Teraźniejsza Prawda nr 376 – 1987 – str. 67
W wąskim znaczeniu tego słowa określony jest tylko jeden proces żniwa, żęcie. W tytule tego artykułu (zobacz E 5, rozdz. 3) użyliśmy słowa „żęcie” a nie „żniwo”, aby ustrzec czytelnika przed przypuszczeniem, iż rozważamy czas wszystkich siedmiu procesów żniwa, gdy naszym celem jest tylko omówienie czasu żęcia.
(2) Badając znaczenie słowa żęcie widzimy, iż ono również jest użyte w szerokim i wąskim znaczeniu. Szerokie znaczenie obejmuje pokłosie jak również to, co zwykle nazywamy pracą żęcia, natomiast wąskie znaczenie wyklucza pracę pokłosia. W niniejszym artykule użyjemy słowa żęcie w znaczeniu czasami włączającym a niekiedy wyłączającym pracę pokłosia. Związek myślowy pokaże czy używamy go w wąskim, czy w szerokim znaczeniu.
(3) Uzupełnienie pracy żęcia w szerokim sensie tego terminu i uzupełnienie pieczętowania czół wybrańców oznacza to samo. Stąd wyrażenia te są użyte w tym artykule synonimicznie a więc jednoznacznie. Weźmy to pod uwagę.
(4) Pismo Święte mówi o pieczętowaniu wybranych z dwóch punktów widzenia – jeden z nich odnosi się do serca (2Kor. 1:22; Efez. 1:13; 4:30), drugi natomiast do głowy (Obj. 7:3-8; 14:1). W obu przypadkach pieczętowanie jest dowodem Boskiego uznania pieczętowanego. Pieczętowanie serca jest odciskaniem ducha pojednania z Panem, który to duch znajduje upodobanie w Panu i sympatyzuje z wszystkimi Jego drogami, środkami i sposobami działania, które są wyrażane przez Jego Ducha, Słowo bądź też opatrzność. Pieczętowanie czoła jest obdarzaniem odpowiednią miarą Prawdy na czasie dostatecznej do uzdolnienia, na podstawie jej poznania, do unikania błędów nominalnego ludu Bożego należącego do „obydwu domów Izraelskich” (Izaj. 8:14), opuszczenia ich lub świata w okresie żęcia i przychodzenia do ludu Prawdy.
(5) Nie jest celem tego artykułu roztrząsanie pieczętowania Duchem Świętym serc świętych Bożych, ponieważ nie wiemy dokładnie kiedy będzie uzupełniony ten rodzaj pieczętowania wybranych. Raczej naszym zamiarem jest zbadanie w tym artykule czasu dopełnienia pieczętowania czół wybrańców. Obecnie nastąpiło światło na ten temat jakiego nie można było widzieć w czasach naszego drogiego Pastora. Nie znaczy to oczywiście, że sądzimy, iż jesteśmy bardziej od niego utalentowani umysłowo lub bardziej od niego poważani przez Pana, ponieważ On przewyższał nas o głowę i ramiona pod tymi dwoma względami. Raczej myślimy, iż ten zarys Prawdy nie był na czasie w okresie jego życia i nie mógł być wówczas poznany, natomiast teraz jest czas właściwy na zapoznanie się z tą Prawdą. Doświadczenia i próby, przez które Panu upodobało się oddzielić Maluczkie Stadko od Wielkiej Kompanii, jak to Pan czynił przez wiele lat, nie mogłyby być przeprowadzone. Dlatego Bóg ukrył przed nim światło dotyczące tego przedmiotu, aby nie mógł być zupełnie zrozumiany ani wytłumaczony aż do chwili,
kol. 2
gdy jego poznanie nie przeszkadzałoby w wykonywaniu Pańskich zamierzeń, co w takich przypadkach jest Boskim sposobem postępowania.
(6) W niniejszym artykule pragniemy dać pod rozwagę ludowi Bożemu, odczuwającemu głód Prawdy, znaczną liczbę wywodów biblijnych dowodzących:
(I) Że żęcie Maluczkiego Stadka (to znaczy, pieczętowanie ich czół, nie włączając innych zarysów żniwa) było zupełnie dokonane przed śmiercią naszego Pastora.
(II) Że żęcie rozpoczęło się w 1874 roku i
(III) Że nasz Pastor nigdy nie nauczał, iż żęcie zaczęło się w 1878 roku a zakończy w 1918 roku.
I. ŻĘCIE SKOŃCZYŁO SIĘ PRZED ŚMIERCIĄ NASZEGO PASTORA. NA DOWÓD PRZYTACZAMY LICZNE DOWODY:
NOC BEZ PRACY ŻĘCIA
(7) Jan 9:4 daje pierwszy argument, ponieważ zgodnie z nim jest widoczne, iż jak w doświadczeniu Kościoła ma nastąpić czas, w którym jego ostatni członek zostanie spłodzony z Ducha, tak również potem nastąpi czas, w którym nikt inny w wieku Ewangelii nie będzie już spłodzony z Ducha. Dalej również jest widoczne, iż ten ostatni spłodzony z Ducha z opieczętowanym czołem członek Kościoła będzie musiał pozostać na tym świecie co najmniej przez kilka lat w celu rozwinięcia, wzmocnienia, zrównoważenia i skrystalizowania charakteru na podobieństwo Chrystusa, jak również przezwyciężenia grzechu, błędu, samolubstwa i światowości. Dlatego miała nastąpić pewna liczba lat między zapieczętowaniem (zżęciem) ostatniego członka Chrystusa a jego przejściem poza zasłonę. Również zrozumiałym jest samo przez się, iż, podobnie do pozostałych nowych stworzeń, ten ostatecznie znaleziony członek Chrystusa mógł odpaść od łaski, jednak on, będąc tym ostatnim z wiernych, nie odpadnie, podobnie jak inni ze 144000 mogli upaść, lecz przez wierność zostali zachowani od upadku. Dlatego Kościół w ciele musi dojść do czasu, w którym przez szereg lat nie będzie mógł więcej dokonywać żęcia członków Maluczkiego Stadka a wszyscy wierni święci zostaną zżęci – czasu, który będzie nocą, gdy nikt nie będzie mógł już pracować – jako żeńca.
(8) Rodzaj pracy, do której odnosi się Jan 9:4, widocznie jest pracą żęcia, ponieważ jest tym rodzajem pracy jaki Jezus i Apostołowie („my musimy pracować” [my podają najlepsze manuskrypty, watykański i synaicki]) wykonywali w Izraelu, gdy Jezus wypowiedział napomnienie podane w tym wersecie (Jan 4:34-38; 3:29, 30; Mat. 9:35-10:5; Łuk. 9:1-6; Mar. 3:13-15). Dlatego praca, do której odnosi się Jan 9:4 jest pracą żęcia. Werset ten nie mógł odwoływać się do wszystkich zarysów dzieła żniwa, które, w dodatku do żęcia i oprócz niego, obejmowało wiązanie w snopy,