Teraźniejsza Prawda nr 342 – 1984 – str. 102
chętnie, z uległością i bez narzekania akceptować zmęczenie, niewygodę, fizyczne przeszkody, dolegliwości i choroby, niełaskę i ostracyzm oraz inne rodzaje prześladowań (2Kor. 12:9,10; 7:4; Rzym. 5:3-5).
(8) Zawsze przez cały rok, ale szczególnie przy takich okazjach jak początek nowego roku, przyjęcie przez jakąś osobę Pana w usprawiedliwieniu, jak poświęcenie się przez inną, z okazji Pamiątki śmierci naszego Pana lub czyjejś rocznicy urodzin, można uczynić dobre szczególne śluby. Nie tylko wyżej wymienione okazje mogą być ich przyczyną. Śluby można składać i z innych powodów, dla zadowolenia naszego Ojca Niebiańskiego. W komentarzu Manny z 31 grudnia stwierdzono: „Drodzy bracia, niech nam towarzyszy jak najwięcej dobrych postanowień, odnoszących się do tego, czym chcielibyśmy być, co zrobić, co cierpieć w społeczności z Panem, abyśmy mogli przy Pańskiej pomocy uczynić ten rok najlepszym w naszym życiu – rokiem największych nadziei, największych wysiłków, a przy łasce Pańskiej, rokiem największych osiągnięć w samoofierze, w zwyciężaniu świata i jego ducha. w zwyciężaniu siebie i pragnień ciała, w odpieraniu przeciwnika, w wysławianiu naszego Pana i błogosławieniu Jego ludu”.
SKŁADANIE PRZYSIĄG
(9) Przysięgę można określić jako uroczyste oświadczenie lub deklarację odwołującą się zazwyczaj do Boga jako świadka prawdziwości tego, co się oświadcza. Składanie przysiąg było zgoła powszechne wśród ludzi Bożych z okresu Starego Testamentu. Abraham przysiągł, że niczego nie weźmie od króla Sodomskiego (1Moj. 14:22). Abraham i Abimelech przysięgali zawierając przymierze w Beersebie (1Moj. 21:27-31). Jehowa przysiągł przez Siebie samego zawierając z Abrahamem Przymierze związane przysięgą (1Moj. 22:16-18; Żyd. 6:13-18). Abraham kazał przysiądz Eliezerowi, że nie weźmie dla Izaaka żony spomiędzy niewiast chananejskich (1Moj. 24:2,3,8,9). Jakub przysięgał Labanowi przez cześć swego ojca Izaaka 1Moj. 31:53). Józef, gdy udawał przed swymi braćmi Egipcjanina, przysięgał na życie Faraona (1Moj. 42:15).
(10) Bóg powiedział Izraelowi: „Nie przysięgajcie fałszywie przez imię moje, i nie lżyj imienia Boga twego” (2Moj. 20:12; 3Moj. 19:12; 5Moj. 5:11). Kiedy jeden Izraelita pozostawił drugiemu jakieś swoje zwierzęta na przechowanie a one zaginęły, przechowujący składał przysięgę, że nie sprzeniewierzył zwierząt (2Moj. 22:10,11). W wypadku wykroczeń składano przysięgi (3Moj. 5:1,4; 6:3; 1Król. 8:31; 2Kron. 6:22). Saul, Dawid oraz inni przysięgali w różnych sytuacjach, zazwyczaj słowami: „jako żywy Pan” i „jako żywa dusza twoja” (1Sam. 1:26; 14:24, 28, 39, 44; 17:55; 20:3, 23; 2Sam. 11:11; 14:19; 15:21; 1Król. 8:31; 18:10; 22:16; 2Kron. 6:22; 36:13).
(11) W czasie pierwszego adwentu Jezusa, Żydzi i wielu innych ulegli brzydkiemu nałogowi
kol. 2
dodawania przysiąg różnego rodzaju do licznych swoich wypowiedzi w potocznej rozmowie. Przysięgali oni „na niebo”, „na ziemię”, „na Jeruzalem”, „na głowę”, „na świątynię” itd. (Mat. 5:34; 23:16). Józefus (w Wojnie żydowskiej) mówi, że przysięgano „na aniołów”. Uformował się taki stan, w którym na ogół nie wierzono w oświadczenia, wypowiadane w zwykłej rozmowie, bez dodania przysięgi. Jezus wypowiedział się przeciwko owemu nadużywaniu przysiąg – przeciwko wypowiadaniem ich w potocznej rozmowie. Jezus mówił do Swoich naśladowców: „Ale mowa wasza niech będzie: Tak, tak; nie, nie; a co więcej nadto jest, to od złego jest” (w. 37). Innymi słowy, Jezus pragnął, aby słowa Jego naśladowców były wystarczające w prowadzonych rozmowach, bez przysiąg. Po prostu ich Tak lub Nie miało być godne zaufania i wystarczające.
SKŁADANIE PRZYSIĄG W SĄDZIE
(12) Niektórzy na podstawie tego, co Jezus powiedział w Ewangelii Mateusza 5:33-37 utrzymują, iż Jego uczniom nie wolno składać przysiąg w sądzie, gdy tego od nich się wymaga. Oczywistym jest, iż Jezus w zacytowanych wersetach nie miał na myśli zakazywania nam składania przysiąg w sądzie, bo sam je składał. Żydowski najwyższy kapłan w czasie procesu zaprzysiągł Jezusa. Uczynił to mówiąc do Niego: „Poprzysięgam cię przez Boga żywego, abyś nam powiedział, jeźliż ty jest Chrystus, on Syn Boży”? A Jezus odpowiedział twierdząco: „Tyś powiedział” (Mat. 26:63,64; porównaj 1Król. 22:16). Wynika to z procedury sądowej w Izraelu, iż od świadka sąd wymaga składania zeznań pod przysięgą. Dzieje się tak dlatego, że przysięga, dodając większej powagi i odpowiedzialności zeznaniom, składana przez świadka wzywa Boga do potwierdzenia prawdziwości jego oświadczeń, przyczyniając się do większej ostrożności, „by mówić prawdę, całą prawdę i nic więcej prócz prawdy” (porównaj P '42,79).
ZŁE, NIEWŁAŚCIWE I NIEMĄDRE ŚLUBY SZCZEGÓLNE
(13) 4Moj. 30 mówi o ważności zachowania ślubów specjalnych i przysiąg, o złych, niewłaściwych i niemądrych szczególnych ślubach i przysięgach oraz o okolicznościach, w których mają być uznane za ważne, i w których mają być traktowane jako niewiążące, nieważne. Cztery przykłady ślubów są podane w wersetach od 4-16, 17: (a) Śluby młodej kobiety mieszkającej w domu swego ojca (w. 4-6); (b) kobiety zaręczonej, choć jeszcze nie zamężnej (w. 7-9) – zaręczyny były traktowane jako wiążące tak samo jak ślub i zwykle były zawierane na rok przed ślubem; (c) wdowy lub rozwiedzionej (w. 10); (d) żony mieszkającej w domu swego męża i swoim (w. 11- 16).
(14) Będziemy rozważali 4Moj. 30 z punktu widzenia antytypu Wieku Ewangelii,