Teraźniejsza Prawda nr 340 – 1984 – str. 75
krótkiego przedłużenia procesu obecnych warunków umierania. Oni nie zostali dźwignięci, wzbudzeni ze śmierci do warunków doskonałego życia.
Słowo »zmartwychwstanie« występujące w Nowym Testamencie jest tłumaczeniem greckiego słowa anastasis z wyjątkiem jednego wypadku (w Ewangelii Mat. 27:53 pochodzi ono z greckiego słowa egersis a poprawnie powinno być przetłumaczone jako powrót do życia, czyli ożywienie). Słowo anastasis pojawiające się w Nowym Testamencie czterdzieści trzy razy znaczy powstać ponownie, czyli dźwignąć się ponownie. Słowa tego nigdy się nie używa do określenia podniesienia zwłok z grobu do pozycji stojącej, nie znaczy też przywrócenia do życia ani uruchomienia na nowo mechanizmu życia. Ma ono o wiele większe znaczenie. Jest używane jako antyteza, czyli przeciwieństwo śmierci – na określenie powrotu ze stanu śmierci. Właściwy pogląd na znaczenie słowa anastasis będziemy mieli wtedy, gdy przede wszystkim zrozumiemy z czego składa się życie z Boskiego punktu widzenia. Zatem ustalmy czym jest umieranie i śmierć. Zachowując w umyśle te pojęcia będziemy mogli uchwycić znaczenie zmartwychwstania, czyli ponownego powstania ze śmierci do pełnej doskonałości życia, którą utraciliśmy w Adamie.
Tylko dwaj mężczyźni w ogóle posiadali życie: Pierwszym był Adam zanim zgrzeszył, zanim sprowadził na siebie przekleństwo lub wyrok śmierci i jego procesy umierania; drugim był człowiek Jezus Chrystus. Z chwilą ogłoszenia wyroku śmierci Adam postradał życie, rozpoczął się proces umierania a on już podlegał śmierci, stąd nie podlegał życiu. Pogrążał się on coraz bardziej w śmierci, aż ostatecznie umarł zupełnie, chociaż z punktu widzenia prawa był on umarłym od chwili wygłoszenia wyroku. Potomstwo Adama nigdy nie miało życia. Owa iskierka życia, która się tli przez kilka lat nie jest uznawana przez Boga wobec faktu, iż wyrok śmierci spoczywa na wszystkich i wobec tego, że wszyscy urodzeni na tym świecie nie otrzymali życia w całym tego słowa znaczeniu, ale jedynie w znaczeniu procesu umierania. Jak to już było podkreślone cały świat jest już umarły z punktu widzenia Sprawiedliwości. Bóg jako żywych uznaje (nawet poczytalnie) tylko tych, którzy zjednoczyli się z Synem Boga, odkupicielem ludzi, Życiodawcą.
Jeśli będziemy pamiętać o tym, co stanowi życie, a co śmierć, jeśli będziemy pamiętać z jakiej chwalebnej wysokości i doskonałości życia człowiek upadł do obecnego stanu degradacji i śmierci, wtedy i tylko wtedy znaczenie słowa anastasis może być przez nas właściwie ocenione jako znaczące ponowne powstanie, ponowne dźwignięcie się do stanu, od którego upadek miał miejsce, do stanu doskonałości, w którym ojciec Adam został stworzony. To znaczy do tego stanu doskonałości, do którego Bóg zamierza doprowadzić tych wszystkich, którzy tego pragną przez Chrystusa”.
kol. 2
WYSTĘPOWANIE PRZECIW OKUPOWI ZA WSZYSTKICH
Możliwe, iż najgorszą cechą artykułu Strażnicy „Przeżycie czy zniszczenie” jest to, jak i licznych innych artykułów J.F.R. oraz pozostałych wodzów „Ś.J.”, iż występuje on poważnie przeciw centralnej podstawowej doktrynie biblijnej – „okupowi za wszystkich”.
Podstawą tego artykułu jest zaprzeczenie, by cała ludzkość (z wyłączeniem nefilimów, anielsko-ludzkich hybryd zniszczonych na zawsze w potopie) miała odnieść korzyść z Chrystusowego okupu. Pastor Russell stoczył liczne walki doktrynalne w obronie okupu, owej centralnej, podstawowej doktryny biblijnej. Niektórzy twierdzili, iż „okup za wszystkich” zapewnia zbawienie całemu rodzajowi ludzkiemu, ale to jest uniwersalizmem. Z drugiej strony w czasach pastora Russella (jak to czynił J.F.R. i od tego czasu inni wodzowie „Ś.J.”) usiłowano ograniczyć korzyści wynikające z dojścia do dokładnej wiedzy Prawdy o Jezusie i Jego okupowej ofierze do stosunkowo nielicznych, czy w jakiś sposób do mniejszej liczby ludzi niż cały rodzaj ludzki. Jak brat Russell musiał walczyć z jednym i drugim błędem, tak i my walczymy.
Omawiając 1Tym. 2:5, 6 brat Russell w książce pod tytułem Boski Plan Wieków (którą powinni czytać wszyscy ,,Ś.J.” i nie tylko oni) stwierdza: „Okup za wszystkich? Dlaczego więc nie wszyscy korzystają ze śmierci Chrystusa? Dlaczego wszyscy nie przychodzą do znajomości prawdy, aby mogli uwierzyć? Jak zawiłymi i niezgodnymi wydają się te teksty Pisma Świętego, lecz kiedy znajdujemy klucz do Boskiego Planu, wszystkie te ustępy świadczą jednogłośnie, iż: »Bóg jest miłością«. Klucz ten znajdujemy w drugiej części zacytowanego tekstu: „Który dał samego siebie na okup za wszystkich, CO JEST ŚWIADECTWEM CZASÓW JEGO” – co ma być świadczone we właściwym czasie – 1Tym. 2:6. J.F.R. i inni wodzowie „Ś.J.” zignorowali ten tekst lub zgubili klucz (porównaj Łuk. 11:52). Jak wielu innych w Wielkim Babilonie i poza nim, oni, jak mówią słowa pieśni, „Zawężają Boską miłość własnymi fałszywymi ograniczeniami”.
Tłumaczą oni 1Tym. 2:3-6 w swoich bibliach Królestwa, tak w interlinearnej (tekst angielski drukowany pod greckim), jak i w NW, jak następuje: „To jest dobre i przyjemne przed naszym Zbawicielem, Bogiem, którego wolą jest, aby wszystkie rodzaje ludzi [zauważ, że „rodzaje ludzi” nie występuje w tekście greckim ich własnej interlinearnej biblii Królestwa – jest to ich własny błędny dodatek] były zbawione i przyszły do dokładnej znajomości prawdy. Boć jeden jest Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który dał samego siebie na odpowiedni okup za wszystkich [nie tylko za „wszystkie rodzaje ludzi” jak błędnie podaje tutaj margines przekładu NW „Ś.J.”] – [to jest] co ma być świadczone we własnych szczególnych czasach”.