Teraźniejsza Prawda nr 365 – 1986 – str. 95
Godni (zobacz Żyd. 11, itp.) – zapisywał swoje charaktery do wyborczych ziemskich zarysów przymierza potwierdzonego przysięgą. A ci, którzy poświęcają się i stają się uczniami Chrystusowymi w czasie pomiędzy wiekami Ewangelii a Tysiąclecia, również wpisują swoje charaktery do ziemskich zarysów przymierza potwierdzonego przysięgą.
Wierni wybrani członkowie klasy Starożytnych i Młodocianych Godnych (Joel 2:28; zobacz Ter. Pr. ‘60,52, 53), będą mieć wpisane swoje charaktery do duchowych, niebiańskich zarysów tego przymierza (Żyd. 12:23) na początku małego okresu a przy końcu tysiącletniego pośredniczącego panowania i ostatecznie staną się duchowymi istotami w niebiańskiej sferze Królestwa.
Oni są wśród anytypowych pierworodnych (Lewitów) wieku Tysiąclecia, którzy nie mieli udziału w ziemi (2Moj. 12:11-13, 21-23, 27; 13:1, 2, 11-15; 4Moj. 3:40-51). Tak więc, wszystkie wybrane klasy będą ostatecznie mieć wpisane swoje charaktery do wszechobejmującego przymierza Abrahamowego, do jednego lub drugiego z jego wyborczych zarysów. Oni rzeczywiście mogą się radować, tak jak Jezus powiedział z tego, iż „imiona wasze napisane są w niebiesiech” (Łuk. 10:20).
W Tysiącleciu, podczas pośredniczącego panowania Chrystusa, quasi-wybrani i nie wybrani, klasa restytucyjna, będą rozwijać swoje charaktery na podobieństwo Chrystusowego w harmonii z nową „księgą żywota”, z objawieniami nowego przymierza (które wówczas będą dane), jeśli otrzymają życie wieczne na ziemi. W miarę jak będą czynić coraz większy postęp na gościńcu świątobliwości (Izaj. 35:8-10), będą symbolicznie zapisywać swoje imiona w drugiej „księdze żywota” – wpisując swoje charaktery w nowe przymierze przez wypełnienie warunków tego przymierza. Imiona klasy kozłów (Mat. 25:41-46), tych którzy umrą śmiercią drugą, oczywiście będą wykreślone z tej tysiącletniej „księgi żywota”.
„Księga żywota” dla wszystkich poświęconych Bogu z okresu przed tysiącletnim pośredniczącym panowaniem jest wymieniona w proroctwie Mal. 3:16 jako „księga pamiątki” napisana przed obliczeni Jehowy „dla [1] bojących się [uwielbiających najpełniej] Pana i [2] myślących o imieniu jego [Jego charakterze itp.]”, dla tych, którzy [3] „rozmawiali o tym … każdy z bliźnim swoim”. Usiłujmy wszyscy wiernie naśladować Chrystusa w wypełnianiu przymierza poświęcenia, włączając te trzy rzeczy, abyśmy faktycznie mogli być uznani przez naszego Niebiańskiego Ojca za Jego własność, za Jego klejnoty, za Jego synów, którzy Mu służą i których On traktuje ze szczególną ojcowską troską (w. 17); którzy będą zaliczeni do godnych udziału w tych wielkich błogosławieństwach w dziele sądzenia i naprawiania w nadchodzącym tysiącletnim pośredniczącym panowaniu (w. 18; Ps. 72:7; 37:9; Mat. 25:31-46)!
kol. 2
DO JAKIEGO CZASU ODNOSI SIĘ OBJ. 22:19?
Pytanie: Czy Obj. 22:19 ma zastosowanie do wieku Ewangelii czy do wieku Tysiąclecia?
Odpowiedź: Ten werset zawiera ostrzeżenie, które ma zastosowanie podczas całego wieku Ewangelii i będzie miało zastosowanie również w wieku Tysiąclecia. Powyżej wykazaliśmy, że greckie słowo xulon przetłumaczone tutaj jako księga w wyrażeniu „księga żywota, powinno być przetłumaczone słowem drzewo. W Obj. 2:7 „drzewo żywota” odnosi się do obfitych błogosławieństw, w których ma udział klasa Chrystusowa. Rzesze rodzaju ludzkiego mają drugie drzewo albo gaj życia (Obj. 22:2; Epiphany Studies …, tom 17, str 427), w którym będą mieli swój udział. Wobec tego ostrzeżenie to odnosi się do obu wieków.
W WIEKU EWANGELII NIE MA NAWRÓCENIA ŚWIATA
Pytanie: Czy Pismo Święte naucza, że chrześcijanie powinni spodziewać się, iż nawrócą świat w tym wieku Ewangelii lub Kościoła przed powtórną obecnością Jezusa?
Odpowiedź: Nie. Niektórzy ewangeliści i inni, twierdzący, że Chrystus nie przyjdzie po raz drugi dopóki świat nie będzie nawrócony, podają na dowód E. Mat. 24:14 „I będzie kazana ta Ewangelia królestwa po wszystkim świecie, na świadectwo wszystkim narodom. A wtedy przyjdzie koniec”. Lecz Jezus nic tu nie mówi o nawróceniu świata. On tylko powiedział, że miała być głoszona Ewangelia po całym świecie (porównaj Dz. 1:8) „na świadectwo” przed końcem tego wieku. On nic nie mówił o tym, jak to świadectwo będzie przyjęte i ilu się nawróci. Już wiele lat temu sprawozdania towarzystw biblijnych wskazywały na to, że Ewangelia została ogłoszona w każdym języku na świecie (choć nie w każdym dialekcie).
Niektórzy na dowód nawrócenia świata w wieku Ewangelii podają słowa Jezusa z Ew. Mar. 16:15 „Idąc na wszystek świat, każcie Ewangelię wszystkiemu stworzeniu”. Rzeczywiście, tutaj jak i w innych ustępach, Jezus mówi swoim naśladowcom, aby głosili dobrą nowinę wszystkim, tam gdziekolwiek będą mieć taką sposobność, lecz tutaj On wcale nic nie mówi o tym, jak to głoszenie będzie przyjęte i ilu się nawróci.
Niektórzy na dowód nawrócenia świata w wieku Ewangelii podają słowa Boże do Jezusa w Ps. 110:1 „Siądź po prawicy mojej, dokąd nie położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich”. Twierdzą oni, że Jezus w niebie siedzi na tronie dotąd, dokąd dzieło poddawania wszystkich rzeczy, nawrócenia świata, nie będzie dokonane dla Niego przez Kościół. Lecz wyrażenie „prawica” nie odnosi się tutaj do zajmowanego stanowiska, ale raczej do posiadanej mocy (Mat. 26:64), autorytetu (Mat. 28:18) i władzy, które Jezus zawsze będzie posiadał jako następny po Ojcu, bez względu na rodzaj Jego działalności.
Biblia jasno nam wskazuje, że gdy Jezus