SZTANDAR BIBLIJNY – NASZYM JEDYNYM SZTANDAREM

„Podnieście chorągiew do narodów” – Izajasz 62:10
Izajasz 8:20, Łukasz 11:28

WYPEŁNIENIE SIĘ OKUPOWEJ OFIARY JEZUSA

Łuk. 23:26-53

„Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism” (1Kor. 15:3)

      W Ewangelii Marka 15:20 czytamy:

      „A gdy się z niego [Jezusa] naśmiali, zewlekli go z szarłatu, i oblekli go w szaty jego własne, i wiedli go, aby go ukrzyżowali”. Jezus znajdował się wtedy w rękach setnika i wraz z dwoma bandytami czy też rozbójnikami, którzy zostali skazani tego samego dnia, wiedziony był na miejsce egzekucji. Każdy z trzech więźniów strzeżony był przez czterech żołnierzy rzymskich, którymi dowodził setnik, w sumie szesnaście osób. Około dziewiątej godziny rano nasz Pan, prawie od północy nieustannie nękany przez Swych wrogów, pozbawiony pożywienia i odpoczynku, poszturchiwany, biczowany i dręczony, zgodnie z tym, co podają przekazy osłabł i omdlał pod brzemieniem własnego krzyża, który według zwyczaju dźwigał. Wydaje się, iż Ewangelia Mateusza przypadkowo potwierdza powyższy fakt podając, że żołnierze zmusili Szymona Cyrenejczyka, aby niósł krzyż Jezusa. Są jednak i tacy, którzy twierdzą iż, według opisu podanego przez Łukasza, który mówi, iż Szymon niósł krzyż „za” Jezusem, należy rozumieć, że Szymon szedł za Jezusem i tylko pomagał Mu w niesieniu krzyża.

      Jakkolwiek to się odbyło, Szymon dostąpił godnej największego pozazdroszczenia
kol. 2
sposobności usłużenia Mistrzowi. Sposobności, której obecnie z ochotą uchwyciłby się niejeden z ludu Pańskiego i z radością wziąłby udział nie tylko w niesieniu brzemienia Mistrza, lecz także w Jego hańbie. I co dziwniejsze, sposobność taka istnieje też obecnie i każdy uczeń Pański, jeśli zechce, ma przywilej wziąć krzyż i iść za Nim, dotąd bowiem nie zaprzestano obrażania krzyża. Rzeczywiście, krzyż stał się modny i wiele osób nosi go jako ozdobę niewiele myśląc o pierwotnym krzyżu oraz jego znaczeniu, nie pragnąc też zbytnio znoszenia najmniejszej części jego wstydu, hańby lub ciężaru. Ale istnieją jeszcze tacy, którzy nadal posiadają Ducha Mistrza i do nich Apostoł apeluje, mówiąc: „i myśmy powinni kłaść duszę za braci” (1Jana 3:16).

      Chociaż człowiek Jezus Chrystus był święty, niewinny, niepokalany, odłączony od grzeszników, doskonały, to przecież nie był olbrzymem ani z racji swego wzrostu, ani też siły fizycznej. Zwraca to naszą uwagę na fakt, iż doskonały człowiek nie był pod względem fizycznym olbrzymem ani nie górował nad innymi brutalnością siły, bowiem nasz Pan Jezus musiał być dokładnie takim, jakim był doskonały człowiek, aby mógł stać się ceną

poprzednia strona – następna strona