Teraźniejsza Prawda nr 376 – 1987 – str. 76
Jezus otrzymał ten autorytet przed swoim drugim adwentem (Ps. 45:4, 5) i mając już ten autorytet zaczął żąć w 1874 roku, na trzy i pół roku przed rozpoczęciem wykonywania tego królewskiego autorytetu w odrzuceniu Babilonu i wzbudzeniu śpiących świętych w kwietniu 1878 roku (Izaj. 52:7).
(39) Równoległe dyspensacje są innym dowodem, iż żęcie zaczęło się w 1874 roku. Nie do zbicia aa argumenty, które nasz drogi Pastor daje w „Wykładach” i w „Strażnicach” oraz te które bracia Jan i Morton Edgarowie dają w „Przejściach Wielkiej Piramidy” (the „Great Pyramid Passages”), że równoległości odnoszą się do łaski jak również, do .gniewu, do rzeczywistych Izraelów jak również do nominalnych Izraelów i do żniw jak również do okresów w obu wiekach sięgających wstecz na 565 lat przed żniwami. Dlatego, jeśli możemy udowodnić, iż żęcie w Żniwie Żydowskim zaczęło się 29 roku n.e. i postępowało przez ponad trzy i pół roku przed Zesłaniem Ducha w 33 roku n.e., wynikałoby z tego, że żęcie żniwa ewangelicznego zaczęło się w 1874 roku, ponad trzy i pół roku przed Zielonymi Świątkami w 1878 roku.
(40) Jezus jako pierwsze ziarno pszenicy został zżęty jesienią 29 roku n.e. J.F. Rutherford chcąc pokonać siłę tego argumentu zaprzeczył w Betel w 1917 roku i później w artykule „Strażnicy”, iż Jezus był ziarnem pszenicy dowodząc, że ziarnem pszenicy musi być upadły członek naszej rasy. Jezus nie zgadza się z jego twierdzeniem i definicją na tym punkcie, ponieważ sam siebie nazwał ziarnem pszenicy (Jan 12:24). Dojrzałe ziarno pszenicy jest charakterem przystosowanym do Prawdy żniwiarskiej w czasie żęcia. Takim był Jezus – i Jehowa zżął Go w październiku 29 roku n.e.
(41) Dwunastu i siedemdziesięciu zostało zżętych jakiś znaczny czas przed wysłaniem ich jako posłańców Ewangelii, w celu zżęcia drugich (Mat. 4:18-22; 9:9: Jan 1:35-51; Mat. 9:37-10:7; Łuk. 10:1-9).
(42) Wielu innych Izraelitów zostało zżętych w czasie służby naszego Pana, z których ponad 500 pozostało niezachwianymi w wierze pomimo dotkliwych wydarzeń przesiewawczych aż do Jego ostatnich ziemskich doświadczeń (Łuk. 6:13; 1Kor. 15:6).
(43) Niektóre wersety biblijne dosłownie mówią, iż Jezus i Jego uczniowie wykonywali pracę żęcia (Mat. 9:35-10:7; Łuk. 9:1-6; 10:1-9; Mar. 3:13-19).
(44) Jan Chrzciciel używając ilustracji oblubieńca, oblubienicy i przyjaciela oblubieńca i pokazując, iż poszukiwał oraz pozyskiwał pewne osoby dla Oblubienicy Jezusa wykonał pracę, która pod inną figurą nazwana jest pracą żęcia (Jan 3:29, 30).
(45) Oświadczenie Jezusa w Ewangelii Jana 4:34-38, wypowiedziane około siedem miesięcy po Jego chrzcie wyraźnie powiada, iż nie tylko znajdowali się oni w czasie żniwa, lecz również, że Jego uczniowie już w pewnej mierze wykonywali pracę żęcia: „Jam was posłał
kol. 2
żąć to, około czegoście wy nie pracowali; insić pracowali, a wyście weszli w pracę ich”. Ten werset również odrzuca pogląd J. F. Rutherforda mówiący, że chociaż czas żniwa zaczął się 29 roku n.e., to jednak praca żniwa nie zaczęła się aż do zesłania Ducha Świętego w 33 roku n.e.
(46) Przed zesłaniem Ducha Świętego, w czasie gromadzenia do spichlerza, zaczął się ostatni proces żniwa, zatem sześć poprzedzających procesów żniwa, z których pierwszy był żęciem, było już przedtem czynnych. Wersety już przytoczone dowodzą, iż praca żęcia, pierwszy z siedmiu procesów żniwa, była wykonywana od początku służby naszego Pana. Ewangelia Łukasza 22:31 pokazuje, że Piotr został przesiany, natomiast końcowy zapis o życiu naszego Pana podaje, iż wszyscy apostołowie i wielu innych zostało przesianych przed zesłaniem Ducha Świętego. Przesiewanie jest szóstym procesem żniwa, dlatego poprzednie procesy były już w toku przed zdradzeniem naszego Pana. Fakt, iż ostatni proces żniwa, gromadzenie do spichlerza, był czynny w dniu zesłania Ducha (Z 1916, str. 264, kol. 2, par. 2) dowodzi, że inne procesy żniwne zachodziły już przed zesłaniem Ducha Świętego i że pierwszy z nich, żęcie, musiał zacząć się znacznie wcześniej przed zesłaniem Ducha Świętego, tak jak udowodniliśmy, w 29 roku n.e.
(47) Z równoległości dyspensacyjnych i żniwnych wynika, że żęcie było wykonywane od października 1874 roku do kwietnia 1878 roku, ponieważ, jak udowodniono przez siedem powyżej danych argumentów, żęcie było wykonywane przez ponad trzy i pół roku przed zesłaniem Ducha Świętego w 33 roku n.e.
(48) Liczne fakty dowodzą, że żęcie było wykonywane od października 1874 do kwietnia 1878 roku. Proces żęcia wymaga dwóch rzeczy: (1) aby sierp Prawdy żniwiarskiej był użyty i (2) aby ścinał łodygi z ziarnem, to znaczy, odłączył je od miejsca wzrostu, (1) W czasie jaki mamy pod rozwagą następujące prawdy żniwiarskie były proklamowane w rozmowach, wykładach i studiach biblijnych: „Śmiertelność duszy”, „Śmierć a nie wieczne męki są karą za grzech”, „Okup”, „Restytucja”, „Czas, sposób i cel powrotu naszego Pana”, „Wybór Kościoła”, „Tysiącletnie panowanie Chrystusa”, „Przyszła próba”, „Trwałość ziemi” itd. itd. W dodatku do ustnych proklamacji tych prawd w owych latach, następujące publikacje w tym czasie dostarczały tych samych prawd wielu osobom za pośrednictwem drukowanych publikacji jak broszury: „Cel i sposób powrotu naszego Pana”, napisanej przez naszego Pastora; „Trzy światy” – przez brata Barboura; czasopismo miesięczne, „Zwiastun poranka”, wydawane przez braci Barboura, Russella i Patona. (2) W wyniku takiej propagandowej działalności setki braci zostały pozyskane przez te prawdy i odłączyły się od Babilonu. Tak więc ziarna pszenicy sierpem Prawdy zostały odłączone od łodyg, na których rosły, to znaczy, że żęcie było wykonywane od 1874 roku i trwało nadal.