Teraźniejsza Prawda nr 338 – 1984 – str. 41
„naszej wspólnej matki” i „królowej Polski”. Panuje przekonanie, że połowa trzydziestu sześciu milionów Polaków spotkała się z papieżem.
Papież wystąpił o prawo dla Polski do „posiadania swego słusznego miejsca pośród narodów leżących na wschód od niej i na zachód”. Lechowi Wałęsie zezwolono na spotkanie z papieżem przed opuszczeniem przez niego Polski, lecz nie podano treści omawianych tematów. Niektórzy dostojnicy kościelni stwierdzili, że papież w Polsce za bardzo mieszał się do polityki, chociaż sprzeciwiał się mieszaniu się kleru do polityki w Ameryce Południowej i gdzie indziej, jednak w Polsce sam to czynił.
Nasi wierni bracia w Polsce nie kłaniali się katolicyzmowi, częściowo zobrazowanemu przez złoty posąg Nabuchodonozora (Ter. Pr. '73,69, par. 14), choć były wypadki nakłaniania ich do złożenia ukłonu, szczególnie w jego aspektach politycznych.
Później papież odwiedził Austrię i Francje, udając się do kaplicy Lourdes.
Papież mianował też wielką liczbę nowych kardynałów. Istnieje jednak w dalszym ciągu dotkliwy niedobór mężczyzn wstępujących do stanu kapłańskiego. Papież otwarcie przyznał, że ta sprawa jest „podstawowym problemem Kościoła”. W swych rozległych podróżach kładzie nacisk na zachęcanie każdej rodziny do oddania syna do stanu kapłańskiego, jednak nadal utrzymuje się niedobór kandydatów. Za swój upór w sprawie obowiązkowego celibatu księży ponosi wielką odpowiedzialność. Biblia bowiem mówi, iż biskupi, czyli starsi, mogą wstępować w związki małżeńskie (1Tym. 3:2; Tyt. 1:6).
Między 1975 a 1980 rokiem liczba księży katolickich zmniejszyła się o około 12 000. Prawie wszyscy mężczyźni, włączając homoseksualistów, są obecnie przyjmowani jako kandydaci na księży. Katolickie prawo kanoniczne z 1917 roku zostało poddane rewizji i potem ogłoszone. Świeckim księżom udzielono zezwoleń na spełnianie liczniejszych funkcji a nawet odprawianie nabożeństw, z wyjątkiem mszy. Prawo kanoniczne redukuje, z trzydziestu siedmiu do sześciu, liczbę czynów powodujących automatyczne ekskomunikowanie jak: fizyczne wyrządzenie krzywdy papieżowi, profanacja mszy, bezpośrednie zaangażowanie w usunięciu ciąży, pogwałcenie tajemnicy spowiedzi, odpuszczenie grzechów partnerowi stosunków seksualnych lub niezależne ordynowanie biskupa.
Istnieje konflikt między papieżem a jego biskupami w USA na tle używania środków antykoncepcyjnych, celibatu księży, roli kobiet w kościele itd. Jezuici pomijając wybór dokonany przez papieża, wybrali nowego przywódcę (czyli czarnego papieża) Hansa Kolvenbacha, specjalistę w zakresie religii Bliskiego Wschodu, który zdaje się być możliwy do zaakceptowania przez papieża. W pięćsetną rocznicę urodzin Lutra, papież powiedział, iż nauki Lutra powinny być z szacunkiem poddane badaniom.
kol. 2
Pewna liczba konserwatywnych kardynałów rzymskokatolickich jest niezadowolona z tego i z planowanej wizyty papieża oraz z jego chęci wygłoszenia kazania w kościele luterańskim w Rzymie.
WARUNKI I POCZYNANIA W PROTESTANTYZMIE
Obie gałęzie Kościoła Prezbiteriańskiego, Północnego i Południowego w USA połączyły się w celu utworzenia Kościoła Prezbiteriańskiego w USA, liczącego ponad trzy miliony członków i będącego obecnie czwartą, co do wielkości, protestancką denominacją w USA. We wcześniejszych rocznych sprawozdaniach (Ter. Pr. ’82, str. 26, 27) zwróciliśmy uwagę na społeczną aktywność po 1970 roku (na którą wydano miliony, rzekomo na zwalczanie rasizmu, która jak się okazało częściowo podtrzymywała proterrorystyczne grupy w Afryce) przejawianą przez Światową Radę Kościołów, składającą się z około trzystu grup członkowskich starszych i ortodoksyjnych kościołów. Krajowa Ekumeniczna Rada Kościołów WCC) w USA, która popiera SRK, ukonstytuowała się z trzydziestu dwóch starszych kościołów protestanckich i kościołów ortodoksyjnych, liczących około czterdzieści milionów członków.
Krajowej Ekumenicznej Radzie Kościołów (NCC) w USA poświęcono w Reader’s Digest, styczeń 1982 rok, wysoce ujemny artykuł pod tytułem: Czy wiesz co się dzieje z ofiarami twego kościoła? Artykuł ów wyjaśniał jak David Jessup „ujawnił i udokumentował, iż w ponad dwuletnim okresie w kościele praktykujących metodystów przekazano pewnej liczbie politycznych organizacji $ 442 000.
Artykuł ten wykazywał dalej, że ujawnione fakty nie stanowiły odosobnionych wypadków i stwierdzał, że chociaż NCC dokonała wiele dobrego w swej ogólnoświatowej działalności, to jednak o wiele więcej w zakresie akcji wymienionych przez pana Jessupa.
Krótko potem, dwudziestego trzeciego stycznia (1983 r.), w popularnym programie telewizyjnym pod tytułem „Sześćdziesiąt Minut” (odbieranym przez około czterdzieści milionów widzów) emitowano program zatytułowany „Ewangelia według kogo?”, który podobnie wystąpił z surową krytyką powiększając nieprzychylny dla NCC rozgłos, oskarżając też Światową Radę Kościołów (WCC) jako postępującą w ten sam szkodliwy sposób. Program mówił o tym jak pewien indiański pastor wraz ze swymi parafianami, po dokładnym sprawdzeniu, dowiedzieli się, że ofiarowane przez ich kościół pieniądze przekazane do NCC i WCC „zostały wydatkowane na sprawy, które wydają się raczej politycznymi niż religijnymi, na sprawy, które są bliższe patrzeniu na świat przez polityków światowych niż przez ludność zamieszkującą w miejscowości Logansport w stanie Indiana, której to się nie podoba”.
W tym samym programie, „Sześćdziesiąt Minut”, występował pastor Edmund W. Robb,