PIECZĘTOWANIE CZÓŁ WYBRAŃCÓW

      „Zapuść sierp twój a żnij, gdyż tobie przyszła godzina, abyś żął” – Obj. 14:15.

„Jać muszę sprawować sprawy onego, który mię posłał, pokąd dzień jest; przychodzi noc, gdy żaden nie będzie mógł nic sprawować” – Jan 9:4.

      [Dzień 18 kwietnia 1986 roku stanowił siedemdziesiątą rocznicę pokłosia, czyli pieczętowania czół wybrańców, które zostało dopełnione 18 kwietnia 1916 roku. Poniższy artykuł wydajemy ponownie z niewielkimi zmianami w celu upamiętnienia tego ważnego wydarzenia oraz ku pamięci naszych drogich braci Russella i Johnsona. Czytelnik powinien pamiętać o tym, iż artykuł ten najpierw był opublikowany w PRESENT TRUTH, w numerze 4 i 5 w marcu i kwietniu 1919 roku, i gdyby był pisany dzisiaj perspektywa byłaby nieco inna. Zmieniono tytuł artykułu na „Czas żęcia” wydając go wielokrotnie, a mianowicie: w numerach 12 (listopad 1919), 71 (październik 1924), 129 (sierpień 1929), 240 (listopad 1938) i ostatecznie jako rozdział trzeci epifanicznego tomu piątego zatytułowanego A Miscellany. Poniższy artykuł podaje 16 dowodów na zakończenie żęcia przed śmiercią naszego Pastora. Brat Johnson w PT 229 (grudzień 1937) przedstawił 63 dowody, brat Jolly natomiast 30 z tych dowodów opublikował w Bible Standard, Nr 51 (sierpień 1952) a w PT Nr 515 (wrzesień-październik 1971; Ter. Pr. Nr 264/265 – '72,67-86) przedrukował 63 dowody dodając dalsze 17, co łącznie stanowiło 80 dowodów.

      Przedstawiona powyżej historia jasno wykazuje, iż bracia w ruchu Prawdy epifanicznej, poczynając w 1919 roku (przed 67 laty),
kol. 2
zgodnie ogłaszali posłannictwo epifanii na te tematy i czynią to nadal regularnie do chwili obecnej. Byli oni jedynymi, czy też jedynymi z bardzo niewielu, którzy wyciągnęli wnioski z Pisma Świętego, dotyczące zamknięcia drzwi wysokiego powołania zanim upływ czasu w sposób zupełnie oczywisty wykazał to wielu studentom Biblii. Coraz więcej braci dochodzi do tego samego wniosku, do jakiego przed wieloma laty doszli bracia Prawdy epifanicznej. Niechaj Bóg będzie chwalony!]

      Słowo żniwo występujące w literaturze Prawdy użyte jest w dwóch znaczeniach, w szerokim i wąskim. W szerokim znaczeniu obejmuje wszelką pracę wykonywaną wobec symbolicznych ziaren pszenicy, od ich pozyskania aż do zabezpieczenia w niebiańskim gumnie. W tym znaczeniu, zarówno w naturalnym, jak i w duchowym żniwie, w Palestynie oraz tutaj, zachodzi siedem różnych procesów: (1) żęcie, odłączenie ludu Pańskiego od miejsca jego wzrostu, nominalnego kościoła; (2) wiązanie w snopy, zgromadzanie go w zbory; (3) suszenie, rozwijanie go w znajomości i w łasce; (4) młócenie, próbowanie go w celu wzmocnienia charakteru; (5) odwiewanie, odłączenie go od obcych osób; (6) przesiewanie, odłączenie od członków klasy drugiej śmierci i Wielkiej Kompanii; (7) gromadzenie do spichlerza, zabranie go do Królestwa.

poprzednia strona – następna strona