Teraźniejsza Prawda nr 346 – 1984 – str. 169
Metoda podręcznikowa stanowiąc część szóstej „broni ku zabijaniu”, rewolucjonizmu, wywołuje obecnie spustoszenie wśród nieutwierdzonego ludu Prawdy i objawia niektórych jako członków Wielkiej Kompanii a innych wtórej śmierci. Unikajmy używania tej
kol. 2
„broni ku zabijaniu”. Używajmy uznanej przez Boga metody studiowania przedmiotowego, „kałamarza pisarskiego” (Ezech. 9:3; Ter. Pr. '63,44), ponieważ stanowi drogę do obecnych błogosławieństw i przyszłego życia.
P ’84, 53.
kol. 1
BEREAŃSKIE METODY
Zgodnie z obietnicą daną jakiś czas temu przedstawiamy w tym artykule niektóre bereańskie metody przez lata stosowane w zborach bereańskich studiów Biblii, począwszy od Domu Biblijnego jeszcze w Allegheny, Pa., które okazują się korzystne dla nauczycieli i studentów [porównaj Z (Reprints) 1866— 1868, 1900, 4009, 4562, 4589, 4717, 4886, 5069—5070, 5143, 5705; Książka pytań i odpowiedzi, 775, 776, 785; P’39, 142].
Poza tym udanymi studiami są tylko te, w których zarówno nauczyciel jak i studenci są stronami zainteresowanymi a najlepszymi lekcjami są te, do których przygotowują się wszyscy członkowie zboru i biorą w nich udział. Starszy [lub diakon, który może usługiwać od czasu do czasu] udający się do zboru bez przygotowania, spodziewając się, iż nagłe olśnienie, mimo jego indolencji, pozwoli mu „wytrząsnąć lekcję z rękawa”, naraża się na Boską dezaprobatę i w większości przypadków wyrządza krzywdę sobie i zborowi. Zbór, który słabo przygotowuje się do lekcji mało odnosi korzyści i przynosi szkodę sobie oraz starszym. Ideałem jaki Pan stawia zarówno starszym jak i uczniom jest przygotowywanie się do lekcji (2Tym. 2:15). Lekcja dobrze przygotowana przez nauczyciela i studentów przynosi korzyść umysłowi, sercu i zjednuje Boskie uznanie. Te rozważania skłaniają nas do przedstawienia pewnych sugestii na temat przygotowywania lekcji przez starszego i prowadzenia jej w zborze oraz uczestniczenia w niej zboru.
PYTANIA OGÓLNE ORAZ SZCZEGÓŁOWE
Mając na względzie jasność zagadnienia pragniemy zwrócić uwagę na różnicę między dwiema grupami pytań. Jedną grupę nazwiemy pytaniami ogólnymi, drugą — szczegółowymi. Przez pytania ogólne rozumiemy te pytania, które są wydrukowane w książeczce pytań bereańskich [przedrukowanych jako dodatki do wydanych przez nas w 1937 roku sześciu tomów Wykładów Pisma Świętego i Cieni Przybytku — w języku angielskim]. Przez pytania szczegółowe rozumiemy te pytania, które starszy przygotowuje na podstawie tych, które są wydrukowane w Pytaniach bereańskich, to znaczy na podstawie pytań ogólnych. Nasz drogi Pastor wcale nie rozumiał, że pytania zamieszczone w tomach, czyli pytania ogólne, są jedynymi stawianymi przez starszych w czasie badania. Raczej uważał on, że owe ogólne pytania mają być użyte jako pytania stanowiące nasienie, z których wyłonią się pozostałe pytania, jakoby wyrastające z gleby umysłu brata starszego.
kol. 2
Przeto pytania ogólne powinny być podstawą dla serii innych pytań, czyli szczegółowych pytań, które starsi przygotowują jako nadbudowę na fundamencie pytań ogólnych. Celem pytań szczegółowych jest ukierunkowywanie zboru do odpowiedzi na pytanie ogólne. Znaczy to, że zazwyczaj jest stawiane pytanie ogólne na końcu, natomiast pytania szczegółowe prowadzą do odpowiedzi na nie, logicznie je poprzedzając. W niektórych przypadkach pytanie ogólne dla celów praktycznych może być postawione jako pierwsze. Dzieje się tak wtedy, gdy pytania szczegółowe są oparte na odpowiedzi na pytanie ogólne.
Czasem logiczne przedstawienie sprawy przedmiotu będzie wymagało jednego lub kilku pytań szczegółowych poprzedzających pytanie ogólne, po którym może być postawione jedno lub więcej pytań szczegółowych. Niekiedy pytanie ogólne bez jakichkolwiek pytań szczegółowych będzie jedynym, które z pożytkiem może być przedstawione zborowi. W każdym wypadku musi zadecydować starszy i to wtedy, gdy przygotowuje się do poprowadzenia lekcji. Prawdopodobnie w dziewięciu przypadkach na dziesięć okaże się, że praktyczniej jest postawić wpierw pytania szczegółowe, przed zadaniem pytania ogólnego. Doświadczenie coraz bardziej pomagając starszemu pozwoli mu zadecydować, które z wyżej podanych czterech przykładów stawiania pytań ogólnych jest bardziej wskazane w każdym poszczególnym przypadku.
Skoro pytania ogólne dostarczają starszemu gotowych pytań bereańskich, jego szczególnym zadaniem będzie przygotowanie pytań szczegółowych [jeśli idzie o tomy epifaniczne pytania są opracowane we wszystkich prawie przypadkach z uwzględnieniem pytań szczegółowych]. W trakcie tego ważnego etapu przygotowywania się starszego pragniemy przedstawić mu kilka praktycznych propozycji, sprawdzanych przez lata i uznanych za wartościowe. W formułowaniu pytań szczegółowych należy przestrzegać szczególnie czterech zasad.
(1) Pytania ogólne są streszczeniami paragrafów, na których się zasadzają. W konsekwencji owe paragrafy są odpowiedziami na pytania ogólne, które je streszczają.
(2) Zasadnicze słowa albo grupy słów występujące w pytaniach ogólnych odnoszą się do głównych myśli paragrafów i je streszczają. Pytania ogólne te paragrafy streszczają.
(3) Pytania ogólne oraz ich podstawowe paragrafy mają być studiowane we wzajemnym naświetleniu, ponieważ są one powiązane jako streszczenie i opracowanie.