Teraźniejsza Prawda nr 370 – 1986 – str. 166
PARALELE O DŁUGOŚCI 2500 LAT
Wydaje się, iż stosunkowo mało jest danych w Biblii dla tego układu symetrii czasowej, pokazanego na rysunku chronologicznym Edgara, oznaczonym numerem ósmym („Odpoczynek i restytucja”) Jednak dają one nam niewątpliwy dowód odnośnie czasu rozpoczęcia wielkiego jubileuszu ziemi o długości tysiąca lat, „czasu naprawienia (restytucji) wszystkich rzeczy” (Dz.Ap. 3:21). Pierwszy człon rozpoczął się w październiku 3127 roku, w końcu tysiącletniego dnia pierwszego Adama, i zakończył się we wrześniu 627 roku p.n.e. Jego długość wynosi 2500 lat (31261/4 – 6261/4 = 2500). Październik 627 roku p.n.e. rozpoczął drugi człon i również ostatni typiczny rok jubileuszowy Izraela. System jubileuszowy Izraela był dlatego integralną częścią tej symetrii czasowej. Z tego względu w związku z systemem jubileuszowym Izraela przedstawiona jest zasada rządząca funkcjonowaniem jubileuszy i egzemplifikowana metoda ich działania.
Dlatego od czasu wejścia do ziemi, którą Bóg dał, Izrael zobowiązany był przykazaniem do liczenia siedem razy siedem lat dających okres czterdziestu dziewięciu lat. Następny, pięćdziesiąty, miał być rokiem świętym, w którym miała być proklamowana wolność w całym kraju. Miał to być rok jubileuszowy, rok szczególnego miłosierdzia, w którym praca nie miała być wykonywana a ziemia miała korzystać z zupełnego odpoczynku. Dlatego w taki sposób miał być uroczyście obchodzony każdy pięćdziesiąty rok, ponieważ w owym roku każdy odzyskiwał, cokolwiek utracił podczas poprzednich czterdziestu dziewięciu lat (3Moj. 25:2, 8-13). Wszystko to było zamierzone, aby było typem i cieniem błogosławieństw restytucyjnych przygotowanych przez Boga dla całej ludzkości podczas wieku Tysiąclecia.
W typie podnosząc do kwadratu niższy okres wyrażony w określonych składnikach osiągano następny wyższy okres i wprowadzano go w życie. Podobnie w antytypie – niższy okres powinien być podniesiony do kwadratu w określonych składnikach w celu osiągnięcia i wprowadzenia następnego wyższego okresu. Na przykład, w typie, aby dojść do dni jubileuszowych podnoszono do kwadratu liczbę dni tygodnia otrzymując 49 dni (7×7=49), co osiągało i wprowadzało pięćdziesiąty dzień – Zielone Świątki (3Moj. 23:15, 16). Podobnie liczba lat, liczba lat w tygodniu lat była podnoszona do kwadratu dając 49 lat i następny rok, pięćdziesiąty, był rokiem jubileuszowym (3Moj. 25:8, 10; zobacz również B 198, 199: Ter. Pr. ‘71, 43; P ‘37, str. 147).
Izrael celebrował ostatni typiczny rok jubileuszowy od października 627 roku p.n.e. do października 626 roku p.n.e. Dlatego następny donioślejszy okres, cykl antytypiczny, rozpoczął się w tym samym czasie, ponieważ inaczej typ nie mógłby ustać (Mat. 5:18; E 7, str. 332, u góry). Najwyższym w typie był
kol. 2
cykl pięćdziesięcioletni od początku jednego jubileuszu do początku następnego. Zatem jego kwadrat prowadził, zgodnie z wyżej wspomnianą zasadą, do Wielkiego Jubileuszu Ziemi o długości tysiąca lat i wprowadził go. Tym samym kwadrat pięćdziesięciu lat daje 2500 lat (50×50 = 2500) a 2500 lat od października 627 roku p.n.e. sięga do października 1874 roku n.e. (2500–626¼=1873¼), daty rozpoczynającej Wielki Jubileusz Ziemi, początek tysiącletniego dnia Drugiego Adama. Weźmy pod uwagę fakt, iż antytypiczny cykl 2500 lat jest tej samej długości, jak pierwszy człon tej paraleli, który koresponduje i jest zsynchronizowany z jej drugim członem – od października 627 roku p.n.e. do października 1874 roku n.e.
Apostoł w tym układzie symetrii czasowej porównuje (1Piotra 3:20, 21), co jest interesujące i godne uwagi, zbawienie wierzących od zniszczenia śmiercią przez ich chrzest w Chrystusa ze zbawieniem Noego i jego rodziny od zniszczenia w wodach potopu przez ich wejście do arki. Arka jest „typem na Chrystusa i Jego moc do ponownego napełnienia ziemi i zreorganizowania społeczeństwa” (A 363, 369; E 5,62). A od potopu, (ERRATA 1989,112)od listopada 2472 roku p.n.e. do chrztu naszego Pana i początku Jego służby w październiku-listopadzie 29 roku n.e., było dokładnie 2500 lat (2500 – 24712/12 = 2810/12). Tak więc, w odniesieniu do każdego członu tej paraleli równoległe wydarzenia wystąpiły 6551/12 roku po jego rozpoczęciu
(31263/12 – 24712/12 = 6551/12);
(6263/12 + 2810/12 = 6551/12).
Ostatni jubileusz Izraela rozpoczął się w październiku 627 roku p.n.e., jak to może być również widoczne z biblijnej chronologii zupełnie niezależnie od jakiegokolwiek układu symetrycznego. Izraelici opuścili Synaj i udali się do Faran (2Moj. 12:6, 31; 4Moj. 10:11) po upływie jednego roku, jednego miesiąca i pięciu dni od Wyjścia. Przybyli do Kades Barne w Faran kilka miesięcy później, skąd byli wysłani szpiedzy, którzy powrócili po czterdziestu dniach i złożyli sprawozdanie prawie półtora roku po opuszczeniu Egiptu przez Izraela (4Moj. 13:2, 20, 21, 26). Następnego dnia zaczęła się wędrówka po pustyni (4Moj. 14:25, 34), a po trzydziestu ośmiu latach przekroczyli potok Zared i około pięć dni później Arnon (4Moj. 21:12, 13) oraz po blisko pięciu dalszych dniach rozpoczęli inwazję na ziemię, która miała należeć do nich na wschodzie od Jordanu (4Moj. 21:23, 24; patrz Dodatek do drugiego tomu paruzyjnego w Ter. Pr. ‘71,32; P ‘37, str. 147).
Cykle jubileuszowe zaczęto liczyć (3Moj. 25:2, 8) około jedenaście dni po trzydziestym ósmym roku (5Moj. 2:14), to jest od rozpoczęcia inwazji i przejmowania w posiadanie ziemi po wschodniej stronie Jordanu. Dziesiąty dzień siódmego miesiąca był czasem rozpoczęcia roku jubileuszowego. Dlatego jest rozsądnym przyjęcie, że te trzydzieści osiem lat, spędzone na wędrówce od Kades Barne do przekroczenia potoku Zared, zaczęły się w końcu