gdyby byli postawieni na próbie w obecnym czasie. Dlatego, zamiast postawienia rodzaju ludzkiego na próbie, podobnie jak Adam był na próbie przed trybunałem Boskiej sprawiedliwości, Bóg ustanowił wiek Tysiąclecia jako okres, w którym cały świat będzie nauczany, oświecany, naprawiany w sprawiedliwości i wspomagany w odwróceniu się od grzechu i powrocie ze stanu śmierci do doskonałości, jeśli będzie tego chciał. Podczas Tysiąclecia nikt nie będzie na próbie przed trybunałem Boskiej  sprawiedliwości.  Apostoł powiada „Strasznać rzecz jest” dla kogokolwiek wypaść z rąk Chrystusa i „wpaść w ręce Boga żywego”, ponieważ całe Boskie postanowienie, dotyczące udzielania miłosierdzia i odpuszczania zostało złożone w ręce Chrystusa. Stąd nie ma zbawienia przez jakiekolwiek inne imię lub w jakikolwiek inny sposób niż przez wiarę w Chrystusa i posłuszeństwo Jemu.

      Jednakże w żadnym znaczeniu nie jest konieczne, aby dzieło wyprowadzania ludzkości z jej stanu rozpoczęło się od Adama. Wprost przeciwnie, ostatni będą pierwszymi a pierwsi ostatnimi, jak objawia Boskie zarządzenie. Adam, który korzystał z doświadczenia przez
kol. 2
dziewięćset trzydzieści lat, będzie obudzony z grobu wśród ostatnich, jeśli niezupełnie ostatnim, i próbowany pod kątem jego gotowości bycia w przyszłości w harmonii z Boskim programem w każdym szczególe. Adam i jego ród będą przekazani Ojcu nie wcześniej aż dopiero przy końcu wieku Tysiąclecia. Wówczas wpadną oni ,,w ręce Boga żywego” bez szkody, ponieważ Pośrednik doprowadzi ich wcześniej do zupełnej doskonałości umysłu i ciała, natomiast wszyscy niechętni i nieposłuszni oraz oporni będą zniszczeni drugą śmiercią w ciągu tysiącletniego okresu. W sposób naturalny i właściwy Królestwo, w końcu Tysiąclecia, będzie oddane Bogu, Ojcu (1Kor. 15:23-27). Wtedy pierwszym dziełem Ojca w stosunku do ludzkości będzie sprawdzenie ich wierności, tak jak wypróbował ojca Adama na początku. Ktokolwiek z niej będzie grzeszył po przejściu doświadczeń w czasie życia w upadku i podczas powrotu do poprzedniego stanu doskonałości, zostanie nie tylko skazany na śmierć, ale co więcej, śmierć ta będzie trwała. ,,Chrystus więcej nie umiera”. Tylko jedno postanowienie zostało uczynione, nie więcej, zarządzające jedno odkupienie i jedną restytucję.
H ’51, 19.

kol. 1

INTERESUJĄCE PYTANIA I ODPOWIEDZI

      Pytanie: Dlaczego „Świadkowie Jehowy” zaprzeczają, że Chrystus umarł za Adama i złych ludzi z jego rodu?

      Odpowiedź: Czynią to nie dlatego, że mają jakąś podstawę Pisma Świętego, ponieważ teksty Pisma Świętego nie zaprzeczają, lecz raczej potwierdzają, że cena okupu Chrystusa jest zastosowalna za Adama i cały jego ród. Oni odrzucają tę biblijną doktrynę, ponieważ jest ona odrzucona przez ich „przewód”, ich teologiczną główną kwaterę. Stali się skłonni do tego zaprzeczenia w wyniku pewnej liczby błędów, na przykład, że wszystek kler i wodzowie stadka (wielu z nich nie są nowymi stworzeniami) oraz wszyscy, którzy umrą w Armagedonie, idą na drugą śmierć, ich „Jonadabowie” mają zrodzić klasę restytucyjną w Tysiącleciu, co w ich ocenie znosi konieczność powrotu z grobu wszystkich nie wybranych potomków Adama. To „nowe światło” występnie w najbardziej uderzającym przeciwieństwie do okupu i w wysokim stopniu zaprzecza trzem podstawowym doktrynom zbawienia: (1) Boskiej miłości i postanowieniu na rzecz zbawienia każdego człowieka; (2) Jezusa śmierci za każdego w celu zbawienia; (3) działaniu Ducha w stosunku do każdego człowieka w celu zbawienia. Liczne teksty Pisma Świętego potwierdzają te trzy twierdzenia. Przejrzyjmy pokrótce główne z nich odnoszące się odpowiednio do tych trzech punktów:

      (1) Boska miłość i postanowienie na rzecz zbawienia każdego człowieka. ,,Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego … dał, aby każdy…miał żywot wieczny [był zbawiony] (Jan 3:1, 6, 17). Bóg zaleca swą miłość do rodzaju ludzkiego przez danie Chrystusa, aby umarł
kol. 2
za niepobożnych (Rzym. 5:6-8). Jego miłość do świata pobudza Go do postanowienia zbawienia wszystkich ludzi od wyroku Adamowego i doprowadzenia ich do dokładnej znajomości Prawdy (1Tym. 2:4). W ten sposób jest On z miłości Zbawicielem wszystkich ludzi z tego wyroku (1Tym. 4:10). Ta miłość jest łaską Boga, która „okazała się … zbawienna wszystkim ludziom” (Tyt. 2:11). Jego miłość do wszystkich w celu zbawienia wyraziła się sama w daniu Chrystusa na śmierć za ludzkość, jak czytamy w Liście do Tytusa 3:4: „Dobrotliwość i miłość Boga, naszego Zbawiciela, okazała się ludziom. Z pewnością te i liczne inne ustępy uczą, że Bóg miłuje wszystkich ludzi w celu zbawienia i dostarcza go.

      (2) Teraz podamy niektóre teksty dowodzące, że Chrystus umarł za wszystkich w celu zbawienia: Śmierć naszego Pana za cały rodzaj grzeszników jest opisana najbardziej graficznie i proroczo przez Izajasza w rozdziale 53:4-12. Nasz Pan jest Barankiem Bożym, który gładzi, grzech świata [cały ród uczestniczył w grzechu Adama] (Jan 1:29). Jezus powiedział, że gdy będzie podwyższony od ziemi, będzie wpływał na wszystkich ludzi wywołując dla siebie ich przychylność (Jan 12:32, 33) Jak grzech i nieposłuszeństwo Adama sprowadziło grzech i śmierć na wszystkich ludzi, tak Chrystusa posłuszeństwo i sprawiedliwość sprowadzi skasowanie tego grzechu i śmierci uzdalniając wszystkich do zdobycia prawa do życia (Rzym. 5:18, 19). Jezus złożył okup za wszystkich ludzi, przez co stał się Pośrednikiem dla wszystkich ludzi (1Tym. 2:5, 6) Skosztował śmierci za każdego człowieka, dzięki Boskiej miłości i łasce, i w tym celu miał być uczyniony

poprzednia strona – następna strona