istoty i władztwa) zostały stracone; a w miejsce wyobrażenia Bożego przyszła fizyczna, umysłowa, moralna i religijna degradacja. W miejsce podobieństwa Bożego przyszła tyrania przeklętej ziemi nad człowiekiem uciskająca go ogromnie, aż do zgaszenia jego życia (1Moj. 3:17-19). Pismo Św. upewnia nas, że wszystko to przyszło na człowieka z powodu grzechu Ojca Adama (1Moj. 3:1-24; Rzym. 5:12-21; 1Kor. 15:21, 22). Obecnie rodzina ludzka to tylko szczątki tego, czym była w Adamie i Ewie. Ten smutny, upadły stan naszej rasy, głęboko przemawiał do poczucia litości naszego Stwórcy, który wydawszy wyrok – efekt swego gniewu (śmierć, nie zaś wieczne życie w mękach), pamięta o swej litości nad upadłym i potępionym człowiekiem zsyłając na świat swego umiłowanego Syna, jako cenę odkupienia ze śmierci za człowieka (1Tym. 2:4-6; Mat. 20:28; Jan 3:17; Rzym. 5:7, 8, 16-19).
Jak pierwsze przyjście Chrystusa miało na celu złożenie Okupu (wiek Ewangelii, tworząc czas wtrącony pomiędzy Jego dwoma przyjściami dla wyboru Oblubienicy, nastał aby błogosławieństwa tego wieku stały się dostępne tylko dla Kościoła), tak Jego wtóre przyjście ma na celu uczynić Okup dostępnym dla nie wybranych, by mogli powrócić do pierwotnego stanu w restytucji z ruin wyobrażenia i podobieństwa Bożego, utraconego przez dziedziczność grzechu Adama.
Tak więc śmierć bezgrzesznego „człowieka Chrystusa Jezusa” (1Tym. 2:3-6) jest zasługą wystarczającą, aby uwolnić wszystkich spod potępienia grzechu Adamowego. Gwarantuje ona sposobność uzyskania zupełnego wyzwolenia z jego skutków, restytucję do pierwotnej doskonałości Adamowej. Wśród innych rzeczy, będzie to przywrócenie wspaniałego