Teraźniejsza Prawda nr 350 – 1985 – str. 44
małego okresu jako Sędzia przyznający ostateczne nagrody i skazujący na kary (Mat. 25:31-46). W wiekach następujących po małym okresie będzie wiecznie sprawował urząd namiestnika w realizowaniu planów Boga na korzyść nowych rodzajów istot, które mają być stwarzane. Te cudowne dzieła Chrystusa jako Boskiego namiestnika przekraczają zdolności pojmowania i wyobraźni a język lub pióro nie jest w stanie ich opisać.
P ’83, 12.
CZAS OTRZYMANIA „SCEPTRUM” PRZEZ JEZUSA
Pytanie: W 1Moj. 49:10 czytamy: „Nie będzie odjęte sceptrum od Judy, ani Zakonodawca od nóg jego [to znaczy, od bioder jego], aż przyjdzie Szylo [ten posłany] i jemu będzie oddane posłuszeństwo narodów” [… zgromadzenie ludu … – KJV]. Rozpoznanie, że Jezus to ,,lew który jest z pokolenia Judowego” (Obj. 5:5), jako TEN posłany przez Boga (Szylo; Jan 17:18, 21), nasuwa pytania, kiedy otrzymał sceptr?
Odpowiedź: Sceptr, prawo do panowania, pozostawało w pokoleniu Judy, i było obiecane (Ps. 89:4, 5, 30, 36-38; 132:11, 12; porównaj z 1Król. 8:25; 2Kron. 6:16), że będzie przekazane przez potomstwo Dawida: „Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej”. Sceptr, prawo do władania pozostało przy rodzinie Dawida nawet wówczas, gdy moc rządzenia, władania, została odjęta od Judy w czasie Sedekiasza (Ezech. 21:25-27).
Nasz Pan Jezus, Ten posłany przez Boga – Szylo – przez doskonałe posłuszeństwo Zakonowi, jak tego nie mógł dokonać żaden niedoskonały człowiek, stał się dziedzicem wszystkich błogosławieństw obiecanych w Przymierzu Zakonu i przez to okazał się uprawnionym do posiadania sceptr, prawa do panowania na ziemi, co przed wiekami było obiecane dla kogoś, kto na to zasłuży z pokolenia Judy i rodu Dawida (B, 85-91).
Tak więc Szylo otrzymał sceptr. Proroctwo mówiło o Jezusie, ,,Powstanie laska [sceptrum] z Izraela” (4Moj. 24:17). Nasz Pan – otrzymawszy sceptr i „wszelką moc [autorytet] na niebie i na ziemi” (Mat. 28:18) przy Swoim zmartwychwstaniu dzięki posłuszeństwu aż do śmierci – zgromadza przedtysiącletnie nasienie Abrahama i będzie błogosławił Izraela i wszystkie rodziny ziemi. „Do Niego będzie zgromadzany lud” w wieku Ewangelii (Ps. 50:5; Izaj. 54:7), obecnie ,,między wiekami” Izaj. 56:8) i w Tysiącletnim Pośredniczącym Panowaniu (Izaj. 60:1-7; 66:18).
P ’83, 12.
CZAS OTRZYMANIA KORONY PRZEZ JEZUSA
Pytanie: Czy Jezus otrzymał i zaczął nosić koronę – w znaczeniu mocy do panowania – dopiero w 1914 roku?
Odpowiedź: Możemy właściwie rozważać koronę Jezusa jako przedstawiającą trzy
kol. 2
różne rzeczy: (1) Jego autorytet do panowania lub królowania jako Król, (2) Jego moc do panowania lub królowania jako Król i (3) Jego panowanie na ziemi. Zupełnie widoczne jest, że Jezus posiadał koronę w pierwszych dwóch znaczeniach na długo przed 1914 rokiem.
Jezus, gdy powrócił w 1874 roku, już posiadał: (1) Boski autorytet do królowania jako Król i prawo do panowania – sceptr (Ps. 45:4, 5; Łuk. 19:12, 15). Złota korona na głowie Jezusa symbolizuje Boski autorytet do panowania (Obj. 14:14; Z’11, 120, par. 3; Z 1362, par. 3; Ter. Pr.’23,41, 43).
Nie wykonywał jednak tego Boskiego autorytetu jako Król mimo posiadania go już wcześniej, a (2) pierwszy akt wykonywania Swej królewskiej mocy – gdy zaczął brać „moc swoją wielką” i „uj(ąłeś)-mować królestwo” (Obj. 11:15-17) – zapoczątkował w 1878 roku, co stanowiło równoległość typowego przyjęcia mocy i królowania w dniu triumfalnego wejścia do Jeruzalemu 1845 lat wcześniej.
Odrzucenie Babilonu i wzbudzenie „śpiących” świętych stanowiło szczególne akty, przez które rozpoczęła się wykonywanie przez Jezusa królewskiej mocy. Nie tylko równoległości i zaszło w świecie wydarzenia dowodzą, że Chrystus wykonywał moc panowania w czasie poprzedzającym 1914 rok, ale to jest też udowodnione „przez fakt, że Królestwo poza zasłoną miało istnieć i wykonywać moc jako królestwo (Dan. 2:44) zanim mogło powstać w wojnie światowej w 1914 roku w celu obalenia imperium szatana (Dan. 12:1)” – E 6,223, 224.
Obj. 20:4-6 bezspornie jasno dowodzi, że ci którzy ,,ożyli” przy Pierwszym Zmartwychwstaniu z Jezusem, przedstawieni w tym fragmencie, rozpoczęli królowanie z Nim w pewnym sensie.
Wzmiankowaliśmy już (P’ 56, 70, kol. 2, u dołu), że brat Russell wykazał, że wyrażenie „żeś wziął moc swoją wielką, i ująłeś królestwo” (Obj. 11:17) odnosi się do Jehowy panującego od 1878 roku przez Jezusa (na przykład, B,106; D, 768, 769; C, 257; Z 2272, kol. 2), chociaż brat Russell wyjaśnił też, jak to się stosuje dalej w 1914 roku przy końcu czasów pogan (na przykład, B, 91; Z 4956, par. 6; 5458, par. 12) i jeszcze później po „przemianie” ostatniego członka Ciała (na przykład, Z 5193, par. l). Halleluja!
Również w związku z tym samym tematem zwracaliśmy uwagę (P '56,71) na walkę brata Johnsona prowadzoną przeciw subtelnym błędom tych. którzy zamierzali ,,odmienić czasy i prawa” (Dan. 7:25; E 6,567) w czasie jego działalności, na przykład J. F. Rutherford. W E 6,223, 459, brat Johnson całkowicie zbił jego błąd, że Obj. 11:17 stosuje się jedynie do „wydarzeń od 1914 roku”. Brat Johnson na stronicy 78 (Ter. Pr. '25,78), oświadczył: ,,Pan, według równoległych dyspensacji, wziął wielką moc i panował w 1878 roku, nie w 1914 roku” a na stronicy 79 podał, że Jezus ,,zaczął w 1878 roku wykonywać Swoje tysiącletnie