Teraźniejsza Prawda nr 364 – 1986 – str. 68
bardziej byli z nimi spokrewnieni niż pozostali Lewici. Ponieważ byli oni najbliższymi krewnymi kapłanów, byli też duchem najbardziej do nich podobni.
Istnieją również pewni antytypiczni Lewici, którzy nie połączyli się z ruchami lewickimi pod złym kierownictwem, lecz pozostali w Ruchu Epifanicznym (pod wodzą Posłannika Epifanicznego), aż objawienie dobrych Lewitów dowiodło iż są takimi. Ci spośród wszystkich antytypicznych Lewitów byli najbardziej oświeceni Prawdą epifaniczną i bronili jej wobec opozycyjnych błędów. Nadal używali oni nazwy Świecko Domowy Ruch Misjonarski, w celu prowadzenia pracy publicznej oraz innych kontaktów z publicznością, najpierw pod kierunkiem br. Pawła S. L. Johnsona, ich w Boski sposób wyznaczonego kapłańskiego wodza, potem pod kierunkiem br. Raymonda G. Jollyego, który aż do swojej śmierci był wodzem Wielkiej Kompanii i pracę tę kontynuują po jego śmierci. Po Kapłanach Lewici pełnili najważniejszą służbę przy antytypicznym Przybytku (porównaj Ter. Pr. '28,40).
Ponieważ Kaatyccy Amramici obejmowali zarówno kapłanów, jak i główną grupę Kaatyckich Lewitów, i ponieważ nie przydzielono im wozów do pełnionej przez nich służby w Przybytku, oczywiste jest, że Kaatyccy Amramici Lewici, podobnie jak antytypiczni Kapłani oraz pozostałe grupy Kaatyckie (Kaat jest przykładem „Lewitów mających wstręt do organizacji lub stowarzyszeń i nie łączących się w takowe” – E 11,105), nie uznali ,… żadnej organizacji za swego nauczyciela, opiekuna lub dyrektora w charakterze kontrolującego ich działalność” (E 6,131).
Jesteśmy przeświadczeni, iż „Poświęcający się między wiekami” (Z 5761) także będą przeciwstawiać się wszelkim wysiłkom przekształcenia ŚDRM w organizację, do kontrolowania naszej działalności. Ponadto wierzymy, że Pan nie dozwoli na zrewolucjonizowanie naszej pracy w organizację – „wóz” – jak np. zalecał to sekciarski błądziciel orędujący na rzecz „złożonego opiekuna”, co wykazaliśmy w P '60,63, 64.
Ponadto wskazaliśmy, iż Posłannik Epifaniczny odnosił się do ŚDRM jako „ruchu lub ochotniczej działalności”; jako „nazwy dla naszej pracy publicznej”; jako „fundacji lub funduszu” z jednostką na czele jako opiekunem wykonawczym i bez wątpienia kontynuowania na tej samej zasadzie działalności Młodocianych Godnych. Ufamy, iż to samo generalne zarządzenie, jeśli Pan pozwoli, będzie obowiązywać, gdy już wszyscy Młodociani Godni ukończą swój bieg w tym życiu i dalej będzie obowiązywać, aż do początku Pośredniczącego Panowania.
CZŁONKOWIE GWIEZDNI POPROWADZILI MALUCZKIE STADKO DO KOŃCA
(3) Pilni badacze i wierni stróżowie oświeceni epifanią, co się tyczy Boskiego kierownictwa i sposobów działania przyznają, iż Bóg wzbudził Posłannika Epifanicznego, małego
kol. 2
antytypicznego Salomona, pod opieką i w charakterze specjalnego pomocnika, Posłannika Paruzyjnego, małego antytypicznego Dawida, i że nasz Pan Jezus wyznaczył go na ostatniego członka klasy kapłańskiej (Mat. 23:35; Łuk. 11:51; Z 5256, kol. 2, akapit 3 i 4; Ter. Pr. '51,11-16; P '57,77, 78; '71,91-94). A zatem Maluczkie Stadko w swych ostatnich dniach nie było pozbawione wodza. Jego wodzowie – członkowie gwiezdni – w jego interesie pełnili „zupełną służbę”, aż opuściło ono ten świat (P '44,29, kol. 2). Żaden jego członek nie znalazł się pod kierownictwem członka klasy niższej.
SŁUŻBA ANTYTYPICZNEGO HIRAMA RZEMIEŚLNIKA
(4) Brat Jolly jako wódz Wielkiej Kompanii jest pokazany jako ostatni członek Wielkiej Kompanii, który miał opuścić ziemię, gdyż pośród pozostałych dowodów Hiram rzemieślnik wspierany w typie przez innych pomocników ,… dokonał … pracy wszystkiej roboty, którą czynił królowi Salomonowi do (dla) domu Pańskiego (1Król. 7:40; 2Kron. 4:11). W antytypie były pewne zarysy pracy, które mały antytypiczny Hiram miał dokończyć na rzecz Świątyni Epifanicznej po zabraniu br. Johnsona.
Zarysy owe obejmowały wykonanie pod Pańskim nadzorem pewnej pracy upiększającej, odnoszącej się do dwóch antytypicznych słupów w Świątyni (Ter. Pr. '57,14, akapit 1 oraz str. 16, akapit 2); przedstawienie niektórych dodatkowych doktrynalnych, zbijających, itd. nauk epifanicznych będących na czasie (P '55,84); ukończenie Dziedzińca Epifanicznego w jego członkach (nie skompletowanego do 16 września 1954 roku) oraz znacznej jego części w późniejszym rozwoju; dodatkową instrukcję dotyczącą natury działalności antytypicznych Lewitów oraz nadzorowanie i kierowanie nimi, pomimo opozycji, szczególnie ze strony przesiewaczy spośród Młodocianych Godnych. Główną antytypiczną działalnością prowadzoną na zewnątrz Przybytku było budowanie Obozu Epifanicznego z żydów i pogan przez nauczanie o „Chrystusie jako Zbawcy i Królu” (Ter. Pr. '69,79, ustęp 25; Ter. Pr.’28,44, ustęp 23; P '56,83, 84). Działalność ta jako służba poświadczająca Wielkiej Kompanii (E 4,100; P '54,56) jako takiej zakończyła się z jego śmiercią, choć jest nadal prowadzona w nauczaniu przez Młodocianych Godnych o Chrystusie jako Zbawcy i Królu, przez Poświęconych Obozowników Epifanii, nie poświeconych quasi-wybranych i innych.
Antytypiczny Hiram jest jednostką a nie klasą. A zatem nie ma on następcy wśród członków Wielkiej Kompanii, gdyż wódz Wielkiej Kompanii dokończył dzieła budowy wewnętrznego dziedzińca Świątyni Epifanicznej (Ter. Pr. '57,11, akapit 2). Przeto był on ostatnim członkiem Wielkiej Kompanii, który ukończył bieg na ziemi (Ter. Pr. '79,64). Swoją śmiercią uzupełnił on wewnętrzny dziedziniec Świątyni Epifanicznej. Jego Młodociani