Teraźniejsza Prawda nr 340 – 1984 – str. 69
królestwa Bożego, uznają oni iż są zobowiązani uczestniczyć w Wieczerzy Pańskiej jako obserwatorzy. Chociaż w wielu miejscowościach może nie być żadnego z ostatka przyjmującego symbole, Świadkowie Jehowy odczuwają potrzebę urządzania uroczystości, pobudzani najwyższym szacunkiem dla jej znaczenia i w celu dania sposobności jakiemukolwiek uczestnikowi, który mógłby okazać się, że jest z ostatka, do przyjęcia emblematów”.
Z powyższego wynika, iż „Ś.J.” nauczają, że istnieje (a) coś, co oni nazywają ,,ostatkiem duchowych Izraelitów” (lub ,,pomazanym ostatkiem”), będących członkami Maluczkiego Stadka oraz uczestnikami chleba i kielicha w Wieczerzy Pańskiej i (b) „rosnąca rzesza (czyli »wielki lud«) tych osób”, które „bezwarunkowo poświęciły się Jehowie Bogu przez Jego Baranka, Jezusa Chrystusa, symbolizując owo poświęcenie przez zanurzenie w wodzie”, nie spłodzonych z Ducha, którzy od Pamiątki w 1936 roku „mają swobodę uczestniczenia w Wieczerzy Pańskiej, choć nie przyjmowania emblematów chleba i wina”, mimo iż w licznych miejscowościach może nie być nikogo z ostatka do uczestniczenia w emblematach.
POTRÓJNE ZNACZENIE PAMIĄTKI
Zanim przejdziemy dalej przedstawimy potrójne znaczenie uczestniczenia w chlebie i kielichu w Wieczerzy Pańskiej (wieczornym posiłku) podczas Wieku Ewangelii zgodnie z Pismem Świętym, tak jak zostało ono przedstawione w naukach pastora Russella. Przez uczestniczenie w chlebie i kielichu spłodzeni z Ducha w Wieku Ewangelii symbolizowali:
(1) Uczczenie przez nich „pamiątki śmierci” Pana Jezusa (1Kor. 11:23—26; porównaj Łuk. 22:19), wielkiego głównego wydarzenia w historii. Uczestnicząc w chlebie i kielichu spłodzeni z Ducha utrzymywali żywo w swych sercach oraz umysłach i także okazywali wobec innych, iż pamiętali o śmierci Pana Jezusa i głęboko oceniali ją oraz jej znaczenie dla nich i całego rodzaju ludzkiego.
(2) Swoją wiarę w Jezusa przyswajającą w wyniku Jego śmierci usprawiedliwienie, odpuszczenie grzechów i przypisanie sprawiedliwości przez Jego złamane ciało i przelaną krew (Mat. 26:26—28; Mar. 14:22—25). Jak przez chrzest w wodzie okazywali wobec drugich to, co zajęło miejsce w ich sercach (poświęcenie swojej woli Jemu), tak przez uczestniczenie w chlebie i kielichu w Pamiątce okazywali także wobec drugich, że wiarą przyswajali sobie usprawiedliwienie przez złamane ciało Jezusa i Jego przelaną krew.
(3) Uczestniczenie z Jezusem w przywileju śmierci ofiarniczej na korzyść świata (1Kor. 10:16, 17; 15:29; Filip. 3:10).
BŁĘDNA DECYZJA I JEJ ZŁE REZULTATY
J.F. Rutherford oraz inni wodzowie „Ś.J.” nie zachowali widocznie wyraźnie w swej
kol. 2
pamięci potrójnego, biblijnego znaczenia dotyczącego uczestniczenia w Wieczerzy Pańskiej spłodzonych z Ducha osób w Wieku Ewangelii, bowiem być może, iż nie podjęliby owej błędnej decyzji w 1935 roku dowodząc, iż nie spłodzeni z Ducha poświęceni Jehowie słudzy (brat Russell nazywał takich „POŚWIĘCONYMI MIĘDZY WIEKAMI” — Z 5761) będą zapraszani do obserwowania, lecz nie uczestniczeniu w symbolach Pamiątki. Oni prawdopodobnie zdaliby sobie sprawę, że słusznym byłoby, żeby ci nie spłodzeni z Ducha uczestniczyli w emblematach, tak jak spłodzeni z Ducha w znaczeniu (1) i (2), jak podano wyżej, ale nie w znaczeniu (3), odnoszącym się jedynie do prospektywnych członków Ciała.
Ta błędna decyzja i związane z nią nauki J. F. Rutherforda oraz innych wodzów „Ś.J.”, jeszcze nie odrzucone przez „Ś.J.”, pozbawiły wielu nie spłodzonych z Ducha poświęconych sług Jehowy MOŻLIWOŚCI OKAZANIA POSŁUSZEŃSTWA JEGO POLECENIOM WYRAŻONYM przez naszego umiłowanego Pana Jezusa i Apostołów a dotyczących uczestniczenia w Pamiątkowym chlebie i kielichu (Mat. 26:26—29; 1Kor. 11:23—32). Powinni uczestniczyć w znaczeniach: (1) na pamiątkę śmierci Jezusa i (2) w sensie posiadania wiary przyswajającej usprawiedliwienie przez Jego złamane ciało i wylaną krew, chociaż nie powinni tego czynić w znaczeniu (3), zamierzonym tylko dla prospektywnych członków Ciała.
Ponadto owi wodzowie „Ś.J.” z powodu błędnej decyzji pozbawili wielu drogich, nie spłodzonych z Ducha poświęconych sług Jehowy, jednego z największych dla nich przeznaczonych błogosławieństw — ich osobistego uczestnictwa w emblematach Pamiątki A TYM SAMYM POSTĘPOWANIA WEDŁUG WYRAŹNYCH INSTRUKCJI JEHOWY, JEZUSA I APOSTOŁÓW, na rzecz biernego siedzenia i obserwowania kilku uczestniczących lub, co ma miejsce w wielu wypadkach, obecności podczas Pamiątki, gdy chleb i kielich są podawane wokoło a nikt ich nie spożywa!
PRÓCZ PIERWORODNYCH UCZESTNICZYLI INNI
Typowy i antytypowy biblijny obraz Wielkanocy Izraelitów uczestniczących w niej dowodzi, iż drudzy poświęceni, prócz spłodzonych z Ducha prospektywnych członków Maluczkiego Stadka, mieli uczestniczyć w chlebie i kielichu w Wieczerzy Pańskiej w znaczeniu (1) i (2) jak podano wyżej. Obraz ten dowodzi też, że punkt widzenia J. F. R. i pozostałych wodzów „Ś.J.” jest zupełnie błędny.
Biblia wyraźnie wskazuje na to, że pierworodni Izraela uniknęli śmierci dlatego, iż znajdowali się w domach, których owej nocy 14 Nisan odrzwia i nadproża były pokropione krwią. Pierworodni Egiptu natomiast zostali tej samej nocy zabici przez anioła Jehowy (2Mojż. 12). Pierworodni Izraela przedstawiają (Żyd. 8:5; 10:1) spłodzonych z Ducha Wieku Ewangelii, co Apostoł Paweł pokazuje