Istnieje też coś takiego, gdy bracia są wobec siebie zbyt nieskwapliwymi. Kiedy dostrzegają mniej lub więcej samowoli u postępującego źle, nie muszą być tak nieskwapliwymi, by pozwalać na dalszy rozwój zła. Powinni skorygować taką samowolę, bądź sami, bądź za pośrednictwem starszych, gdyż powinniśmy pamiętać, że zgodnie z Gal. 6:1 tylko dobrze rozwinięci mają napominać, gdyż napominanie nie jest powszechnym nakazem dla Kościoła.

      Są sytuacje, w których nieskwapliwość jest niedopracowana, to znaczy, że nie jest dostatecznie ćwiczona. Jak liczni są ci rodzice, którzy zaniedbują się w dostatecznym spełnieniu nieskwapliwości wobec jego lub jej dzieci! Jak liczni są ci mężowie i te żony, którzy zaniedbują się w dostatecznym rozwijaniu nieskwapliwości wobec swego współmałżonka lub swej współmałżonki! Jak często nauczyciel zaniedbuje się w ćwiczeniu nieskwapliwości wobec swoich uczniów, gdy sytuacja wymaga, by ją stosować wobec nich! Bardzo często bracia nie dopracowują nieskwapliwości pozwalając jej na odgrywanie imitacyjnej roli w swych charakterach. Nie zapominajmy, że nieskwapliwość jest drugorzędną łaską i dlatego nie jest łaską niezależną, działającą samodzielnie, lecz jedynie winna działać pod kontrolą siedmiu wyższych pierwszorzędnych łask. Te ostatnie tłumią wysiłki nieskwapliwości wtedy, gdy ona usiłuje nas kontrolować, przyprowadzając ją do aktywności, jeśli siedem wyższych pierwszorzędnych łask domaga się, by była aktywna.

KULTYWOWANIE I PRÓBOWANIE NIESKWAPLIWOŚCI

      Taka zaleta jak ta wymaga kultywacji. Głównymi czynnikami kultywującymi tę łaskę muszą być zawsze wyższe pierwszorzędne łaski. Gdy nam brak nieskwapliwości, pozwólmy wierze, męstwu, samokontroli, cierpliwości, pobożności, miłości braterskiej i miłości bezinteresownej pobudzić ją do działania, dodając do tego znajomość Prawdy, co z pewnością pomoże rozwijaniu jej. Zachowywanie spokojnego umysłu, serca i woli sprzyja jej rozwojowi. Rozwijanie wspaniałomyślności wobec innych, która sympatyzuje z nimi z powodu ich wad i lituje się nad nimi, także pomoże w rozwijaniu tej zalety. Myślenie o dobru
kol. 2
jakie jest w nich, gdy jesteśmy w stanie irytacji, także pomoże w rozwijaniu nieskwapliwości.

      Taktowność także pomoże w postępowaniu z zaletami, które są mniej więcej związane z rozwijaniem nieskwapliwości. Jeśli znajdujemy się w stanie skłonności do kłótliwości, myślmy, na ile to jest w harmonii z Pańską wolą, o punktach zbieżnych a nie o tym w czym się różnimy z tymi, wobec których jesteśmy zirytowani. Głoszenie Prawdy z miłości, nawet wobec jednostek buntowniczych i niesprawiedliwych, pomoże nam rozwijać tę dobrą zaletę. A ponad wszystko, w kultywowaniu tej zalety, uprawiajmy nabożne rozmyślanie o Boskiej dobroci wobec nas i innych, a to nabożne rozmyślanie poświęconych serc z pewnością pomoże nam rozwinąć tę łaskę.

      A kiedy już rozwiniemy nieskwapliwość, to oczywiście ona zostanie poddana próbie. Rozpoczną działanie różnego rodzaju warunki w naszych różnych powiązaniach, obliczone całkowicie na stłumienie jej. Te warunki będą próbą naszej nieskwapliwości. Pan dozwoli, by naszymi wadami manipulował przeciwnik aż do wypróbowania tej zalety, lub też pozwoli, by wady drugich miały ten sam cel, w miarę jak one działają wobec nas. Wrogowie Prawdy, przekręcanie Prawdy, niewierność Prawdzie, opozycja wobec Prawdy, będą próbować tę cechę, a my będziemy błogosławieni, jeśli ona zniesie te próby zwycięsko.

      Gdy my przez pryzmat proroczego Słowa spoglądamy w przyszłość, to z łatwością możemy dostrzec wielką potrzebę nieskwapliwości, ponieważ wzrastający niepokój w świecie, wzrastający niepokój między jednostkami i wzrastające trudności wąskiej ścieżki dostarczą licznych okazji, w których ta zaleta będzie musiała być rozwinięta, o ile my zechcemy zamanifestować Boski charakter. Dlatego, umiłowani bracia i siostry, usiłujmy przez całe życie być nieskwapliwymi wobec wszystkich a znajdziemy w tym celu obfitość łaski w Słowie naszego Ojca, w Jego Duchu i opatrznościach, na ile wiernie je wykorzystamy. Ufamy, że my wszyscy chcemy rozwijać nieskwapliwość wobec wszystkich w takim stopniu, jaki będzie w harmonii z siedmioma pierwszorzędnymi łaskami i wiedzą Prawdy, jak to Apostoł Piotr przedstawia w 2Piotra 1:5-7. Niech Bóg błogosławi każdego z nas, na ile wiernie usiłuje rozwijać, właściwie kontrolowaną, nieskwapliwość.
P ’82, 85.

kol. 1

POBŁAŻLIWOŚĆ

„Znaszając jedni drugich” (Kol. 3:13).

      Pobłażliwość nie jest jedną z tych łask, które są przedstawione w dwunastu kamieniach osadzonych w napierśniku najwyższego kapłana ani w jednym z dwunastu drogocennych kamieni Nowego Jeruzalemu, a jednak ona stanowi przedmiot wielkiej wagi.
kol. 2
Moglibyśmy określić pobłażliwość jako zaletę umysłu, serca i woli, która znosi złe traktowanie bez uczucia mściwości. Gdy ktoś jest przez kogoś źle traktowany, a ono nie podnieca w prześladowanym ducha mściwości, to wtedy on przejawia zaletę pobłażliwości,

poprzednia strona – następna strona