Teraźniejsza Prawda nr 342 – 1984 – str. 107
Jego Planowi i obecnym celom, tak jak gdyby mogli je w jakimś stopniu pokrzyżować (w. 9, porównaj Ps. 2). Bóg na pewno zupełnie zniszczy chrześcijaństwo (porównaj 1Sam. 3:12). Nie dozwoli, by mogło podnieść się ponownie i przez swoich władców lub innych powodować utrapienia i gnębienie ludu Bożego i innych! Chwała naszemu Bogu! Co za wspaniałe poselstwo!
Papiestwo i sekciarski protestantyzm zbliżyli się do siebie w celu zjednoczenia i wzajemnej protekcji przed zniszczeniem, jak dwa zwijające się końce zwoju (Izaj. 34:4; Obj. 6:14), ale rzeczywiście nie mogą się połączyć, gdyż oni – oraz niektóre narody – są sobie wzajemnie jak ciernie w boku (w. 10; D 326, 689). Z powodu tych warunków i z powodu upicia się przez nich i narody błędem (Obj. 17:1-6; Jer. 25:13-33), bywają niszczeni i zostaną zupełnie zniszczeni, obrazowo spaleni, jak suche ściernisko (Joel 2:5; Mal. 4:1).
Jest ktoś w chrześcijaństwie – papiestwo, wielki Antychryst – kto rzekomo wspomaga sprawy Boga, w rzeczywistości zaś „…złe myśli” i udziela, fałszywych rad przeciwko Bogu (2Tes. 2:3-10) z powodu niezrozumienia Planu Bożego i obecnych celów (w. 11).
SKRUSZENIE JARZMA LUDU BOŻEGO
Dwaj posłannicy i inni słudzy Prawdy ponadto stwierdzili, że chociaż chrześcijaństwo jest silne i liczne, to jednak z powodu swoich grzechów zostanie wycięte w pień przez niszczycieli przechodzących przez nie w tym czasie wielkiego ucisku (w. 12; porównaj Izaj. 8:7,8). Chociaż Bóg dozwolił, by Jego lud i inni doznali utrapień ze strony chrześcijaństwa, szczególnie ze strony jego wodzów, to jednak nie pozwoli więcej po jego zniszczeniu podnieść mu się ponownie i nękać Jego lud oraz innych. Jehowa zapewnia Swój lud, że wówczas On zupełnie zerwie z nich jarzmo niewolnictwa i uwolni na wieki z wszelkich związków niewolnictwa w chrześcijaństwie (w. 13 [tak właśnie jak jarzmo Sennacheryba nałożone na Ezechiasza i lud Judy było zerwane wcześniej. 2Król. 18:14; 19:32-35]). Co za pocieszające poselstwo ogłosili ci słudzy Prawdy, szczególnie tym, którzy wzdychają i narzekają w chrześcijaństwie z powodu zła jakie w nim panuje (porównaj Ezech. 9:4)!
Słudzy owi oświadczyli, iż Jehowa podał zalecenie dotyczące Jego ludu pozostającego w błędzie mówiące, że po zupełnym obaleniu chrześcijaństwa już więcej sława o nim nie będzie się rozszerzać. Bóg wygładzi bałwany ze sfery ich wyznań oraz rozgromi wierzących w te kreda wyznaniowe i czczących je, gdyż w oczach Boga jako tacy są wstrętni (w. 14). Następnie Bóg zwraca szczególną uwagę na nogi – ostatnich członków Ciała Chrystusowego i innych – oraz na ich głoszenie w królestwach przeciwstawnie radosnego poselstwa na czasie o Królestwie, proklamując szeroko prawdziwy pokój (porównaj Izaj. 52:7). W tym poselstwie bardziej uprzywilejowany lud Boży
kol. 2
jest nawoływany do zachowania swego usprawiedliwienia, uświęcenia w Duchu i właściwego stanowiska przed Jehową (święta, w. 15) oraz do wypełnienia swoich ślubów składanych Jemu. Po zakończeniu dzieła rozdzielania przy końcu Wieku złe jednostki nie będą dłużej przebywać w sferze prawdziwego ludu Bożego, ale zostaną zupełnie odcięci. Jaką pociechę przyniosło to poselstwo tym, którzy mają uszy do słuchania!
OBLĘŻENIE CHRZEŚCIJAŃSTWA
Obaj Posłannicy oraz inni słudzy Prawdy ogłosili chrześcijaństwu, że ich niszczyciele niedługo znajdą się twarzą w twarz z nim. Wojownicy chrześcijaństwa przygotowali swoje arsenały, są czujni wobec swoich nieprzyjaciół, przygotowali się i wzmocnili swoją władzę siłą (porównaj Nah 2:1; Jer. 51:11, 12). Jehowa przy końcu Wieku dla Swego oświeconego ludu odnawia (w. 2) Prawdę i jej Ducha, gdyż antytypowi Asyryjczycy pustoszyli jedno i drugie podczas wieków ciemnoty i po nich, niszcząc jego (ludu Bożego) zbiory (Mich. 5:5).
Słudzy Prawdy wskazywali jak obronne i inne zapobiegawcze zarządzenia możnych w chrześcijaństwie, jego straszliwych najeźdźców, będą splamione krwią (w.3). Jego potężne organizacje na skutek zwiększonej wiedzy i podróżowania (Dan. 12:4, 9) przy końcu „czasu końca” w dużym stopniu są oświecone w jego wodzach. Przyniesie to gwałtowne rezultaty wielkim jednostkom w chrześcijaństwie. Organizacje sprzeciwiające się chrześcijaństwu oraz organizacje chrześcijańskie angażują się do gwałtownej bitwy, w której nastąpi wzajemne zderzenie na szerokich arteriach symbolicznego miasta. Organizacje przeciwne chrześcijaństwu posiadają dużo wiedzy umożliwiającej sprzeciwianie się jego błędom i są w stanie szybko rozwinąć front opozycji (w. 4 [wiersze 3, 4 często bywały odczytywane jakoby mówiące o lokomotywach i samochodach; C 305, 306; Co Kaznodzieja Russell Odpowiadał…]).
DAREMNE OBRONNE WYSIŁKI CHRZEŚCIJAŃSTWA
Wodzowie chrześcijaństwa są napominani, by pamiętali o swoich głównych polemizujących wojownikach i ich bronili. Jednak owi wodzowie zachwiali się i będą się chwiać w swym postępowaniu w miarę jak będą z pośpiechem bronić swoich mocnych pozycji i przygotowywać obronę. Chrześcijaństwo coraz bardziej traci poparcie (porównaj Obj. 16:12; B 231) a w jego fortyfikacjach nastąpiła wyrwa. Zostanie ono zupełnie zniszczone, łącznie ze sferą głównych wodzów (w. 6 [oblegający weszli do Niniwy w rezultacie zmiany biegu wód Tygrysa, o czym, gdy się król dowiedział, by umknąć niewoli, zgromadził wszystkich domowników oraz kosztowności paląc wszystkich i siebie na potężnym stosie pogrzebowym w pałacu. Ogień także zniszczył pałac]).