Teraźniejsza Prawda nr 363 – 1986 – str. 51
Trynitarze przyznają ogólnie, że nie mogą oni zrozumieć Trójcy, ani jej jasno wytłumaczyć. Jednakże większość z nich dowodzi, iż powinni w nią wierzyć wszyscy wyznający pokutę, wiarę w Jezusa jako Zbawiciela i poświęcenie się Bogu, inaczej nie są prawdziwymi chrześcijanami. Niektórzy nawet twierdzą, że jeśli wierzący chrześcijanin zaprzecza Trójcy, to znaczy, iż tkwi jeszcze w swych grzechach i będzie wiecznie stracony, co dla większości znaczy wieczne świadome cierpienia w ognistym piekle (znaczenie piekła wyjaśniają artykuły Teraźniejszej Prawdy nr 339/6 i 359/16). Trynitarze zaliczają grupy wierzących chrześcijan zaprzeczających Trójcy do klasy zwolenników kultu a nie chrześcijan.
TAJEMNICE BIBLIJNE SĄ ZROZUMIAŁE
Niektórzy twierdzą, że Trójca nie jest jasno zrozumiała ani wytłumaczalna, ponieważ stanowi tajemnicę a biblijne tajemnice powinny być przyjmowane bez powątpiewania. Na to odpowiadamy, że greckie słowo, którego odpowiednikiem jest tajemnica, użyte w Biblii i w świeckiej grece nigdy nie oznacza czegoś sprzecznego z sobą, nierozsądnego, niewytłumaczalnego. Przeciwnie, występuje ono w Biblii w znaczeniu tajemnicy niezrozumiałej dla niewtajemniczonych, lecz zrozumiałej dla wtajemniczonych, co można sprawdzić przez zbadanie wszystkich wersetów Nowego Testamentu zawierających greckie słowo mysterion.
Część z nich skomentujemy: ewangeliści Mat. 13:11; Mar. 4:11; Łuk. 8:10 używają słowa tajemnica w znaczeniu przez nas zdefiniowanym, co jest widoczne na zasadzie kontrastu, jaki Jezus uwydatnił między uczniami, którym dane było zrozumieć tajemnice a ogółem ludzi, tłumem, który również słuchał, lecz nie był obdarzony ich zrozumieniem. Z pewnością jest zrozumiała tajemnica, o której mówi Apostoł Paweł w Liście do Rzymian 11:25, że Izrael będzie w częściowym zaślepieniu, dopóki nie będzie skompletowana pełna liczba wybranych a potem będzie uwolniony z tego zaślepienia.
Tajemnica wyjaśniona przez Apostoła Pawła w 1Kor. 15:51, iż ostatnia część Kościoła, składająca się z członków żyjących w czasie drugiego adwentu naszego Pana, nie zaśnie w śmierci, z pewnością nie jest niezrozumiała, ponieważ ją rozumiemy. Z pewnością zrozumiała jest tajemnica, którą powiedział nam Apostoł Paweł, że Adam i Ewa są typem Jezusa i Kościoła (Efez. 5:32). Fakt, iż Bóg wyjaśnił „tajemnicę zakrytą” świętym (Kol. 1:26, 27) dowodzi, iż nie jest ona niezrozumiała, bowiem rozumiemy, że Chrystus, Głowa i Ciało, nie jest jedną osobą, lecz grupą osób (1Kor. 12:12).
Apostoł Paweł powiada wręcz, że zrozumiał tajemnicę Boga (Kol. 2:2); stąd nie jest ona niezrozumiała. Z pewnością rozumiemy tajemnicę Boga, że Chrystus i Kościół jako „jeden nowy człowiek” składają się z wielu członków (Efez. 2:15; 1Kor. 12:12-14, 20, 27). Rozumiemy również tajemnicą pobożności stanowiącą Chrystusa (1Tym. 3:16 – wyjaśnienie dalej).
kol. 2
Ponadto rozumiemy tajemnicę siedmiu gwiazd (Obj. 1:20) przedstawiających siedmiu złożonych posłanników, których Bóg posłał, po jednym dla każdego okresu Kościoła, podobnie jak rozumiemy tajemnicę siedmiu świeczników jako przedstawiających siedem okresów Kościoła.
Zatem błędne jest użycie słowa tajemnica jako dowodu biblijnego, że doktryna o Trójcy powinna być przyjęta bez kwestionowania jako biblijna doktryna.
TRÓJCA NAUKĄ POGAŃSKĄ
Trójca jako wyobrażenie Boga występuje w naukach wszystkich starożytnych i praktycznie wszystkich współczesnych religii. Jest to prawdą w odniesieniu do religii chińskiej, według której cesarz składał corocznie ofiarę duchowi trójcy. Konfucjusz powiedział: „Tao (Bóg) z natury jest jeden; pierwszy spłodził drugiego; obaj razem porodzili trzeciego; ci trzej uczynili wszystkie rzeczy”. Japończycy mieli trzygłowe bóstwo zwane Sao Pao Fuh. Trójca w Indiach (Trimurte), Brahma, Wisznu i Sziwa, jest czczona jako trzy osoby, chociaż pierwotnie Brahma był jeden jako boski pierwiastek. Jedno ze świętych pism oświadcza: „Ta wielka Jedność ma być wyraźnie rozpoznawana jako trzej bogowie w jednej osobie”. Jeden z jej hymnów podaje: ,Są trzy bóstwa; jednakże jest tylko jedno Bóstwo, ta wielka dusza”.
Wyrocznia Chaldejska oświadcza: „Jedność zrodziła Dwoistość, która przebywa z nią i wydaje światło intelektualne; z nich pochodzi trójca”. Imiona trójcy chaldejskiej to: Anu, Enlil i Ea. Trójca babilońska przedstawiona jest w trzech obrazach w świątyni Bela; fenicką trójcę tworzyli Ulomus, Ulosuros i Elium; trójcę Egipcjan tworzyli Amo, Ptah i Ozyrys. Do greckiej trójcy należeli Zeus, Posejdon i Pluton. Trójca Rzymian to: Jupiter, Neptun i Pluton.
Monety dalajlamy (Tybet) mają odciśnięty wizerunek potrójnego bóstwa. Na tatarskiej monecie widnieje obraz człowieka z trzema głowami, który reprezentuje ich trójcę, zgodnie iż treścią napisu umieszczonego na odwrotnej stronie. W skład trójcy irlandzkich pogan wchodziły bóstwa: Kriosan, Biosena i Sira; pogańskich Skandynawian: Thor, Wodan i Frikko; pogańskich Germanów: Odyn, Thor i Freyja. Dawni Indianie w Ameryce Północnej i Południowej nazywali swoich trzech w jednym bogu Tangalanga (jeden w trzech i trzech w jednym) i Trinimaaka (trójca). Przeto widzimy, że trójca jest najwyższym bogiem praktycznie wszystkich narodów pogańskich.
STOPNIOWY ROZWÓJ TRYNITARYZMU
Lud Boży starotestamentowy w odróżnieniu od pogan nie wierzył w Trójcę. Stary Testament, wbrew twierdzeniom trynitarzy, nie naucza doktryny o Trójcy. Nie jest ona nauczana nawet w Nowym Testamencie, jak to zobaczymy w toku dalszego rozwijania tematu. Wielu nawróconych, szczególnie po śmierci