Teraźniejsza Prawda nr 372 – 1987 – str. 16
i powiedzieć o powodach opuszczenia ich, po prostu przestają uczęszczać na nabożeństwa a z czasem, są skreślani z listy członków swoich denominacji. Cofają się przed doświadczeniami mniejszych lub większych prześladowań oraz ostracyzmu i tracą przychylność oraz względy u ludzi itd., co zwykle ma miejsce po wycofaniu się z życia publicznego. Dalej w tym wersecie podane są powody, dla których wierni nie opuszczają Babilonu tymi dwoma sposobami. Jehowa pójdzie przed nimi, aby przygotować drogę i również będzie za nimi, z tyłu, w tym znaczeniu, iż będzie ich chronił w doświadczeniach w czasie i po opuszczeniu Babilonu w sposób jawny. Bóg udzieli nam wszelkiej koniecznej pomocy swoim. Duchem, Słowem i opatrznościami, abyśmy mogli uczynić krok, decyzję, w celu opuszczenia Babilonu, gdy ujrzymy go w jego prawdziwym charakterze, podobnie jak Bóg go widzi. Nikt nie pozostanie samotny w swym doświadczeniu.
Listy informujące o wystąpieniu były jednym ze środków pomocnych przy wychodzeniu z Babilonu do wyjaśnienia powodów takich decyzji reszcie kongregacji i powiadomienia jej, iż nie odchodzi się z powodu niewiary, lecz nadal ufa w drogocenną krew Chrystusa a obecnie widzi się Ewangelię w pełniejszym i wspanialszym świetle niżeli kiedykolwiek przedtem. W taki sposób często wykorzystywali opuszczanie przez siebie Babilonu jako środka pomocniczego dla innych z Pańskich owiec do poznania Prawdy. Bóg troszczył się o konsekwencje. Kto z mas, gdy opuścił Babilon, mógł powiedzieć, że Bóg nie troszczył się o niego? Czyż nie jest to prawdą w każdym doświadczeniu życia? Do nas należy okazanie Mu zupełnej ufności. Tak więc widzimy, jak Pan daje nam w tych wersetach wspaniały opis pracy czasu żęcia. Wersetów 13-15
kol. 2
nie będziemy tutaj rozważać, ponieważ należą właściwie do następnego rozdziału. My wszyscy, którzy żyliśmy w Paruzji wiemy, że te rzeczy były wypełniane zgodnie z tą przepowiednią proroka.
Rzeczywiście, są to cudowne czasy. Jednak jedynie nieliczni strzegą słów proroctwa i w konsekwencji większość ludzi patrzy w przyszłość z punktu widzenia obecnych warunków. Ludzie widzą gwałtownie nadciągające chmury, lecz nie mogą dostrzec srebrnego, jasnego blasku tła, które może być widziane przy pomocy Słowa Bożego. Nasze serca reagują: tak, Drogi Odkupicielu i Panie, rozpoznajemy Twoją umiłowaną obecność i cieszymy się widząc objawy ustanawiania Twego łaskawego Królestwa w naszych czasach. Serca nasze są przepełnione wdzięcznością, gdy dostrzegamy zbiegające się promienie świadectwa Bożego z Zakonu, proroków, apostołów i z Twoich własnych dotychczas niezrozumiałych wypowiedzi, skupiające się w chwalebnym ognisku, i pokazujące Twoim wiernym naśladowcom, iż pełen chwały dzień wkrótce zacznie świtać, chociaż obłoki i gęsta ciemność zasłaniają jeszcze Twoją chwałę przed oczami wszystkich z wyjątkiem oczu wiary Twoich poświęconych naśladowców. W tym promieniującym zogniskowanym świetle jarzą się obecnie liczne, kolejno objawiane, klejnoty Twojej cennej Prawdy blaskiem nieznanym dotychczas a w nich wszystkich ukazuje się Twoja majestatyczna obecność.
„Weselcie się sprawiedliwi w Panu, a wysławiajcie pamiątkę świątobliwości jego”. „Wszystkie narody klaskajcie rękoma, wykrzykajcie Bogu głosem wesela. Albowiem Pan najwyższy jest królem wielkim nad wszystką ziemią”.
P ’86, 3.
UWAGA: Artykuł rocznego godła ukaże się w numerze marcowym.
KONWENCJE W 1987 ROKU
Lublin 4-6 lipca
Paary 7-9 lipca
Rzeszów 10-12 lipca
Katowice 13-15 lipca
Łódź 16-18 lipca
Janowo 19-21 lipca