Teraźniejsza Prawda nr 359 – 1985 – str. 179
z drugiego piekła, bo według Pisma Świętego Chrystus „więcej nie umiera” (Rzym. 6:9; Żyd. 10:26). Tak więc ci, którzy zupełnie tracą swą łaskę przez grzeszenie, nie mają żadnej nadziei wiecznego życia, ponieważ ich grzech wymagałby ponownego ukrzyżowania Syna Bożego jako ich osobistej ofiary za grzech (Żyd. 6:4—6). Zatem zniszczenie ich jest zupełnym i wiecznym unicestwieniem — drugim piekłem, z którego nie ma zmartwychwstania. Na naszym Wykresie wieków to drugie piekło, czyli śmierć drugą, dla grzeszników umierających z końcem wieku Tysiąclecia pokazano poniżej linii N w części zacieniowanej i oznaczonej wyrażeniem: „śmierć druga”. W Piśmie Świętym drugie piekło przedstawione jest na co najmniej pięć sposobów, jako: (1) jezioro ogniste, (2) gehenna, (3) ogień wieczny, (4) ogień wieczysty, (5) szeol. Rozpatrzymy je w przedstawionej kolejności i rozważymy stosowne fragmenty.
Ponieważ wyrażenie ,,jezioro ogniste” występuje tylko w księdze symbolicznej (Obj. 19:20; 20:10, 14, 15; 21:8, w trzech z tych wersetów dodano do wyrażenia „jezioro ogniste” słowo „siarka”), traktujemy je jako symboliczne. Na symboliczność Księgi Objawienia wskazano w Obj. 1:1: „Objawienie Jezusa Chrystusa, które dał Mu Bóg, aby ukazać swym sługom, co musi stać się niebawem, a On wysławszy swojego anioła oznajmił przez niego za pomocą znaków słudze swojemu Janowi” (BT — przypis tłumacza). Jezus jest tutaj przedstawiony jako dawca objawienia zawartego w księdze zwanej przez nas Księgą Objawienia. Przekazał je swemu słudze, tj. swej klasie poświęconych sług: w pierwszym rzędzie, Maluczkiemu Stadku, w drugim rzędzie, utracjuszom koron podczas wieku Ewangelii i Wielkiej Kompanii oraz Młodocianym Godnym przy końcu wieku Ewangelii po opuszczeniu ziemi przez Maluczkie Stadko. Podczas wieku Tysiąclecia księga ta będzie objawieniem dla Starożytnych i Młodocianych Godnych. Użycie zwrotu „oznajmił przez niego za pomocą znaków”, tj. symbolicznie, za pomocą znaków i symboli, dowodzi, że księga ta przemawia za pomocą znaków i symboli wskazujących na sprawy, które (z Boskiego punktu widzenia) miały stać się niebawem. Pośród wielu spraw Księga Objawienia przedstawia za pomocą znaków, symboli, ostateczne usunięcie zła i niepoprawnych złoczyńców — ich zupełne i wieczne unicestwienie. Jest to przedstawione przez wrzucenie ich do jeziora ognistego, którym jest śmierć druga. Dołączenie siarki wzmacnia symbol, ponieważ wyziewy ognia i siarki były najbardziej śmiercionośnymi środkami niszczącymi, znanymi przez starożytnych. Połączenie tych symboli jeszcze bardziej zdecydowanie przedstawia całkowite, zupełne i wieczne zniszczenie.
Posługiwanie się językiem symbolicznym jest obecnie powszechne, a ogień często służy jako symbol zniszczenia. Szekspir pewnego razu wyraził się następująco: „Gdzie dwa rozszalałe ognie zetkną się ze sobą, tam strawią to,
kol. 2
co posila ich furie”. W 1914 roku prezydent Stanów Zjednoczonych, odnosząc się do wojny w Europie, powiedział: „Świat jest w ogniu”. Na podobieństwo wielkiej pożogi, wojna przerzucała się z narodu na naród niosąc zniszczenie.
Stwierdzamy, że wiele innych Ksiąg, poza Objawieniem, podobnie używa ognia jako symbolu zniszczenia. W Proroctwie Mal. 4:1 czytamy: „Bo oto przychodzi dzień pałający jako piec, w którym wszyscy pyszni, i wszyscy czyniący niezbożność będą jako ściernisko, a popali je ten dzień przyszły, mówi Pan zastępów, tak, że im nie zostawi korzenia ani gałązki”. Wzmiankowany tu dzień jest wielkim dniem gniewu Jehowy, w którym przez trzy fazy czasu wielkiego ucisku — wojnę światową, rewolucję światową i anarchię światową (symboliczny wiatr, trzęsienie ziemi i ogień z 1Król. 19:11, 12) — zniszczenie dosięgnie obecny porządek rzeczy. Wskazano na to obrazowo słowami „dzień pałający jako: piec”. Pyszni, wielcy tego obecnego złego świata, którzy znajdują się pod panowaniem szatana, w znaczeniu metaforycznym będą spaleni jako ściernisko, tak, że nie zostanie ani gałązki, ani korzenia do dalszego rozwoju.
Żyd. 12:29: „Albowiem Bóg nasz jest ogniem trawiącym”. Dla niepobożnych wieku Ewangelii, którzy ,,odwrócili” się od Niego (w. 25) zaprzeczając okupowi, ofierze za grzech i stając się niszczycielami Ducha Świętego w swych sercach (Żyd. 6:4—6; 10:26—29), Bóg będzie prawdziwie ogniem trawiącym, bo zniszczy ich zupełnie i wiecznie, tak jak literalny ogień niszczy to, co jest nim objęte.
Mat. 3:10—12: ,,A już [w żniwie wieku żydowskiego] i siekiera [surowy sąd Boży] do korzenia drzew [Izraelitów, którzy posiadali korzeń przez swe związki i z przymierzem Zakonu. Następstwem tego związku było nadejście surowego sądu Bożego] przyłożona jest; wszelkie tedy drzewo, które nie przynosi owocu dobrego, bywa wycięte, i w ogień wrzucone [Żydzi, którzy nie wydali właściwego owocu, zostali odrzuceni jako lud Boży i poddani strasznym niszczycielskim udrękom]. Jać [Jan] was chrzczę wodą ku pokucie [jego chrzest symbolizował pokutę, oczyszczenie się z grzechów względem przymierza Zakonu i przyjście) do harmonii z Zakonem]; ale ten [Jezus], który idzie za mną, mocniejszy jest nad mię; któregom obuwia nosić nie jest godzien [Jan 1:27: „któremu ja nie jestem godzien, żebym rozwiązał rzemyk obuwia jego”]; ten was chrzcić będzie [cały naród izraelski] Duchem Świętym i ogniem [wierni Izraelici w Pięćdziesiątnicę dostąpili chrztu Ducha Świętego, następnie ogień, niszczycielski ucisk, przyszedł na złych odstępczych Izraelitów w straszliwej wojnie przeciw Rzymianom, którzy unicestwili ich narodowo i rozproszyli po wszystkich innych narodach. Którego łopata [Prawda] jest w ręku jego, a wyczyści bojewisko swoje, i zgromadzi pszenicę swoją do gumna [prawdziwi Izraelici zostali zgromadzeni do gumna, chrześcijańskiego Kościoła], ale plewy spali ogniem nieugaszonym