Teraźniejsza Prawda nr 326 – 1983 – str. 10
materiał znajduje się w Z 2972—2983): „Słowo parousia jest użyte w odniesieniu do najwcześniejszego etapu [podkreślenie nasze] wtórego adwentu, podczas gdy apokalupsis odnosi się do tego samego przyjścia, ale później — nie znaczy to, że apokalupsis i epiphaneia odnoszą się do innego lub trzeciego przyjścia, a jedynie do dalszego zarysu [a nie okresów, skoro te dwa słowa, zarówno gdy określają czyn i okres, są synonimiczne]. … Stróżowie także zauważają, że Pismo Święte jasno wskazuje, iż po [podkreślenie nasze] dokonaniu przez naszego Pana pewnych rzeczy podczas Swej obecności (parousia), gdy pozostawał nieznany dla świata, On dokona później [podkreślenie nasze] manifestacji Swej obecności — manifestacji, którą zauważy cały rodzaj ludzki: a ta zewnętrzna manifestacja jest określona jako »epiphania« … Podczas okresu [nasze podkreślenie] parousia (obecność) poprzedzającego [nasze podkreślenie] epiphania (zajaśnienie) zostanie zakończona pewna działalność, nieznana światu, nieznana nominalnemu kościołowi, znana wyłącznie Stróżom…
Dni syna człowieczego są dniami [oczywiście okresem] jego parusia lub obecności — niewidocznej i nieznanej światu, znanej jedynie Stróżom i widzianej jedynie przez nich oczami wiary … Ale dlaczego nasz Pan miałby być w taki sposób obecny? Jaka będzie jego praca podczas okresu [nasze podkreślenie] jego obecności, poprzedzającej jego epiphania lub ujawnienie się światu? … Przypowieść o pszenicy i kąkolu pokazuje ten okres [podkreślenie nasze] parusia (obecności) poprzedzający [podkreślenie nasze] epiphania (ujawnienie) i przedstawia ją [Paruzję] jako czas »żniwa« [podkreślenie naszej] obecnego wieku … Oddzielenie kąkolu od pszenicy … poprzedza okres oczyszczania pola pszenicznego z symbolicznego kąkolu symbolicznym »ogniem«. A cała ta praca żniwa ma mieć miejsce podczas parusia [a więc podczas okresu poprzedzającego Epifanię] (obecności) naszego Pana przed jego epiphania (ujawnieniem się)…
Prawda będzie tym czynnikiem oddzielającym i dopiero gdy zostanie ukończone oddzielanie [żęcie] … wspomniany przez Proroka i przez naszego Pana »ogień«, czas wielkiego ucisku [który, jak nauczał brat Russell, miał się rozpocząć i rozpoczął się wojną światową], spali i zniszczy -— symbolicznie — wszystek »kąkol« … Dlatego też, takie liczenie się [w Paruzji] z Kościołem … poprzedzi [podkreślenie nasze] epiphania lub apokalupsis naszego Pana … »A oto ręce każdego obróconej na bliźniego swego« będzie wolno żąć w anarchii wicher jej własnego samolubstwa. Epiphania nowego Władcy i także Jego rządy sprawiedliwej odpłaty, zacznie być wtedy [podczas okresu] stopniowo dostrzegana. Całkowite ujawnienie się apokalupsis nastąpi pod koniec burzy [w ten sposób epiphania lub apokalupsis, w znaczeniu jakie jej tu nadano jako działanie, rozciąga się na okres czasu, który jest Epifanią], kiedy to wszystkie serca staną się pokorne …
Aby uniknąć błędnego zrozumienia spraw odnoszących się
kol. 2
do Pańskiej parousia, dobrze uczynimy zwróciwszy baczną uwagę na przypowieść o dziesięciu pannach, która widocznie była nam dana jako specjalne światło na powyższy punkt … Parousia naszego Pana miała się rozpocząć w październiku 1874 roku i wskazuje ona na charakter pracy, która jak się spodziewamy, będzie się odbywać w czasie [okresie] jego obecności [parusia] poprzedzającej [podkreślenie nasze] jego jawne ukazanie się światu, jego epiphania, jego apokalupsis … Gdy więc cicho szepczemy — »oto oblubieniec!«, to nie z nadzieją pobudzenia świata do wiary w … obecność Pańską, itp. Następnie, w odpowiednim czasie naznaczonym przez Pana, dowiedzą się oni — w OKRESACH [duże litery nasze] epiphania i apokalupsis — o Synu Człowieczym. Obudzi ich wielki wstrząs dnia ucisku”.
Poniżej przytaczamy cytat ze Strażnicy dotyczący tego tematu: ,,Biblia wyraźnie rozróżnia w czasie Jego Wtórego Przyjścia pomiędzy Paruzją Chrystusa i Jego Epifanią. Słowo Paruzja oznacza obecność … Słowo Epifania oznacza ujawnienie się kogoś, kto jest już obecny … Kiedy zakończy się praca rozdzielania mądrych panien [od Babilonu w czasie Paruzji lub Żęcia] … wtedy [podkreślenie nasze] nadejdzie Epifania Emanuela, objawienie się, ukazanie. Innymi słowy, objawienie się Chrystusa światu będzie następstwem [podkreślenie nasze] Jego objawienia Swej Osoby klasie »mądrych panien«” (Z '14,252, 6, 7).
Następnie podajemy cytat z Bible Students Monthly, z 1914 roku, Nr 1, str. 1, ostatnie 2 Paragrafy i str. 2, paragraf 1:
,,Nasze angielskie słowo przyjście zastępuje w tłumaczeniu kilka różnych słów greckich. Jednym z nich jest Paruzja, słowo oznaczające obecność i używane w odniesieniu do pierwszego etapu [podkreślenie nasze] Wtórego Adwentu Pana. Potem, później [podkreślenie nasze] nadejdzie Epifania, to znaczy, objawienie się, czyli ukazanie się Onego obecnego. Nie będzie to ukazanie się w ciele, ale przez Czas Wielkiego Ucisku [okres, podkreślenie nasze], symbolicznie przedstawionego jako ogień, »oddawający pomstę« (2Tes. 1:7—10).
Według mego zrozumienia, Biblia uczy, że Jezus jest obecny na świecie od 1874 roku, … że Epifania, lub ukazanie się światu, nastąpi planowo w czterdzieści lat po rozpoczęciu się Obecności [podkreślenie nasze]. Z tego też powodu z wielkim zainteresowaniem starają się oni [Badacze Biblii] dostrzec, co może im przynieść obecny rok [1914]. A czy my nie dostrzegamy wszędzie oznak niepokoju, narastania czasu ucisku? Wygląda na to, że rok obecny [1914] wyznacza rozpoczęcie się sądu nad światem wraz z jego »ogniem płomienistym« [Epifania i Czas Ucisku są synonimami], który będzie znakiem zakończenia się tego Wieku i inauguracją Nowej Dyspensacji Królestwa Mesjasza, kiedy [podkreślenie naszej] to »wykonam sąd według sznuru, a sprawiedliwość według wagi« i kiedy [podkreślenie nasze] niewiedza, przesądy i ciemność, która nam tak