Teraźniejsza Prawda nr 340 – 1984 – str. 71
przez wielką liczbę ludu pospolitego nie-Izraelitów, którzy …opuścili Egipt kontrolowany przez diabła”. Innym poważnym błędem jest stwierdzenie, iż to mieszane towarzystwo „okazało cześć Jehowie Bogu (2Moj. 12:38)”. Ani w wierszu 38, ani gdzie indziej w Biblii nie ma absolutnie niczego, co wskazywałoby, że ktokolwiek z nich okazał cześć Jehowie, choć mogli w niektórych wypadkach ją okazywać, jednak na ogół wyznawali Go tylko ustami. Pismo Święte jedynie mówi o tym, iż udali się z Izraelitami a 4Moj. 11:4 pokazuje, że siali oni niezgodę.
Tak więc wodzowie „Ś.J.” stali się przyczyną poważnych refleksji związanych z niespłodzonymi poświęconymi braćmi w związku z nauczaniem, iż „są oni przedstawieni przez wielką liczbę ludu pospolitego, nie-Izraelitów”. Wszyscy nie spłodzeni z Ducha poświęceni słudzy Jehowy, których brat Russell nazwał „POŚWIĘCAJĄCYMI SIĘ MIĘDZY WIEKAMI” (Z 5761), są zobrazowani przez obrzezanych przychodniów, którzy mieszkali z Izraelem, zostali włączeni do narodu izraelskiego i uczestniczyli w corocznej Wielkanocy, a nie przez intrygantów „ludu pospolitego”, jak twierdzą wodzowie „Ś.J.”.
NIE SPŁODZENI Z DUCHA POŚWIĘCENI SŁUDZY
MAJĄ DUCHA ŚWIĘTEGO
Niektórzy, włączając wodzów „Ś.J.”, dają do zrozumienia jakoby nie spłodzeni z Ducha poświęceni słudzy Jehowy, „Ci poświęcający się między wiekami”, mogli mieć nieco z świętego Ducha Boga w sensie Jego mocy, ale nie mają Ducha Świętego w sensie Jego usposobienia serca, umysłu i woli oraz świadectwa Ducha (Rzym. 8:16). Jest to poważny błąd! Mają oni Ducha Świętego w znaczeniu oświecenia, rozgrzania serca oraz ożywienia Duchem serca, umysłu i woli, chociaż podobnie do Starożytnych Godnych nie mają go w znaczeniu spłodzenia z Ducha. Dawid dostarcza oczywistego dowodu, iż posiadają oni Ducha Świętego, gdy w swej modlitwie do Jehowy prosi: „…Ducha swego świętego nie odbieraj ode mnie” (Psalm 51:13).
Owi nie spłodzeni z Ducha poświęceni rzeczywiście posiadają wszystkie z siedmiu cech świadectwa Ducha Świętego. Krótko mówiąc tymi siedmioma cechami są: (1) wysoko oceniane zrozumienie głębokich rzeczy Słowa Bożego, (2) niebiańskie pragnienia, (3) sposobności służby, (4) wzrost w podobieństwie do Chrystusa, (5) znoszenie prześladowań dla sprawiedliwości, jako chrześcijanie (6) ponoszenie kar za winy i (7) próby charakteru pośród pokus do czynienia zła.
Nie spłodzeni z Ducha poświęceni słudzy Jehowy, o których mowa, posiadają podobne świadectwo Ducha Świętego do tego jakie posiadali Starożytni Godni. Dlatego cokolwiek z wymienionych siedmiu cech świadectwa Ducha Świętego udzielono synom, a co ma zastosowanie do przyjaciół, sług i prospektywnych
kol. 2
synów Boga (Rzym. 8:16), udzielono im także. Zatem jak Starożytni Godni otrzymali wówczas wszelką Prawdę na czasie, tak (1) ci poświęceni słudzy otrzymują obecnie wielką ilość Prawdy na czasie, co stanowi o wiele, wiele więcej. Jest więc ich przywilejem jako wiernych Jehowie pozyskanie wszelkiej Prawdy będącej obecnie na czasie, tak jak jest podawana przez specjalnych sług Jehowy. Doświadczenie potwierdza, że to jest prawdą.
Niektórzy są temu przeciwni, utrzymując iż oni nie będąc spłodzonymi z Ducha (1) jako poświęceni słudzy, nie mogą zrozumieć głębokich rzeczy Słowa Bożego. Tym odpowiadamy, że Pismo Święte naucza, iż we wszystkich okresach Prawda na czasie jest dla WSZYSTKICH poświęconych. Z tego powodu w wieku Starego Testamentu Starożytni Godni otrzymali wszelką Prawdę jaka wówczas była na czasie. W okresie Pośredniczącego Panowania Chrystusa, bez spłodzenia z Ducha, Godni i klasa restytucyjna ostatecznie zrozumieją całą Biblię (Izaj. 11:9; 29:18, 24; 35:5; Jer. 31:34). Dlaczego? Dlatego, że zawsze przywilejem poświęconych jest zrozumienie Prawdy na czasie, udzielanej w okresie ich życia.
Apostoł Paweł w 1Kor. 2:9-16 zaprzecza jakoby nie spłodzeni z Ducha posiadali zdolność zrozumienia „…głębokości Bożych”, lecz jego słowa są ograniczone do czasu, gdy było otwarte ogólne powołanie do Wysokiego Powołania. W owym czasie spłodzenie z Ducha i poświęcenie oznaczało to samo i wszyscy poświęceni byli wówczas spłodzeni z Ducha, co nie miało miejsca przed otwarciem sposobności Wysokiego Powołania. Zatem podobnie po wygaśnięciu ogólnego powołania odpowiednie słowa Apostoła Pawła nie mają powszechnego zastosowania. Zasada, która zawsze jest aktualna mówi, iż tylko poświęceni mogą zrozumieć Prawdę na czasie. Przeto „CI POŚWIĘCAJĄCY SIĘ MIĘDZY WIEKAMI”, posiadając Prawdę na czasie odnoszącą się do głębokich rzeczy, posiadają przez to dowód, iż są przyjaciółmi, sługami i prospektywnymi synami Boga.
Młodociani (współcześni, nowożytni) Godni (Joel 2:28; zobacz Ter. Pr. ’73, str. 66) nie mają obecnie (2) wyraźnych niebiańskich pragnień (Kol. 3:1-4; Żyd. 10:34; 1Piotra 1:3,4; 2Piotra 1:4), oni, jak Starożytni Godni, mają nadzieję odziedziczyć doskonałą ludzką naturę w ziemskiej fazie Królestwa, jako książęta i lewici (Psalm 45:17; Izaj. 32:1; Żyd. 11:13-16), w Małym Okresie, po spłodzeniu ich z Ducha, będą mieli wyraźne niebiańskie aspiracje jako antytypowi lewici Gersonici, nie mający dziedzictwa w ziemi (4Moj. 18:20,23,24), a po Tysiącleciu otrzymają duchową naturę. Brat Russell wskazał, iż Godni ostatecznie będą mieli duchową naturę (Z 5182, kol. 2, par. 4; porównaj Ter. Pr. '74,53-55; zobacz Ter. Pr. '73,66).
Jehowa udziela Swym wszystkim nie spłodzonym z Ducha poświęconym sługom (3) sposobności służby w rozpowszechnianiu poselstwa Prawdy o Królestwie