Teraźniejsza Prawda nr 328 – 1983 – str. 44
jedną z tych łask, które najtrudniej jest rozwinąć.
PRZECIWIEŃSTWO POBŁAŻLIWOŚCI
Pobłażliwość może być bardziej zrozumiała, gdy występuje w kontraście ze swym przeciwieństwem. Jej bezpośrednim przeciwieństwem jest niesprawiedliwy gniew, czyli cecha rozwijająca mściwość. Ona (mściwość) czuje odrazę do wszystkiego czego jej posiadacz nie lubi, gdy mu się świadczy. Okazuje wielkie oburzenie na wszystko, co się jemu nie podoba. Wywołuje gorzkość w uczuciach wobec tej jednostki, która jest narażona na jego niesprawiedliwy gniew i zawsze jest pewność, że na czas przerodzi się w nienawiść, czyniąc wroga z jednego wobec drugiego lub drugich, poszukujących zemsty. Tak więc widzimy, że przeciwieństwo pobłażliwości, niesprawiedliwy gniew, wyraża się sam przez się licznymi sposobami właśnie przedstawionymi, gdyż pobłażliwość jako taka jest na pewno przeciwna niesprawiedliwemu gniewowi w jego wszystkich rozgałęzieniach. Lud Boży nie powinien przejawiać niesprawiedliwego gniewu (Rzym. 12:19; Efez. 4:31; Gal. 5:20; Kol. 3:8).
Związek jaki zachodzi między pobłażliwością a nieskwapliwością powinien być przestudiowany, gdyż liczni ludzie mieszają te dwie łaski. Określanie obu łask, zestawionych porównawczo obok siebie, pomoże nam lepiej ocenić, co znaczy pobłażliwość. Nieskwapliwość jest tą zaletą serca, umysłu i woli, która pozostaje spokojna i nieurażona w swej postawie pośród warunków z natury rozdrażniających i dlatego znosi złe traktowanie bez sprzeciwu, podczas gdy pobłażliwość znosi złe traktowanie bez jakiejkolwiek mściwości, bez jakiejkolwiek urazy, oburzenia, gorzkości, nienawiści, wrogości i chęci zemsty. Tak więc, gdy analizujemy te dwie zalety równolegle, widzimy, że znacznie różnią się od siebie.
ELEMENTY I SFERA POBŁAŻLIWOŚCI
Elementami składającymi się na pobłażliwość są, po pierwsze, znoszenie złego traktowania bez mściwości, po drugie, okazywanie wielkiej dozy spokoju w obliczu złego traktowania. Pobłażliwość bardzo chętnie wybacza, podobnie jak spodziewa się przebaczenia, a czyniący zło zdaje sobie zawsze sprawę z tego, że ta zaleta jest gotowa jemu wybaczać. Pobłażliwość błogosławi złego dobrymi motywami w myśli, słowie i uczynku. Dlatego odrzuca możliwość dogadzania jakiejkolwiek cesze jej przeciwnej, jak to można było zauważyć powyżej, na przykład, gdy wskazaliśmy, że znosi złe traktowanie bez mściwości, że odrzuca wszelką chęć zemsty, że trwa w znoszeniu złego traktowania, że wybacza czyniącym zło, że błogosławi dobrem tego, który drugiemu wyrządza zło, i że w pobudce, myśli, słowie i czynie usiłuje postępować tak, by to postępowanie dla winowajcy było błogosławieństwem.
kol. 2
Sfera tej zalety jest różnorodna. Przede wszystkim funkcjonuje w rodzinie. Dobry mąż jest bardzo pobłażliwy wobec swej żony a dobra żona jest pobłażliwa wobec swego męża, dobrzy rodzice są pobłażliwi wobec swych dzieci a dobre dzieci są pobłażliwe wzajemnie wobec siebie i wobec rodziców, czyli, że dobre dzieci przebywają razem w zadowoleniu w stanie pobłażliwości. Ta zaleta działa także w państwie, gdyż ona ćwiczy pobłażliwość wobec tych, którzy potrzebują pobłażliwości, usprawiedliwiając ich złe postępowanie, gdzie można, i modyfikując karę tam, gdzie ona musi być wymierzona, co jest istotą pobłażliwości.
Ta zaleta jest też widoczna we wzajemnych stosunkach między braćmi w zborach. Jest świadectwem na zebraniach i także we wzajemnych kontaktach poza zebraniami zborowymi. Jest nawet pobłażliwa wobec kościoła nominalnego, wybaczając mu wiele z powodu ślepoty jego członków, jego wodzów i poszczególnych jednostek. W świecie interesu ta zaleta powinna także być rozwijana. Mądrzy pracodawcy powinni ją rozwijać, mądrzy pracownicy rozwijają ją wobec swoich pracodawców i także wobec siebie nawzajem.
Tak więc widzimy, że pobłażliwość jest bardzo godna pochwały i lud Boży powinien się starać różnymi sposobami rozwijać ją wobec Boga i człowieka. Niesprawiedliwy gniew jest szkodliwy i powinno się go unikać: 1Mojż. 4:6 – „Tedy rzekł Pan do Kaina: Przeczżeś się zapalił gniewem a czemu spadła twarz twoja?” 1Mojż. 49:7 – „Przeklęta zapalczywość, iż uporna, i gniew ich, iż zatwardziały”. 2Kron. 28:9 – „Oto rozgniewawszy się Pan, Bóg ojców waszych, na Judę, podał ich w ręce wasze, a wyście ich pomordowali w popędliwości, która aż do nieba przyszła”. Ijob. 5:2 – „Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść” Ijob. 19:29 – „Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd”. Ps. 37:8 – „Przestań gniewu, a zaniechaj popędliwości; nie zapalaj się gniewem, abyś miał źle czynić”. Ps. 76:11 – „Zaiste i gniew człowieczy chwalić cię musi, a ty ostatek zagniewania skrócisz”. Przyp. 6:34 – „Bo zawistna miłość jest zapalczywością męża, a nie sfolguje w dzień pomsty”. Przyp. 14:17 – „Porywczy człowiek dopuszcza się głupstwa”. Przyp. 14:29 – „Nierychły do gniewu jest bogaty w rozum; ale porywczy pokazuje głupstwo”. Przyp. 16:14, 29 – „Gniew królewski jest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go. Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą”.
Następujące teksty mówią o Boskim gniewie, który nigdy nie jest niesprawiedliwy: 5Mojż. 9:19, 20 – „Bom się bał onej popędliwości i gniewu, którym się był zapalił Pan przeciwko wam, aby was wytracił; i wysłuchał mię Pan i tym razem. Na Aarona też rozgniewał się był Pan bardzo, chcąc go zatracić; tedym się też za Aaronem modlił tegoż czasu”. 1Sam. 28:18 – „Bo żeś ty nie był