Teraźniejsza Prawda nr 350 – 1985 – str. 46
we wszelkiej pobożności i uczciwości” (1Tym. 2:1, 2), nawet Jeśli ich dzierżawa panowania wygasła, ponieważ tak długo jak one egzystują „są zwierzchności(ami)”, wobec których winniśmy spełniać powyżej określone obowiązki (Rzym. 13:1-6; Ter. Pr.’34,52-54).P ’83, 13.
CZY JEZUS JEST OBECNIE NA TRONIE?
Pytanie: Ponieważ nasz Pan Jezus króluje ze wzbudzonymi świętymi od 1878 roku, czy to oznacza, że jest na Swym tronie?
Odpowiedź: W Obj. 3:21 nasz Pan mówi: ,,Kto zwycięży, dam mu siedzieć z sobą na stolicy (tronie) mojej, jakom i ja zwyciężył, i usiadłem z ojcem moim na stolicy (tronie) jego”. Z tego, i innych wersetów Pisma Świętego, jest zupełnie widoczne, że Jezus jako nagrodę za Swą wierność aż do śmierci, za zwycięstwo, otrzymał przy zmartwychwstaniu stanowisko specjalnego przedstawiciela Ojca, Jego Namiestnika w pełniejszym znaczeniu, jak to jest określone przez zajęcie miejsca z Ojcem Jego tronie (E 17,412).
Teksty Pisma Świętego wzmiankujące o Jezusie siedzącym po prawicy Ojca od Swego zmartwychwstania pokazują też, iż nasz Pan siedzi z Jehową na Jego tronie (zobacz Ps. 110:1; Mat. 26:64; Dz. 2:33-36; 7:55, 56; Rzym. 8:34; Efez. 1:19-23; Kol. 3:1; Żyd. 1:3, 13). Inne teksty (na przykład, Ps. 2:6; Filip. 2:9-11) oświadczają podobnie, chociaż nie wyszczególniają, że Jezus jest po prawicy Ojca.
Jezus jest przedstawiony jako posiadający Swój tron, lecz podporządkowany Ojcu będącemu na Swym tronie, wykonującemu władzę, i współdziałający z Ojcem. Oba są wymienione w Obj. 3:21. Tron Jezusa określony jest słowami „na stolicy mojej”. Jezus zaprasza 144.000 królów do uczestniczenia w siedzeniu na nim (Obj. 5:9; 20:4, 6). W licznych innych ustępach Pisma Świętego jest mowa o podrzędnym tronie Jezusa.
Odrębny tron Jezusa jest przedstawiony jasno w liście do Żyd. 1:8 (porównaj Ps. 45:7). Jehowa jest mówcą. Czytamy: „Ale do Syna mówi: Stolica Twoja, o Boże! [theos, podobnie jak elohim, użyte w Ps. 45:7, znaczy mocarz] na wieki wieków; laska [berło] sprawiedliwości jest laska [berło] królestwa twego”.
Jezus, siedzący na Swym wszechświatowym tronie czystości, świętości, prawości, sprawiedliwości i prawdy, jest zobrazowany jako siedzący na ,,stolicy wielkiej białej”, Obj. 20:11. Zauważcie, że to ,,siedzenie” na tronie ma miejsce przedtem zanim obecne złe systemy religijne i zorganizowane społeczeństwo ,,uciekły”, uległy zniszczeniu i usunięciu (Żyd. 12:26-28).
Tron Jezusa, do którego przy Swym zmartwychwstaniu otrzymał prawo (berło) i autorytet (korona) do panowania, jest też przedstawiony jako stolica [tron] Dawida (Ps. 89:36-38; 132:11; porównaj z 1Król. 8:25; 2Kron. 6:16; Izaj. 9:6, 7; 22:22, 23; Jer. 33:17-26; Ezech. 34:23, 24; 37:24, 25; Łuk. 1:32, 33). Jezus jest kol. 2
antytypowym Dawidem (umiłowanym). Umiłowanym Boga (Efez. 1:6; Mat. 17:5). Który ma prawo do tronu Dawida. Chwała Bogu!
W odpowiedziach na poprzednie pytania pokazaliśmy, że Jezus powrócił w 1874 roku mając autorytet do panowania jako Król i zaczął sprawować Swoją władzę królewską w 1878 roku panując ,,w pośród nieprzyjaciół” Swoich (Ps. 110:2; Łuk. 19:12-15). Dlatego w początkowym znaczeniu usiadł na Swoim tronie w 1874 roku a wzbudzeni w 1878 roku członkowie Ciała też zasiedli wówczas (1878) w pewnym sensie z Nim na Jego tronie, tronie antytypowego Dawida.
Dodatkowe ważne znaczenie, w jakim Głowa i wzbudzeni członkowie Ciała zaczęli „siedzieć” na tronie, zaistniało w 1914 roku, gdy Chrystus otrzymał władzę. Dan. 7:13, 14 opisuje to obrazowo: ,,oto przychodził w obłokach niebieskich [obłokach ucisku — porównaj Mat. 24:30; Mar. 13:26; Łuk. 21:27; Obj. 1:7] podobny synowi człowieczemu [Chrystusowi], a przyszedł aż do Starodawnego [Jehowy], i przywiedziono go przed obliczność jego. I dał mu władzę i cześć i królestwo, aby mu wszyscy ludzie, narody i języki służyli; władza jego władza wieczna”.
Jezus i członkowie Jego Ciała, siedzący z Nim na Jego tronie, otrzymali w 1914 roku „zwierzchność nad poganami” [narodami] i od tego czasu panują nad nimi ,,laską żelazną”, krusząc je „jako statki garncarskie” (Ps. 2:9; Obj. 2:26, 27). Porównaj Obj. 19:11-20 i Jud. 14, 15, które pokazują Chrystusa, Głowę i Ciało, przynoszących zniszczenie chrześcijaństwa. Jak wdzięczni jesteśmy widząc postępujące dzieło pod kierownictwem Chrystusa w procesie przygotowań do ustanowienia Jego Królestwa na ziemi!
Jednakże w znaczeniu bardzo ważnym Jezus i Kościół usiądą razem na Jego tronie i będą rządzić w przyszłości, w Jego Tysiącletnim Pośredniczącym Królestwie, potem gdy wszyscy Młodociani Godni ukończą swój bieg w tym życiu, Izrael jako naród będzie nawrócony a krew — zasługa Chrystusa — będzie pokropiona „za lud”, ludzkość; potem gdy antytypowy Aaron, Najwyższy Kapłan, włoży na siebie szaty chwały i piękności, pośredniczące .,władze, posiadłości, służby, przywileje i prerogatywy” (3Mojż. 16:15, 23, 24; Z 245, 3709, 4602; E’11,579; P’53,29; '54,30; '56,27, 68, 69; Ter. Pr. '82,46).
Chrystus, Głowa i Ciało, Najwyższy Kapłan Świata jako siedzący na tysiącletnim pośredniczącym tronie (dopiero w przyszłości), przedstawiony jest także w Melchizedeku, który był zarówno kapłanem i królem (1Mojż. 14:18: Żyd. 7:1-3). Zach. 6:13 (P ’63, 53) opisuje to następująco: „Bo … ten [LATOROŚL, Chrystus, w. 12] zaś przyniesie sławę, i siedzieć i panować będzie na stolicy swojej [z Podkapłaństwem w Jego Tysiącletnim Pośredniczącym Panowaniu], i będzie kapłanem [według porządku Melchisedechowego; Ps. 110:4] na stolicy swojej, a rada pokoju będzie między nimi