Teraźniejsza Prawda nr 348 – 1985 – str. 12
I ostatecznie pamiętajmy, że wiedza bez pokory może nadymać. Zostaniemy rozwinięci pod wpływem miłości prowadzącej do samoofiary [kursywa nasza]. Bądźmy więc wszyscy, drodzy przyjaciele, bardziej gotowi — bliżsi Pana i bardziej gotowi do Jego służby”.
Ponadto brat Russell podał wiele stosownych dobrych rad w F, szczególnie w rozdziałach piątym i szóstym. Na przykład w F, s. 298 mówi on: „Należy uznać, iż dla Ecclesia byłoby o wiele lepiej, gdyby nie było żadnego sługi publicznego niż mieć jako wodza złotoustego »kozła«, który z pewnością nie poprowadziłby serc zborowników w kierunku miłości do Boga, lecz raczej podstępnie poprowadziłby ich na złe drogi”. Porównaj Dz. 20:30; 2Piotra 2:2. Zwróćmy też uwagę na s. 393: „Okazuje się, że najlepsze interesy całego Kościoła bywają zachowywane wówczas, gdy się przedstawia i udziela sposobności wszystkim braciom w proporcji do ich zdolności, zawsze mając na uwadze to, że pokora i jasne zrozumienie Prawdy są elementami zasadniczymi a nie kwiecistość i krasomówstwo”.
STOSOWNE WYJAŚNIENIE BRATA JOHNSONA
Brat Johnson podaje pewne wyjaśnienia odnoszące się do zebrań szkół proroków w P '43,191. Później były one ponownie podane z dodatkami w P '50,41; Ter. Pr. '66,61, jak następuje:
„Pytanie: Czy Brat mógłby podać właściwą metodę prowadzenia zebrań szkoły proroków? Jak często należałoby je urządzać?
Odpowiedź: Owe szkoły są przeznaczone do ćwiczenia uzdolnionych braci do piastowania funkcji starszych i urzędów pasterskich, publicznego nauczania i prowadzenia wykładów. W zależności od liczby odpowiednich braci zależy częstość tych zebrań. Jeśli jest ich ośmiu lub dziesięciu, zebrania mogłyby odbywać się jeden raz w tygodniu, jeśli natomiast jest tylko jeden lub dwóch braci — jeden raz w miesiącu. Dwa wykłady, po dwadzieścia lub trzydzieści minut każdy, wystarczy na jedno zebranie. W wypadku jednego tylko mówcy, wykład może trwać trzydzieści minut lub dłużej.
Przemawiający powinni sami wybierać tematy do swoich wykładów, ale, jak już zaleciliśmy zborowi we Philadelphii, zalecamy wszystkim, by przedmioty były oparte na jednym lub kilku zarysach naszych różnych wykresów, mianowicie, na wykresie planu wieków, rysunku Cieni Przybytku, Wielkiej Piramidy itd.
Nie na regularnym zebraniu zborowym, lecz na specjalnych regularnych zebraniach szkoły proroków powinni bracia się zbierać. Wówczas, przed zgromadzonym audytorium należy powiedzieć owe dwa wykłady lub jeden. Słuchacze powinni zanotować każdy punkt wymagający poprawki bądź dotyczący nauczania, bądź języka czy też gestu, pozycji ciała lub poruszania się, wyrazu twarzy itp.
kol. 2
Celem notowania takich rzeczy nie jest nieuprzejma krytyka, lecz udzielenie w duchu Pańskim pomocnych sugestii obliczonych na udoskonalenie mówcy jako mówcy. Pastor i starsi zborowi powinni być pierwszymi spomiędzy zabierających głos. Po wypowiedzeniu korygujących uwag przez tych ostatnich, inni, jeśli mają coś do dodania, o czym nie wspomniał ani pastor, ani starsi, niech się wypowiedzą. Niech nikt nie występuje z krytyką, polegającą jedynie na nieuprzejmości lub wyszukiwaniu wad, ale dobro wszystkich, szczególnie mówców, ma być motywem krytyki. Po podaniu uwag mówca powinien podziękować braciom za ich pomoc.
W artykule pod tytułem Podręcznik dla starszych (w Ter. Pr. '24,52) osoby przygotowujące wykłady znajdą wiele pomysłów pomocnych do przygotowania szkiców swoich mów. Zebrania szkoły proroków powinny się rozpoczynać i kończyć tak jak regularne zebrania zborowe, to jest z pieśniami i modlitwą, a ich czas i miejsce podane do wiadomości tydzień wcześniej. Wszystkim zborom gorąco zalecamy takie szkoły proroków, gdy znajdują się w nich bracia nadający się na mówców publicznych. [Kursywa nasza; powtórnie zalecamy tę sugestię — Redaktor.]
Przez wzgląd na dobro praktyki nakłaniamy, aby zbory miały swoich pastorów, starszych i wykwalifikowanych diakonów, którzy jeśli jeszcze tego nie czynią, niech wezmą udział w szkole proroków, w celu zdobycia praktyki potrzebnej do wyjaśniania prostych zarysów Prawdy. Od czasu do czasu w szkole proroków możnaby prowadzić wzorcowe lekcje bereańskie (patrz Bereańskie metody: P ’84, s. 164) wraz z uwagami udzielonymi w sposób podany wyżej. Pan błogosławi tę pracę!”
KOMENTARZE W ZWIĄZKU Z POWYŻSZYM
Z powyższych uwag wynika, że brat Russell opisał i położył nacisk na mniej formalne zebrania szkoły proroków, na których pewni bracia posiadający talent (być może mniej lub więcej utalentowani) do przemawiania publicznego, ale nie posiadający doświadczenia w tym zakresie, schodzą się wspólnie, niezależnie od regularnych zebrań zborowych, w celu zdobycia praktyki w zakresie przemawiania do publiczności z możliwością skorzystania ze sposobności wzajemnego konstruktywnego krytycyzmu. Obecny brat starszy uczestniczy w zebraniu jako specjalny krytyk: ,,…w celu wyrażenia w uprzejmej formie krytyki dotyczącej postawy, głosu, tonacji, jasności doktrynalnej, logiki itd. Następnie zebranym braciom zezwala się też na wzajemną konstruktywną krytykę, niezbyt srogą, by pokorniejsi z nich nie zostali zniechęceni do dalszych wysiłków.
Brat Johnson udzielił wyjaśnień odnośnie bardziej formalnych zebrań szkoły proroków, podczas których bracia, ćwiczący się w zakresie przemawiania wobec drugich, schodzili się też regularnie na specjalnych zebraniach zboru